หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 341

“ท่านแม่รีบเข้านอนเถิด พรุ่งนี้ยังต้องเข้าวังไปร่วมงานเลี้ยง”

การเจรจาสี่แคว้นของทุกสามปี เป็นตอนที่ทุกแคว้นแสดงศักยภาพ

สตรีบรรดาศักดิ์มียศในเมืองหลวงจะเข้าพระราชวัง

รอลู่เยี่ยนซูออกไป สวี่ซื่อก็คลุมผ้าห่มให้เจาเจาเรียบร้อยถึงหมุนตัวนอน

แคว้นใต้

“หาตำแหน่งที่เทพหลักจุติได้หรือยัง?” ผู้เฒ่าขาวทั้งตัวทั้งเสื้อผ้า เส้นผมและคิ้วถามอย่างกังวลใจ

“ยังขอรับ”

“น่าแปลก เทพหลักพันปีไม่เคยลงมาจุติแล้ว ถูกอัญเชิญออกมาได้อย่างไรเล่า? อีกทั้งยัง......”

“ประทานลงมาเป็นไก่ย่างตัวหนึ่ง?” ทุกคนพลิกหาตำราศักดิ์สิทธิ์จนเปื่อย ก็หามูลเหตุไม่ได้

“หรืออีกฝ่ายเป็นผู้ทรงพลังที่ชอบเก็บตัวอะไร?”

แคว้นใต้เป็นแคว้นที่สักการะเทพเจ้า มีคนสักการะเทพเจ้าแห่งพละกำลัง เทพเจ้าสงคราม

มีคนสักการะเทพเจ้าแห่งชีวิต มีคนสักการะเทพเจ้าแห่งโชคชะตา

และมหาปุโรหิตแคว้นใต้ สักการะเทพเจ้าจงไป๋แห่งความยุติธรรม

“การเจรจาสี่แคว้นปีนี้ จัดที่เป่ยเจามีคนไปหรือยัง?” มหาปุโรหิตถาม

บนใบหน้าทุกคนแสดงความไม่พอใจเล็กน้อย “แม้แต่ความตั้งใจแท้จริงของดวงจิตก็รับรู้ไม่ได้ แม้แต่เทพเจ้าจุติก็ขอพรไม่ได้ เสียเวลาเปล่าๆ!”

และขณะนี้ ผู้ริเริ่มที่อัญเชิญเทพเจ้า

กำลังนอนฝันอยู่ ทำปากแจ๊บ ๆ

ฟ้ายังไม่สว่าง ลู่เจาเจาก็ถูกอุ้มขึ้นมาล้างหน้าหวีผม

สวี่ซื่อตื่นเร็วกว่านางครึ่งชั่วยาม และแต่งตัวหวีผมตามยศนานแล้ว

ลู่เจาเจาลืมตาไม่ขึ้น อาหารเช้าก็ไม่ได้กิน แค่ดื่มนมไปไม่กี่คำ

“เช้าเกินไปแล้ว เช้าเกินไปแล้ว......”

“เปลี่ยนเวลาเถอะ......” ลู่เจาเจาพึมพำอย่างงัวเงีย

ยิ้มจนคิ้วโค้ง

สวี่ซื่อขึ้นรถม้า เติงจือพึมพำว่า “แม่ทัพหรงเป็นคนละระดับกับท่านโหวจริงๆ”

“ท่านโหวทุกประโยค ทุกครั้งที่ปรากฏตัวเหมือนคิดคำนวณวางแผนมาอย่างดี”

“แม่ทัพหรง มักแฝงความเซ่อซ่าเล็กน้อย......ยังมีขี้ขลาดด้วย”

เซ่อซ่าเป็นเพราะล้ำค่าเกินไป ไม่กล้าสัมผัสจึงเกิดความขี้ขลาด

ตอนที่รถม้าจอดอยู่ใกล้ประตูพระราชวัง ฟ้าก็ยังไม่สว่าง

สตรีในครอบครัวขุนนางก็ลงรถม้า รออยู่หน้าประตูพระราชวัง

เผยซื่อตั้งใจแต่งตัวอย่างประณีต ยืนเชิดหน้าตัวตรงในนั้น ข้างกายจูงลู่จิ่งเหยาอยู่

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเข้าพระราชวังในฐานะ ฮูหยินจงหย่งโหว

เพียงแต่ เหล่าฮูหยินทุกจวนต่างไม่ยินดีคบหากับนาง