หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 339

เช้าวันนี้ ยังมีคนมาดูความสนุกหน้าประตูจวนจงหย่งโหว

รถม้าผ่านหน้าลู่หย่วนเจ๋อ เขาแค่เหล่ตา เหมือนเห็นร่างที่คุ้นเคยหนึ่ง

“สวี่ซื่อ?” ลู่หย่วนเจ๋อส่ายหน้า

เป็นไปไม่ได้

แม่ทัพเจิ้งกั๋วเป็นบุคคลระดับไหน?

สตรีสูงศักดิ์ที่อยากแต่งงานกับเขานับไม่ถ้วน สวี่ซื่อมีบุตรชายสามคน บุตรสาวหนึ่งคน และเป็นภรรยาที่หย่าร้างกับเขา จะรู้จักแม่ทัพเจิ้งกั๋วได้อย่างไร?

สวี่ซื่อแต่งกับใครก็มีความเป็นไปได้หมด

แต่ไม่มีทางเป็นแม่ทัพเจิ้งกั๋ว

ช่วงที่ตระกูลสวี่รุ่งเรือง ก็พอจะระดับเดียวกับเจิ้งกั๋วกง

สวี่ซื่อในตอนนี้จะคู่ควรที่ไหน?

ความมืดปกคลุม รอบๆ ต่างจุดโคมไฟสว่างขึ้น

หรงเช่อส่งสวี่ซื่อเพิ่งกลับถึงจวน

จวนเจิ้งกั๋วกงแสงไฟสว่าง เมื่อเขาเข้าประตู......

เจิ้งกั๋วกงกับหญิงชรากำลังนั่งอยู่ในห้องโถง มองเขาเงียบๆ

สาวใช้แอบปิดประตูบ้าน

“อธิบายมาสิ?” หญิงชราถือถ้วยชา ไอร้อนๆ ปิดบังสายตาสอดรู้สอดเห็นของนางเอาไว้

“เจ้าบ้า!”

“ข้าก็ว่าวันนี้เจ้าแปลกๆ! สระผมอาบน้ำกลางวันแสกๆ ยังฉีดน้ำหอมให้ตัวเอง ท่าทางสุภาพเรียบร้อย”

“ปกติ เจ้าเกลียดการแต่งตัวแบบนี้ที่สุด”

เจิ้งกั๋วกงพูดขึ้นเสียงดัง

หรงเช่อเม้มริมฝีปากเงียบ

“ในเมื่อเจ้าไม่พูด พรุ่งนี้ข้าจะแนะนำหนุ่มดีๆ สองสามคนให้อวิ๋นเหนียง เด็กคนนี้จิตใจดีเอาใจใส่ น่าเสียดายมีคนไร้วาสนา......” หญิงชรายังพูดไม่ทันจบ

นิ้วมือหญิงชราจะจิ้มบนหน้าผากเขาแล้ว

“ท่านแม่ ได้โปรดช่วยข้าด้วย” หรงเช่อหน้าด้านขอให้หญิงชราช่วย

หญิงชราหัวเราะเยาะ “ตอนนี้รู้จักร้อนรนแล้ว?”

“คนเขามีลูกชายลูกสาวครบแล้ว รูปลักษณ์มีเสน่ห์ เงินทองอิสระ เป็นเจ้าของบ้าน ยังไม่ต้องรับใช้แม่สามี ชีวิตสุขสบายจริงๆ”

หญิงชราเหล่มองเขาหนึ่งครั้ง “เจ้าไม่มีความจริงใจหมื่นส่วน ทำไมคนเขาต้องแต่งงานกระโดดเข้าไปในหลุมไฟอีก?”

หรงเช่อเกาหัว เหมือนที่แม่พูดจะมีเหตุผล

หญิงชราโบกมือ “เด็กๆ เอาสัมภาระของคุณชายใหญ่ออกมา”

หรงเช่อเบิกตาโต

สัมภาระกองหนึ่งโยนอยู่ใต้เท้าหรงเช่อ

“โสดสามสิบกว่าปี เจ้าละอายใจต่อบรรพบุรุษไหม? นับจากนี้เป็นต้นไป เจ้าไม่ต้องพักในบ้านแล้ว ไปแสดงความจริงใจเถอะ......” หญิงชราโบกมือ คนหนึ่งพักเมืองทางตะวันออก อีกคนพักเมืองทางเหนือ จะบ่มเพาะความรู้สึกได้อย่างไร?

หรงเช่อทำหน้างง