ลู่เจาเจาเกาะอยู่บนไหล่หรงเช่อ พร้อมหัวเราะชอบใจ
ขณะนี้ท้องฟ้าเริ่มมีแสงสีขาว
“เร็ว เร็ว รีบกลับบ้านเจ้าค่ะ ใกล้เวลาที่ฮูหยินจะตื่นแล้ว” อวี้ซูลนลานเล็กน้อย
“ปีนกำแพง ปีนกำแพงเข้าไป” อวี้ซูชี้ไปที่ประตูใหญ่
หรงเช่อปีนกำแพงเข้าไปอย่างระวัง
วินาทีที่ลงพื้น...
ไฟของตระกูลลู่สว่างขึ้นทันที
พอเงยหน้า
สวี่ซื่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังมองดูพวกเขาอย่างเงียบเชียบ
หรงเช่อ ! ! !
ทั้งสามคนถูกจับได้คาหนังคาเขา !
หรงเช่อมองสวี่ซื่อด้วยความตกใจ ปลายผมของสวี่ซื่อมีน้ำค้างสีขาว นางคงรออยู่นาน
หรงเช่ออยากจะสร้างภาพจำที่ดีกับสวี่ซื่อ แต่ใครจะไปคิด...
หรงเช่ออยากจะร้องไห้
เติงจื่อส่งสายตาให้ ลู่เจาเจาจึงเอ่ยขึ้นทันใด
“ท่านแม่ เจาเจาละเมอ...จนออกไปข้างนอก...”
“ท่านอาหรงเช่อ ส่งเจาเจากลับบ้าน...”
เติงจือกุมหน้าผากอย่างเหนื่อยใจ
“จริงหรือ? แต่แม่ รอเจ้าอยู่ที่นี่ทั้งคืน...”
ลู่เจาเจา
“เอ่อ...”
“เจ้าละเมอจนปีนกำแพงได้หรือ?” สวี่ซื่อถลึงตาใส่หรงเช่อ
ลู่เจาเจาเข่าอ่อน ทรุดลงไปคุกเข่าทันที
อวี้ซูเองก็รีบคุกเข่าเช่นกัน
หรงเช่อหันซ้ายแลขวา เกาหัวแล้วคุกเข่าลง
คุกเข่าให้ฟ้าดิน คุกเข่าให้บิดามารดา คุกเข่าให้เมียในอนาคต คงไม่เกินไปหรอกนะ?
สวี่ซื่อตกใจ รีบขยับไปอีกด้านทันที
หรงเช่อเป็นแม่ทัพเจิ้นกั๋วระดับหนึ่งของราชสำนัก ชายชาติทหาร ผู้ที่เขาคุกเข่าได้ คงมีแต่ฮ่องเต้เท่านั้น!
“ท่าน ท่านรีบลุกขึ้น” สวี่ซื่อกัดฟันมองเขา
หรงเช่อส่ายหน้า
“เป็นความผิดข้าเอง...”
หรงเช่อคอตก ลู่เจาเจาเองก็ก้มหน้า หนึ่งผู้ใหญ่หนึ่งเด็กที่คุกเข่าอยู่ด้วยกันทำท่าพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
“นี่ถึงจะเป็นเด็กบ้านข้า”
ลู่เจาเจาฉีกยิ้ม แล้วเรียกขานทันที
“ท่านพ่อ!”
สวี่ซื่อหน้าแดง
“ท่านพ่ออะไรกัน? พูดจาเหลวไหล! ต่อไปห้ามเรียกอีก...” สีหน้าลนลาน เขินอายไปหมด
“แล้วก็ท่าน อะไรของบ้านท่านกัน! กลับไปเถอะ รีบกลับบ้านท่านได้แล้ว!” สวี่ซื่อชี้ไปที่หรงเช่อ
หรงเช่อตอบรับ
อาศัยจังหวะที่สวี่ซื่อเผลอ แอบกระพริบตาให้ลู่เจาเจา
ลู่เจาเจาเห็นสวี่ซื่อไม่มีแก่ใจถือสาเรื่องที่นางแอบออกจากบ้าน
จึงฉีกยิ้มทันที
เมื่อก่อนไม่รู้ข้อดีของการมีพ่อ
ตอนนี้เข้าใจแล้ว! !
ที่แท้ความรู้สึกของการมีพ่อเป็นเช่นนี้ ทำผิดก็คุกเข่าด้วยกัน มีโทษก็รับด้วยกัน!
“เจ้าไปทำอันใดที่จวนจงหย่งโหว?”
“เดิมทีเผยซื่อก็ไม่ชอบเจ้าอยู่แล้ว หากถูกจับได้แล้วรังแกเจ้าจะทำอย่างไร?” ตอนลู่เจาเจาเพิ่งคลอด เผยซื่อก็ลงมือกับนางแล้ว สวี่ซื่อกลัวมากที่ลู่เจาเจาเผชิญหน้ากับคนบ้านนั้นเพียงลำพัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...