หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 307

สวี่ซื่อเหลือบมองนาง

ลู่เจาเจาไม่รู้ถึงการตายของซ่งอวี้

ที่ตีนเขาของเขาฝูเฟิง มีกระดูกจำนวนมากถูกฝังอยู่ ล้วนเป็นกระดูกของผู้หญิงที่ถูกลักพาตัวไป

วิญญาณของพวกนางยังคงร้องไห้กึกก้อง พวกนางไม่ได้เต็มใจที่จะตายด้วยซ้ำ

ตั้งแต่นางได้พบกับซ่งอวี้ครั้งแรก นางก็รู้ได้ทันที

ซ่งอวี้จะต้องตาย

การตายของซ่งอวี้อาจไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเมืองหลวง

แต่กลับกันกับตระกูลลู่ ที่เป็นตระกูลที่ได้รับพระราชทาน

“ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชา ลูกสาวของตระกูสวี่ที่มีความรอบรู้ ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์โดยไม่ลังเล ได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นเก้ามิ่งฮูหยินขั้นหนึ่ง”

สวี่ซื่อที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สวยงามก้มลงกับพื้น

“ขอบพระทัยเพคะขอให้ฮ่องเต้มีอายุยืนหมื่นปี หมื่นๆ ปี”

สวี่ซื่อรับพระราชทานและคนอื่นๆ ก็ต่างอยู่ในท่าทางที่ยินดี

แม้ว่าฮูหยินจะอยู่อย่างสงบ แต่ตอนนี้ตอนนี้นางได้พระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นเก้ามิ่งฮูหยินขั้นหนึ่งแล้ว ที่เมืองหลวงนั้นมีมาอย่างยาวนาน

ไม่มีใครจะกล้ามองนางด้วยสายตาที่ดูถูกได้อีก

“ฮูหยินสวี่ ยินดีด้วยนะขอรับ” หวังกงกงแสดงความยินดีด้วย

สวี่ซื่อหยิบเงินมามอบให้หวังกงกง แต่เขาไม่กล้ารับมันไว้

แต่เมื่อได้ยินว่าให้ถือว่าเป็นเรื่องดีๆ หวังกงกงก็รับไว้ด้วยความยินดี

สวี่ซื่อมองไปที่เจาเจา ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา นางไม่ชอบคำอวยพรของลู่หย่วนเจ๋อ แต่ก็ต้องขอบคุณลูกสาวที่ทำให้นางได้รางวัลนี้

นางรู้ว่าลู่เจาเจานั้นเก่งมาก

แต่ต่อให้ลูกสาวจะเก่งขนาดไหน ในใจของแม่แล้วก็ยังคงเป็นห่วงอยู่ดี

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงพยายามห้ามปรามเจาเจาอยู่เสมอ

ยิ่งไปกว่านั้น นนางเพิ่งจะอายสองขวบ

“ท่านทั้งหลายมีข้อโต้แย้งอะไรมั้ย”

เจ้าหน้าที่ทั้งหมดมองมาที่ข้า และข้าก็มองที่เขา แต่ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น

ลู่หย่วนเจ๋อถูกตำหนิไปเมื่อไม่กี่วันก่อน วันนี้เขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ขั้นที่ 5 และไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลุกขึ้นยืน

“ฝ่าบาท ข้ามีข้อโต้แย้งพะย่ะค่ะ” ลู่หย่วนเจ๋อมองไปที่ลู่เจาเจา

“เด็กหญิงคนนี้เป็นลูกสาวของกระหม่อมผู้ต่ำต้อย นางมีสถานะต่ำต้อยและซนมาก จะให้เป็นองค์หญิงได้อย่างไร ขอฝ่าบาทโปรดคิดให้รอบคอบพะยะค่ะ”

“เซียวกั๋วจิ้ว ท่านว่าใช่มั้ย” ลู่หย่วนเจ๋อมองไปที่เซียวกั๋วจิ้ว

“ไม่ๆ ข้าไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ”

“คุณหนูลู่เป็นคนเก่ง ฉลาด จิตใจดี ข้าน้อยเห็นด้วยพะยะค่ะ” เขาพูดพร้อมกับคุกเข่าลง

ลู่หย่วนเจ๋ออึ้งไป

ผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการที่ดูอาจจะไม่พอใจ เขาถามทันที “ใต้เท้าฟางท่านคิดยังไง”