หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 609

เขาปฏิเสธ “เมื่อไม่กี่วันก่อนถูกโจมตีจนบาดเจ็บ แต่ตอนนี้รักษาหายแล้ว”

เมื่ออาการโรคกำหนัดกำเริบ เขาจึงรอดู

เขากินยามาสองปี สามารถรักษาอาการได้แล้ว

ย่วนสื่อพยักหน้าให้ใต้เท้าลู่ “ล่วงเกินท่านแล้ว ขอให้ข้าดูเปลือกตาของท่านสักหน่อย”

ย่วนสื่อเข้าไปพลิกเปลือกตาของลู่หย่วนเจ๋อ ใต้เปลือกตาเป็นสีแดง เบ้าตาสีเขียวคล้ำ

“ใต้เท้าลู่ อาการของท่านไม่ใช่เพราะถูกโจมตี”

“ท่าน ถูกพิษ” ย่วนสื่อกล่าว

“เป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นข้ารู้สึกถึงความร้อนที่ช่องท้อง มันอุ่น ก่อนอาการจะบรรเทาลง” หากอีกฝ่ายไม่ใช่หมอหลวง คงกลัวว่าลู่หย่วนเจ๋อจะตบเขา

ย่วนสื่อมีสีหน้าเคร่งเครียด “หากข้าตรวจไม่ผิด ใต้เท้าลู่คงจะโดนพิษก่อนมีอาการโรคกำหนัด”

“เมื่ออาการโรคกำหนัดถูกกระตุ้น จึงทำให้อาการของใต้เท้าลู่รุนแรงขึ้น”

“ซ้ำก่อนหน้านี้ใต้เท้าลู่ยังใช้ยาเสือยาหมาป่าหลายครั้ง ซึ่งกระตุ้นให้พิษรุนแรงขึ้น”

“ช่วงนี้มีอาการเลือดลมปั่นป่วน อาเจียนเป็นเลือดบ้างหรือไม่?”

ลู่หย่วนเจ๋อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บที่เย็นขึ้นมาจากปลายเท้า

หมอหลวงเห็นดังนั้นมีหรือจะไม่รู้

“ไม่เพียงแต่การกระตุ้นทางอารมณ์เท่านั้น แต่ยังมีเรื่องพิษ พิษในร่างกายของใต้เท้าลู่ฝังลึก…เกรงว่า…” ย่วนสื่อยังพูดไม่จบ ลู่หย่วนเจ๋อก็จับแขนของเขา

“หมอหลวง ได้โปรดช่วยชีวิตข้า หยวนสื่อ ช่วยข้า…” ลู่หย่วนเจ๋อมีหรือจะไม่กลัว สีหน้าของเขาเปลี่ยน

"ใต้เท้าลู่ใช้ยามานาน เกรงว่าจะไม่มีหมอคนไหนรักษาได้ พิษนี้ไม่ทำลายถึงชีวิต แต่…" ย่วนสื่อเหลือบมองเขา

"เพียงแต่ว่าชั่วชีวิตนี้ของใต้เท้าลู่ไม่อาจมีทายาทได้อีกแล้ว"

ชั่วชีวิตนี้ ไม่อาจมีทายาทได้อีก

ความเชื่อในหัวลู่หย่วนเจ๋อพังทลาย

ลู่หย่วนเจ๋อเงยหน้ามองเผยเจียวเจียว

เผยเจียวเจียวหน้าซีด ส่ายหน้าพลางก้าวถอยหลัง กลัวจนไม่กล้ามองหน้าเขา

ลู่หย่วนเจ๋อครุ่นคิดอย่างละเอียด ปีนี้ลู่จิ่งเหยาอายุสองปีครึ่ง นับตั้งแต่ท่านเจ้าอาวาสทำนายว่าเด็กคนนี้จะมีคุณค่า เขาก็ได้เห็นว่าชื่อเสียงของลู่จิ่งเหยาเพิ่มมากขึ้น คงเพราะเขาไม่ได้กลับไปที่จวนเป็นเวลานาน

ตอนนั้นเผยเจียวเจียวอุ้มท้องไปต้มน้ำแกงให้เขา

เขามักจะบ่นว่าเจียวเจียวเอาใจใส่และอ่อนโยน แม้จะตั้งครรภ์แต่ก็ยังคงดูแลเขาไม่วางมือ

พอมาคิดดูตอนนี้…

ลู่หย่วนเจ๋อก็ได้รู้ถึงความคิดของเผยเจียวเจียว เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง แต่ผู้นำตระกูลกลับเข้ามาขวางไว้

"นังสารเลว สารเลว!!! เจ้ามีชู้ยังพอทน แต่เจ้ากล้าวางยาพิษข้า"

"ทำไมเจ้าถึงได้กล้าทำเช่นนี้!"