หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 303

“ทำไมถึงไม่มีเขียนอะไรเลยล่ะเพคะ” ลู่เจาเจาถามอย่างสงสัย

“เพราะว่าไม่มีใครสมควรที่จะได้เขียนชื่อของนาง” องค์รัชทายาทดึงเก็บวัชพืชที่อยู่รอบหลุมศพ นำมาทำเป็นมาลัยแล้วแขวนไว้ที่หลักศิลาไร้จารึก

ลู่เจาเจาเดินไปรอบๆ บริเวณหลักศิลา โดยไม่ทันได้สังเกตว่าบัดนี้ดวงตาขององค์รัชทายาทแปรเปลี่ยนเป็นสีแดง

เขามองนางด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความปิติ

“อันนี้คืออะไรหรือเพคะ” ลู่เจาเจาชี้ไปที่กำแพงหินด้านหลัง

โดยบนกำแพงนั้นมีภาพวาดของทวยเทพเจ้าทั้ง 7 องค์กำลังนั่งคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับกำลังขอพรต่อสิ่งศักดิ์สิทธ์ที่แกะสลักไว้

“คือเทพเจ้า” องค์รัชทายาทมองไปที่กำแพงหิน

กำแพงหินนั้นดูทรุดโทรมลงไปมากตามเวลาที่แปรเปลี่ยน แต่ร่องรอยบางอย่างก็มองเห็นได้อย่างไม่ชัดเจน

“เทพเจ้าก็ขอพรเหมือนกันเหรอเพคะ” ลู่เจาเจาสงสัย เพราะพวกเขาเป็นเทพอยู่แล้ว ทำไมถึงยังต้องสวดมนต์ภาวนาอีกเล่า

องค์รัชทายาทไม่ได้ตอบอะไร

เพราะว่าพวกเขากำลังอธิษฐานต่อเพราะเจ้าให้คืนศรัทธาให้แก่พวกเขา

ความศรัทธาของพวกเขาคือการเสียสละต่ออาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์

เพื่อจะตามหาร่องรอยของนาง ทุกคนจึงพยายามที่จะสานต่อจิตวิญญาณของนาง ที่ยังอยู่ที่นั่น

“เมื่อคืนที่เจ้าเห็นนั่นเป็นเทพแห่งสงคราม” องค์รัชทายาทชี้ไปที่รูปบนกำแพงหิน

เพื่อที่จะตามหาศรัทธา ดวงจิตของพวกเขาได้เดินทางไปตามที่ต่างๆ เพื่อทักทอวิญญาณให้กับนาง เมื่อครั้นที่พวกเขากลับมาความลุ่มหลงได้แปรเปลี่ยนเป็นปีศาจจนทำให้พวกเขาเสียการควบคุม

ลู่เจาเจาเม้มริมฝีปาก

“เขา... เขา...” ลู่เจาเจามองดูเหล่าเทพเจ้าด้วยสายตาที่ดูลังเลใจ

“หมิงซิงหรือเพคะ” ลู่เจาเจาถาม

องค์รัชทายาทมองไปที่นาง

“อื้ม เทพเจ้าหมิงซิง”

ลู่เจาเจารู้สึกใจสั่น

นางอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ พร้อมกับจ้องมองไปที่กำแพงหินอย่างว่างเปล่า และก็หันกลับไปจ้องที่หลักศิลา

“เทพเจ้า... เจ็ดองค์” หัวใจของนางเต้นแรงขึ้น บังเอิญมากเพราะนางเองก็มีสาวก 7 คนเช่นกัน

รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนใบหน้าขององค์รัชทายาท “จงไป๋ผดุงความยุติธรรม”

“ซิงฮุย เทพแห่งสงคราม”

“เสียนถิงเทพแห่งชีวิต”

เด็กน้อยที่น่ารัก บัดนี้กลายเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามแล้วหรือ

ลู่เจาเจาสงสัยอย่างมาก

ว่าเขาคงไม่ได้ต่อสู้ไปร้องไห้ไปหรอกนะ

เพราะซิงหุยขี้แงที่สุดแล้ว

ลู่เจาเจาเกาหัว “แล้วสุสานนี้ล่ะ”

องค์รัชทายาทหัวเราะเบาๆ “เขาว่ากันว่าเทพเจ้าเหล่านี้มีอาจารย์คนเดียวกัน และนี่คือสุสานของนาง แน่นอนล่ะว่ามันเป็นแค่เพียงตำนานเรื่องเล่า”

องค์รัชทายาทจุดธูป กระดาษเงินพร้อมกับถวายเครื่องหอมด้วยความเคารพ

สีหน้าของลู่เจาเจาดูแปลกๆ

“เจ้าอยากจะถวายด้วยมั้ย” องค์รัชทายาทถาม

ลู่เจาเจาส่ายหน้า “ไม่ล่ะ ไม่ดีกว่า...”

จุดธูปให้ตัวเอง?

นี่มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ

ลู่เจาเจามองดูแก้วเหล้าหน้าหลักศิลาไร้นาม รวมถึงผลไม้และขนมหวาน ก่อนที่จะส่ายหัว