หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 345

หรงเช่อค่อนข้างตกใจ

กระบี่เล่มนี้มีจิตวิญญาณ

เขายื่นมือแตะกระบี่หักเบาๆ รอยสนิมบนกระบี่หัก มองสีเดิมของมันไม่ออก แต่ตัวกระบี่แสดงพลังที่รุนแรงหนึ่ง

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ลบหลู่ไม่ได้

“เป็นกระบี่เซียนจริงๆ” หรงเช่อเคยเห็นอาวุธเทพนับไม่ถ้วน แต่เปรียบเทียบกับกระบี่หักนี้ไม่ได้เลย

ยากจะจินตนาการ เดิมกระบี่เล่มนี้จะสะดุดตาและโดดเด่นมากแค่ไหน

หรงเช่อมองกระบี่ สายตาเปล่งแสงอยู่

เขากางขาทั้งสอง ลงน้ำหนักไปที่ขา ฝ่ามือที่กว้างใหญ่อยู่บนด้ามกระบี่

เพิ่งจับด้ามกระบี่ พลังที่มหาศาลหนึ่งก็พุ่งออกมา

เขาจับด้ามกระบี่ไว้แน่น ถึงไม่ทำให้ถูกดีดออก

หรงเช่อใช้มือข้างหนึ่งจับด้านกระบี่ กระเบื้องใต้เท้าตามพลังของเขา แตกออกทีละน้อย

ทุกคนต่างอุทานตกใจ

“พระเจ้า แม่ทัพหรงถูกขนานนามว่าจอมพลัง แต่กลับอับจนหนทางหรือ?” ทุกคนทยอยเบิกตาโต

เห็นเพียงกระเบื้องใต้เท้าแม่ทัพหรงราวกับใยแมงมุม แตกออกไปสี่ด้านแปดทิศ

แม่ทัพหรงเหงื่อไหลที่ขมับ รวบรวมแรงจนเส้นเลือดเขียวนูนขึ้นทีละเส้น

“ย้าก!”

ตามเสียงดังระเบิดนี้ กระบี่หักเล่มนั้นถูกดึงออกมาเล็กน้อย

ยังไม่ทันได้ดีใจ แรงมหาศาลหนึ่งก็ดีดเขาออกโดยตรง

ล้มชนไปบนเสา กระอักเลือดออกมาทันที

สวี่ซื่อกำหมัดแน่น บนใบหน้าที่ขาวสะอาดเคร่งขรึม เห็นเลือดสดๆ ก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“แม่ทัพหรง!” หมอหลวงเข้าไปทันที ช่วยแม่ทัพหรงตรวจรักษา

สวี่ซื่อถอนใจโล่งอกเบาๆ

จิ้งหลีสตรีศักดิ์สิทธิ์คลายคิ้วอมยิ้ม “ได้ยินว่าแม่ทัพหรงทรงพลัง ไม่ได้พูดชมเกินจริงๆ” ผู้กล้าทรงพลังของแคว้นซีเย่ว์ร่วมกัน ถึงฝืนดึงออกมาได้เล็กน้อย

อีกทั้งถูกกระบี่หักใช้แรงมหาศาลกว่าดีดออกไป

กระบี่หักมีจิตวิญญาณ

ขันทีหวังหยวนลู่ก็ก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้ามองใบหน้าฮ่องเต้

ในทางกลับกันแคว้นซีเย่ว์ทุกคน ใบหน้ามีรอยยิ้ม คิดว่าคำนวณได้ถึงจุดจบนานแล้ว

“เป่ยเจาส่งใครเป็นคนที่สาม?”

ใต้ตาสาวใช้แสดงรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย ถามเสียงดัง

สตรีศักดิ์สิทธิ์แคว้นซีเย่ว์เอนตัวบนตั่งอย่างขี้เกียจ จิตใจผ่อนคลาย

ในโลกใบนี้ ไม่มีใครสามารถดึงกระบี่หักเล่มนี้ได้

ลู่เจาเจามองกระบี่เจาหยาง แววตานิ่ง

เพื่อนเก่า เจ้ามาหาข้าแล้วหรือ?

“เสด็จพ่อ เจาเจาอยากดึงกระบี่!” เด็กน้อยเสียงนุ่มและน่ารัก แต่ทุกคนในงานเงียบสงบ เสียงของนางยุ่งโดดเด่นขึ้น

ทุกคนหยุดสายตาบนตัวลู่เจาเจา

สตรีศักดิ์สิทธิ์แคว้นซีเย่ว์หลุดขำออกมา “เด็กน้อย เจ้ายังสูงไม่เท่ากระบี่เลย”

“เจาเจาอยากดึงกระบี่” เสียงอ่อนแอ แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจตัวเอง