หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 584

สวี่สืออวิ๋นกำหมัดแน่น นางมีจิตใจละเอียดอ่อน มีหรือที่นางจะไม่รู้เหตุผลนั้น

เหตุผลนั้นคือนางอย่างไรเล่า

บุตรชายคนโตของนางสอบได้อันดับหนึ่งทั้งสามสนามสอบ บุตรชายคนรองเข้าร่วมกองทัพจนบัดนี้ได้รับความดีความชอบ

ลู่หยวนเซียวบุตรชายคนที่สาม ปีนี้อายุครบ10ปี แม้ไม่ได้มีความสามารถเท่าพี่ชายคนโต แต่เขาก็พยายามเล่าเรียนอย่างหนัก

ส่วนลู่เจาเจาบุตรสาวคนเล็กเป็นดั่งสมบัติล้ำค่าของเป่ยเจา

เป็นคนโปรดของฮ่องเต้และไทเฮา และเป็นลูกศิษย์สายตรงคนแรกของหัวหน้าราชบัณฑิต!

นางมองไปที่หรงเช่อซึ่งดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็น เขากำลังกวาดตามองบรรดาขุนนางเหล่านั้นด้วยสายตาเฉียบคม

เขาเองก็คงเดาเหตุผลนั้นได้เช่นกัน

หรงเช่อ เทพสงครามแห่งเป่ยเจาผู้ทรงอำนาจอันยิ่งใหญ่

ได้รับการสนับสนุนจากจวนกั๋วกงและมีพี่สาวเป็นถึงฮองเฮา

หากนางแต่งงานกับหรงเช่อ...

เอาทุกอย่างที่กล่าวมาเชื่อมต่อกันและกลายเป็นครอบครัวเดียวกัน!

ฝ่ายบุ๋นมีลู่เยี่ยนซู ฝ่ายบู๊มีหรงเช่อและการปกป้องของเจาเจา มันจะกลายเป็นพลังคลื่นใหม่ที่ไม่มีใครสั่นคลอนได้เลย

เมื่อรัชทายาทเสด็จขึ้นครองราชย์

ไม่ว่าจะเป็นจวนเจิ้นกั๋วกงหรือลู่เยี่ยนซู จะไม่มีผู้ใดควบคุมได้อีกต่อไป

พวกเขาจะอยู่อย่างไร้เทียมทาน ไม่มีผู้ใดเทียบได้

ดวงตาของสวี่สืออวิ๋นแดงก่ำ นางกำลังเป็นอุปสรรคต่ออนาคตของลูก!

ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง เซี่ยอวี้โจวเริ่มตื่นตระหนกมากขึ้น

แก้มของลู่เจาเจาแดงระเรื่อ ดวงตาดูสับสน พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างโง่เขลา

เมื่อครู่เขาถูกตีไปหนึ่งครั้ง!

“แค่หยดเดียวก็ล้มแล้วหรือนี่ ยอดไปเลย นี่เจ้าล้มในหยดเดียวได้อย่างไร ไม่เข้ากับสถานะของเขาเอาเสียเลย!!” เซี่ยอวี้โจวรู้สึกขนลุกซู่

เขากลัวเหลือเกินว่าจะถูกคนมากมายทุบตี

เซี่ยอวี้โจวรีบห้ามนางในทันที ไม่ได้ๆ ๆ หากเจ้าออกไป ข้าต้องถูกตีจนตายแน่ๆ

“ดูให้ดี นี่หัวนะ ไม่ใช่ฟักทอง…”

“ว้าว ฟักทอง ฟักทอง...”

“ฟักทองลูกใหญ่…” ลู่เจาเจายิ้มเหมือนคนโง่

“จบแล้ว จบแล้ว...อย่าปล่อยให้นางออกไป” องค์ชายหกคว้าตัวลู่เจาเจาไว้ด้วยความกลัว

ทันใดนั้นนางก็เงียบไป

พร้อมกับค่อยๆ เอียงหู ดูเหมือนกำลังจดจ่ออยู่กับบางสิ่งบางอย่าง

“มีคนเรียกหาข้า…” จู่ๆ ลู่เจาเจาก็พูดอย่างจริงจัง

“เจ้าประสาทหลอนไปแล้วหรือ ข้างนอกเสียงดังมาก ใครจะเรียกเจ้า” เซี่ยอวี้โจวนอนอยู่ใต้โต๊ะและพยายามตั้งใจฟัง แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงเรียกของใครเลย

“ข้าไม่ได้ยินเหมือนกัน ไม่มีใครเรียกเจ้าหรอก” องค์ชายหกส่ายหัว

แก้มของลู่เจาเจาพองขึ้น ใบหน้าสีแดงก่ำของนางดูน่ารักเหลือเกิน