หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 389

“โชคดีที่อาการปวดลดลงหลังอาเจียน เลยไม่เป็นอะไรมาก”

[ฮือๆๆ รู้อย่างนี้แต่แรกคงไม่แอบกินอาหารหมาของจุยเฟิงไปหรอก]

[ฮือๆๆ เมื่อคืนข้ารู้สึกไม่สบายท้องและอาเจียนออกมา...]

สวี่ซื่อ?!

สวี่ซื่อทั้งโกรธทั้งตลกไปพร้อมกัน โกรธที่นางแอบกิน และตลกที่จุยเฟิงต้องรับผิด มิน่าล่ะมันถึงได้หอนทั้งคืน

หน้าหนาวแล้ว ทั้งหนาวและหิม จะไม่หอนได้ไง?

“ตอนเช้าไม่ต้องเตรียมอาหารให้เจาเจา แค่ดื่มนมสักสองสามแก้วแล้วกินขนมซานจาก็พอ” ขนมซานจาดีต่อกระเพาะและการย่อยอาหาร และตอนนี้นางก็ยังกินของมันๆ ไม่ได้

“เจ้าค่ะ จะให้ไปเชิญหมอมาดูไหมเจ้าคะ?” องค์หญิงเจาหยางเดิมทีก็ควรมีหมอหลวง

สีหน้าของสวี่ซื่อตึงเครียดเล็กน้อย “เด็กแค่กินอาหารเยอะ ไม่จำเป็นต้องไปทำให้หมอหลวงตกใจหรอก เดี๋ยวฝ่าบาทจะเป็นกังวลเอาได้”

สาวใช้ก็ตอบรับทันที

เมื่อลู่เจาเจาทานอาหารเช้าเสร็จ หรงเช่อก็รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว

[โย่ๆๆ มีท่านแม่ทัพเจิ้นกั๋วเป็นคนขับรถให้ ท่านแม่ข้านี่สุดยอดจริงๆ...] เด็กน้อยพูดติดตลกในใจ ทำให้สวี่ซื่อมองนางด้วยความโกรธ

[ท่านแม่มองข้าทำไม? หรือว่าข้าอยู่นี่แล้วรู้สึกขัดหูขัดตา?]

[งั้นข้าไปดีไหมนะ?]

สวี่ซื่อทำอะไรไม่ถูก หรงเช่อหัวเราะคิกคักเหมือนคนโง่ ก่อนจะอุ้มลู่เจาเจาขึ้นรถม้า

[ดูเหมือนครอบครัวสามคนจริงๆ ฮี่ๆๆๆ...]

สวี่ซื่อแอบถอนหายใจ เจาเจามีสีหน้าอึดอัดเล็กน้อย จะพูดในใจมากมายอะไรขนาดนั้น

รถม้าคันหนึ่งรีบวิ่งไปข้างหน้า ทันใดนั้น...

รถม้าที่พุ่งมาพร้อมกับฝุ่นก็รีบจอดอยู่ที่หน้าร้านขายยา ก็เห็นเงาของเผยซื่อรางๆ

แต่นางสวมผ้าคลุมหน้าอยู่

เมื่อเห็นแม่ของนางโน้มตัวออกไปครึ่งหนึ่ง ลู่เจาเจาก็อดไม่ได้ที่จะเกาหัวด้วยความงุนงง นี่หรือท่านแม่ผู้สง่างามของนาง?

สวี่ซื่อเงี่ยหูฟังจนแทบจะกระโดดออกไปแล้ว

เสียงของเผยซื่อสั่นเทา นางพยายามควบคุมความกลัวอย่างเต็มที่ “ท่านหมอ มียาอะไรที่รักษา...ตรงนั้น ตรงนั้นได้บ้าง?” เผยซื่อลดเสียงลง ไม่กล้าให้ใครได้ยิน

นางไม่กล้าแม้แต่จะขอให้สาวใช้ไปซื้อยาด้วยซ้ำ

แค่แอบหารถม้าที่ดูไม่สะดุดตา แล้วสวมผ้าคลุมหน้า ก่อนจะแอบพาลู่จิ่งไหวออกมาด้วยตัวเอง

“เจ็บตรงไหน แผลเป็นอย่างไร? อาการเป็นยังไงบ้าง?”

“ฮูหยิน ถ้าท่านไม่อธิบายให้ชัดเจน ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าอาการบาดเจ็บมันอยู่ตรงไหน?” เด็กจัดยาประหลาดใจ แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายบิดไปบิดมาและดูคลุมเครือ เหมือนไม่อยากให้ใครเห็น จึงยื่นหน้ามองไปที่รถม้า

มีชายหนุ่มคนหนึ่งนอนอยู่ในรถม้า ปิดหน้าไว้จนแทบมองหน้าไม่เห็น

ดูเหมือนว่าจะเจ็บบริเวณสงวนล่ะมั้ง?

เผยซื่อรู้สึกละอายใจและโกรธมาก นางบิดผ้าเช็ดหน้าจนแทบอยากจะร้องไห้