หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 379

“แต่มันจะไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อชีวิต ฮูหยินสวี่ไม่ต้องกังวลไป”

“ร่างกายของเจาเจานั้นแตกต่างจากคนทั่วไป หากคนนอกสังเกตเห็นเข้า เกรงว่าอาจจะเกิดเรื่องมากขึ้นก็เป็นได้”

“หากเจาเจารู้สึกไม่สบาย ให้ส่งคนไปหาข้าที่ตำหนักบูรพา อย่าให้หมอมาตรวจชีพจรให้นาง” องค์รัชทายาทพูดอย่างจริงจัง

หัวใจของสวี่ซื่อเต้นราวกับฟ้าร้อง นางรู้สึกตื่นตระหนกมาก

“เจาเจาจะเป็นอะไรมากหรือไม่??”

“ตอนนี้ฮูหยินสวี่ทำใจให้สบายก่อน ตอนนี้ยังไม่มีอะไรร้ายแรง” เขาพยักหน้าแล้วจากไป

สวี่ซื่อรู้สึกกังวลมาก แต่ก็ไม่กล้าถามหมอ

ลู่เจาเจาเห็นดวงตาของมารดาว่างเปล่า ราวกับว่านางกำลังงุนงง

นางเอื้อมมือออกไปอย่างเงียบๆ ขโมยน่องไก่ไปซ่อนไว้ในอ้อมแขนของนาง

ตกกลางคืนสวี่ซื่อก็ขออาบน้ำให้เจาเจาด้วยตัวเอง

ตอนที่อาบน้ำ สวี่ซื่อก็ตรวจสอบอย่างละเอียด บนตัวของนางไม่มีตรงไหนแปลกเลยสักนิด

หลังจากที่เจาเจาหลับไป สวี่ซื่อก็นั่งอยู่หน้าเตียง

แปลกหรือ?

มีตรงไหนที่ดูแปลก?

สวี่ซื่ออดไม่ได้ที่จะเอามือไปวางใต้จมูกของลู่เจาเจา ยังหายใจอยู่

นางถอนหายใจอย่างโล่งอก และยิ้มอย่างจนใจ นางตกตะลึงจริงๆ ทำไมถึงได้คิดไปจับดูลมหายใจกันนะ?

นางวางมือลงบนหน้าอกของลู่เจาเจาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็ค่อยๆ จางลง

สีหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางแก้เสื้อผ้าของลู่เจาเจา และค่อยๆ แนบหูไปที่อกของเจาเจาและฟังเสียงการเต้นของหัวใจ

นิ่งสงบ

นิ่งสงบเหมือนตายไปแล้ว

การทุบตีที่ควรมาจากหน้าอกไม่ตอบสนองในขณะนี้

สวี่ซื่อรีบปิดปากและกัดฟันเพื่อกลั้นเสียงกรีดร้องที่กำลังจะหลุดออกจากลำคอของนาง

นางตัวสั่นไปทั้งตัวและน้ำตาก็ไหลออกมา

ดวงตาของสวี่ซื่อเป็นสีแดง มือและเท้าของนางเย็นเหยียบ

“หัวใจของเจาเจาไม่เต้น” ทันทีที่ลู่เยี่ยนซูพูดคำเหล่านี้ออกมา หัวใจของคนอื่นๆ ก็จมลง

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร เหตุใดถึงใจไม่เต้น? เจาเจากินได้ นอนได้ วิ่งเล่น กระโดดได้ ทำไมถึงหัวใจไม่เต้น?” ลู่เจิ้งเย่ว์กลับมาจวนพอดี เวลานี้เขาตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้นมาแล้ว

“คนหัวใจไม่เต้น ก็คือตายไปแล้ว แต่เจาเจา หรือว่า...” ลู่เยี่ยนซูหยุดไปชั่วคราว

“ไม่ใช่คนธรรมดา”

“ความคิดของนางชาญฉลาด แต่บางครั้งก็สามารถได้ยินสิ่งในใจ นางเคยล่วงเกินคนใหญ่คนโต”

“ท่านแม่ ห้ามให้คนนอกมาจับชีพจรของเจาเจาเด็ดขาด ห้ามให้เรื่องนี้เผยแพร่ออกไปเด็ดขาด”

สวี่ซื่อพยักหน้าขณะเช็ดน้ำตา

“รัชทายาทบอกข้าเรื่องนี้ ดูเหมือนเขาจะรู้เรื่องราวในอดีตของเจาเจา เขายังบอกด้วยว่าหากเจาเจาตกอยู่ในอันตราย ก็ให้คนไปรายงานเขาที่ตำหนักบูรพา” สวี่ซื่อเล่าสิ่งที่องค์รัชทายาทกล่าวในวันนี้ให้ลู่เยี่ยนซูฟัง

ลู่เยี่ยนซูพยักหน้า เขาเดาได้อย่างคลุมเครือว่าองค์รัชทายาทและเจาเจาเหมือนจะมีบางอย่างเกี่ยวข้องกัน

“ท่านแม่ เจาเจาตอนนี้ไม่เป็นอะไร ท่านอย่ากังวลเลยนะ”