หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 329

ยังกล้าโฆษณาเรื่องนี้ออกไป

จนกลายเป็นเรื่องตลกของพวกนั้น

“ออกมา ไสหัวออกมาเสีย！ กล้านอนกับผู้หญิงของข้าแต่ไม่กล้าแสดงตัวงั้นหรือ วันนี้ข้าจะแล่หนังของเจ้าออกมา”

“มาสิ ให้ทุกคนเห็นหน่อยว่าใครกันเป็นคนหน้าไม่อาย！”

“เดียรัจฉาน เดียรัจฉาน！”

ลู่หย่วนเจ๋อโกรธแค้นเป็นอย่างมาก

เขาเข้าไปด้านหน้าและกระชากผ้านวมออกอย่างรุนแรง

ลู่หย่วนเจ๋อที่เต็มไปด้วยความโกรธอัดแน่นอยู่ในใจและยังไม่ได้ระบายออกมา

ร่างนั้นค่อยๆ หยุดนิ่ง บนใบหน้าที่โมโหของเขาแข็งค้าง

ราวกับว่าร่างของเขาถูกตรึงเอาไว้นิ่ง

ในเวลานี้ลู่เจาเจาที่อยู่ด้านล่างได้จับชายเสื้อของแขกที่มาใช้บริการว่า “ท่านลุง ชู้คืออะไรหรือเจ้าคะ”

“พี่ชายกับแม่เล็กนอนด้วยกัน...”

“ทำไมท่านพ่อถึงโกรธล่ะเจ้าคะ” นางชี้ไปที่ด้านบน

แขกที่อยู่ชั้นล่างนั่งเหยียดตรง ตอนแรกนึกว่าไม่เกี่ยวกับตัวเองในเวลานี้ต่างพากันทะยอยวิ่งมาที่บันได้

เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของหญิงสาวดังขึ้นมาเบาๆ เหมือนกับว่าดวงตาของพวกเขาสว่างวาบ

“แค่ก...”

“ชั้นสองวิวดีมาก เดี๋ยวข้าจะขึ้นไปชมหน่อย”

“ข้าเองก็ไป”

เสียงฝีเท้าชุลมุน และพากันวิ่งขึ้นไปชั้นบน

สวรรค์ สวรรค์ บุตรชายกับแม่เล็กงั้นหรือ

ให้ตายสิ เผือกหัวโตชะมัด

เพียงพริบตาเดียวที่ชั้นล่างก็โล่ง

ลู่เจาเจากระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “ทำไมพวกท่านถึงได้หนีไปกันหมดล่ะ”

นางเดินออกไปนอกประตูแล้วดึงคนข้างนอกเอาไว้พร้อมถามว่า “ทำไมพี่ใหญ่กับแม่เล็กนอนด้วยกันแล้วท่านพ่อต้องโกรธด้วยเจ้าคะ”

หูของเจ้าของแผงที่อยู่นอกประตูกระดิก

“พ่อของเจ้าอยู่ที่ไหนล่ะ”

“ลูกชายกับแม่เล็กถูกจับได้ว่าคบชู้กัน！”

“ตระกูลไหนล่ะ เป็นบุตรชายตระกูลไหนกันแน่ที่กล้าสวมเขาให้กับพ่อของตัวเอง”

“เป็นใครกันแน่นะ”

เหงื่อเย็นไหลซึมลงมาจากหน้าผากของลู่หย่วนเจ๋อ เหมือนกับว่าเขาไม่กล้าหันกลับไปมอง ราวกับว่าเขาเจอของแข็งเข้าแล้ว สิ่งนี้ทำให้เขาอ่อนล้าทั้งร่างกายและจิตใจ

ลู่เจาเจาเดินผ่านระหว่างผู้คนเข้ามาเพื่อแสดงออกถึงความกตัญญู นางรีบเข้ามาห้ามทุกคนเอาไว้

“ห้ามนะ ห้าม ห้ามเข้ามา！”

“พ่อของข้าไม่ใช่ลู่หย่วนเจ๋อนะ！”

“ไม่ใช่จงหย่งโหว！”

“ห้ามมองและห้ามเข้ามา！” ลู่เจาเจาตะโกนเสียงดัง

ทุกคนอยู่ในความโกลาหล

“เป็นจงหย่งโหวนี่เอง คือจงหย่งโหวล่ะ！”

“บุตรชายของเขางั้นหรือ เอ๊ะ เขาไม่ใช่อัจฉริยะลู่จิ่งไหวงั้นหรือ ถูกจับชู้ คือเขากับแม่เล็กของเขางั้นหรือ”

“โอ้ จำได้หรือเปล่า ก่อนหน้านี้ได้ยินว่าลู่จิ่งไหวเข้าห้องผิดและกำลังอุ้มแม่เล็กของเขาเอาไว้อยู่ นี่มันเข้าผิดห้องที่ไหนกัน เขาสวมเขามาตั้งนานแล้ว！”