หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 353

สหายที่อยู่ข้างกายหลายคนรีบแสดงความยินดี

“ยินดีกับท่านโหวลู่ ยินดีกับท่านโหวลู่ ท่านโหวมีคนสืบทอดแล้ว”

แม้แต่เดินลู่หย่วนเจ๋อยังรู้สึกตัวเบาหวิว ในที่สุดจวนจงหย่งโหวก็จะมีจอหงวนแล้ว

“เช่นกัน เช่นกัน”

ลู่หย่วนเจ๋อตอบทันที พร้อมทำหน้าภาคภูมิใจ

“จิ่งไหวเป็นเด็กฉลาด ยังเดินไม่มั่นคงด้วยซ้ำ ก็ท่องคัมภีร์ตรีอักษรได้อย่างตะกุกตะกัก”

“ข้ารู้ว่าเขาต้องทำให้จวนโหวรุ่งเรืองแน่นอน”

เขาเลือกไม่ผิด

ท่านโหวลู่กำลังดื่มด่ำกับเสียงเยินยอ ใบหน้ายิ้มแย้ม แก้มแดงระเรื่อ

พลันมีคนตะโกนเสียงดัง

“ผิดตัวแล้ว เป็นอดีตบุตรชายคนโตจวนโหว ไม่ใช่คนปัจจุบัน...”

“เป็นคุณชายลู่เยี่ยนซู คุณชายลู่เยี่ยนซูสอบได้เจี้ยหยวน จวนจงหย่งโหวเข้าใจผิดเอง”

ขอทานน้อยตรงทางเข้าตะโกนเสียงดัง

ความยินดีบนใบหน้าลู่หย่วนเจ๋อค่อยๆแข็งค้าง

“ใครนะ? ใครสอบได้เจี้ยหยวน?” ลู่หย่วนเจ๋ออ้าปาก ในหูมีเสียงดังหวึ่งๆ

ขอทานน้อยหัวเราะชอบใจ

“ลู่เยี่ยนซู ลู่เยี่ยนซู”

“ลูกชายที่ถูกท่านขับออกจากจวน”

“ถูกตัดออกจากสาแหรกตระกูล” ขอทานน้อยพูดจบก็วิ่งหนีทันที

ลู่หย่วนเจ๋อหน้ามืด ร่างกายโงนเงนจนเกือบจะล้มลงพื้น

สหายสีหน้ากระอักกระอ่วน แล้วเอ่ยขึ้น

“ท่านโหวใจเย็นก่อน ใจเย็น แม้จะเข้าใจผิด แต่เยี่ยนซูก็เป็นลูกชายท่าน เป็นสายเลือดจวนโหวเช่นกัน”

เพี๊ยะ! ลู่หย่วนเจ๋อซัดฝ่ามือออกไปแล้วตบใส่หน้าสาวใช้ทันที

ทำให้ใบหน้าของสาวใช้บวมขึ้นมาทันที

“แจ้งข่าวดีบ้าอะไร? เจ้ารู้ดีแล้วหรือ? ถึงได้มาแจ้งข่าว!” ลู่หย่วนเจ๋อโกรธจนชาหนังหัว

แม้จะกั้นด้วยถนนหลายสาย แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงประทัดจากจวนโหว

ลู่หย่วนเจ๋อสีหน้าน่ากลัว

แต่ตอนนี้รู้กันไปทั่วเมืองว่าจวนจงหย่งโหวสอบได้เจี้ยหยวน

เขาเองก็อับอายเหลือเกิน

“คุณชายล่ะ?” ลู่หย่วนเจ๋อถามออกมาทีละคำ

“คุณชายออกไปแต่เช้าแล้ว ยังไม่กลับจวนขอรับ” ลู่หย่วนเจ๋อเร่งกลับจวนอย่างโมโห

พอลงจากรถม้า ก็เห็นกระดาษประทัดสีแดงเต็มหน้าจวน

แค่คิดก็หายใจไม่ออกแล้ว

แค่เรื่องเข้าใจผิด แต่อึกทึกครึกโครม จนคนรู้กันไปทั่วเมือง

เส้นเอ็นตรงขมับของลู่หย่วนเจ๋อปูดออกมา พร้อมกัดฟันกรอด

“ฮูหยินล่ะ?”

“ฮูหยินหมดสติไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านหมอกำลังฝังเข็มอยู่ ส่วนนายหญิงใหญ่กำลังร้องไห้อยู่ในห้องพระ...”

ลู่หย่วนเจ๋อเดินไปถึงประตูห้องพระ พลันได้ยินเสียงนายหญิงใหญ่ร้องไห้