หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 53

แต่นางไม่เคยเห็นอีกฝ่ายแท้ๆ

“ฮูหยินทั้งสองท่านเชิญขึ้นชั้นบน วันนี้ของใช้แบบใหม่หนึ่งงวดของเด็กหนึ่งมาถึงพอดี” เถ้าแก่เห็นสองคนก็ยิ้มขึ้น เห็นได้ว่าทั้งสองฝ่ายเป็นลูกค้ารายใหญ่ของร้าน

“พี่สาวแก่กว่า พี่สาวเข้าไปก่อนเถิด” น้ำเสียงนางนิ่มนวล แต่แก่กว่าสองคำนี้ เน้นหนักเป็นพิเศษ

สวี่ซื่อก็ยังผงกหัวให้นางเบาๆ

ลู่เจาเจาเกาะอยู่บนหัวไหล่ของสาวใช้ ในสมองระเบิดเสียงกรีดร้องราวกับกระรอกยักษ์

【อ้าย! เป็นนางมารร้าย! เป็นนางมารร้าย!】

【เป็นนายหญิงกับแม่ชู้! เป็นชู้รักของพ่อตัวเอง!】

ฝีเท้าสวี่ซื่อแข็งทื่อ ร่างกายชะงักไป

นางรู้สึกแค่เกิดลูกไฟหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้า โกรธจนนางแทบจะขาดสติสัมปชัญญะไป

นางกัดริมฝีปากล่างแรงๆ นี่ถึงควบคุมความโกรธไว้ได้

มิน่าประโยคที่ว่าพี่สาวแก่กว่า นางเน้นหนักเป็นพิเศษ

“พูดแล้วทั้งสองท่านมีวาสนาจริงๆ บุตรสาวอายุไล่เลี่ยกัน” เถ้าแก่พูดด้วยรอยยิ้ม

สายตาสวี่ซื่อหยุดอยู่ที่ผ้าอ้อมภาษาสันสกฤตบนตัวของเด็กทารก

นี่ก็คือที่เจาเจาว่า นางหญิงที่ชาติก่อนกลายเป็นลูกข้าหรือ? ทารกหญิงคนนั้นผอมและอ่อนแออยู่บ้าง แต่ดวงตาทั้งสอง...

นางไม่ชอบอย่างไม่มีเหตุผล

ดวงตาคู่นี้ สามารถปรากฏบนตัวผู้ใหญ่ แต่ไม่ควรปรากฏบนตัวเด็ก

มีความรู้สึกผิดแผกลึกซึ้งบางอย่าง

ในมือทารกหญิงคนนั้น ยังจับสร้อยประคำอยู่หนึ่งเส้น

ลูกประคำหนึ่งร้อยกับแปดเม็ด สวี่ซื่อแค่เห็นก็จำได้ นั่งเป็นของของนายหญิงใหญ่

นางยกริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย ลูบเส้นผมที่ดำขลับ

เติงจือขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย สายตาหยุดที่ปิ่นปักผมบนศีรษะนาง

“ท่านเจ้าอาวาสเคยบอกว่าเด็กในครรภ์ของข้า แบกรับโชคลาภ มีบุญวาสนา จึงมอบลูกประคำนี้ให้บุตรสาวเล่น” เผยเจียวเจียวพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ

ไม่ใส่ใจสักนิด ดึงดูดเสียงอุทานตกใจของฝูงชน

นี่เป็นสิ่งล้ำค่าที่อดีตฮ่องเต้เคยขอแต่ไม่ได้เชียวนะ

ตอนเผยเจียวเจียวตั้งครรภ์ เคยออกบ้านไปไหว้พระกับนายหญิงใหญ่ ระหว่างทางเจอนักพรตเต๋าคนหนึ่ง

นักพรตเต๋าคุกเข่าลงไปตรงหน้านายหญิงใหญ่ ขอร้องนายหญิงใหญ่ให้น้ำดื่มถ้วยหนึ่ง บอกว่าอนาคตนายหญิงใหญ่จะได้หลานสาวคนหนึ่ง หลานสาวเป็นสมบัติของสวรรค์ ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ อนาคตสูงศักดิ์เกินคำบรรยาย ขอน้ำถ้วยหนึ่ง ขอโชคเล็กน้อย

ขณะนั้นนายหญิงใหญ่ยังกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

ใครเลยจะคิดมาถึงวัดฮู่กั๋ว เจ้าอาวาสที่แม้แต่เชื้อพระวงศ์ยังต้องขอพบให้ได้ มาต้อนรับนายหญิงใหญ่ด้วยตัวเอง