“เจาเจา นี่พ่อนะลูก” ในดวงตาฉายแววไม่พอใจ
เจาเจาชี้ไปที่พ่อของนางอย่างไร้เดียงสา “มะหมา... มะหมา...” ท่าทางที่ไร้เดียงสาไม่เข้าใจโลกทำให้ลู่หย่วนเจ๋อโกรธมากจนแทบกัดฟันแตก
“เจาเจายังเด็กอยู่ ท่านจะเอาอะไรกับเด็กตัวเล็กๆ เล่า”
ลู่หย่วนเจ๋ออุ้มลู่เจาเจาไปไว้ข้างๆ
เขาลดเสียงลง มีความเสน่หาผุดขึ้นบนใบหน้าอันสง่างาม “สืออวิ๋น หลังจากที่เจ้าคลอดเจาเจาแล้ว พวกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนานแค่ไหนแล้วนะ” เขาลูบไหล่ของสวี่สืออวิ๋นเบาๆ แต่อีกฝ่ายกลับรู้สึกขยะแขยง
นางกลั้นใจตีมือของเขาเบาๆ พลางมองลู่เจาเจาที่กำลังจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่มีไฟลุกโชน “เจาเจามองอยู่นะ”
“ลูกสาวก็อย่างนี้แหละ เกาะติดแม่ ท่านโหวนอนคนเดียวคงจะเหงาแน่ๆ” สวี่ซื่อพูดพลางหัวเราะเบาๆ
เมื่อเหลือบไปเห็นสายตาของลู่เจาเจา ลู่หย่วนเจ๋อที่คิดจะออดอ้อนภรรยา ก็หมดอารมณ์ทันที
เขาชักมือกลับอย่างเสียไม่ได้ “อวิ๋นเหนียงอย่าคิดไปไกล ข้าจะไปคิดมากกับเรื่องเหงาได้อย่างไร ข้ามีแต่เจ้าคนเดียว”
“ก็แค่…” ลู่หย่วนเจ๋อหยุดชะงักไปชั่วครู่
“ท่านโหวมีอะไรเดือดร้อนหรือเปล่า” สวี่ซื่อถามด้วยความห่วงใย
ลู่หย่วนเจ๋อไม่รู้จะเริ่มพูดอย่างไร
หากเป็นปกติ สวี่ซื่อคงจะมอบกุญแจคลังสมบัติส่วนตัวของนางให้เขาแล้ว ไม่ว่าเขาจะเลือกสิ่งใด นางไม่มีวันให้เขาต้องร้องขออย่างไร้ศักดิ์ศรีเป็นแน่
เขาควรจะบอกอย่างไรดีว่าสภาพคล่องในจวนกำลังชักหน้าไม่ถึงหลัง
งานมงคลของลู่จิ่งไหวและคุณหนูเจียงได้ถูกกำหนดไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว รายการสินสอดก็ได้ตระเตรียมไว้พร้อมแล้ว แต่ทั้งหมดกลับถูกนำไปใช้หนี้ให้สวี่ซื่อ
แม้แต่สินเดิมของลู่หว่านอี้ก็ขี้เหร่มาก มิหนำซ้ำ สวี่ซื่อก็ยังไม่เคยเพิ่มให้นางเลย
เพล้ง!
สีหน้าของสวี่ซื่อมืดหม่นลงทันที นางขว้างถ้วยชาบนโต๊ะลง
“ท่านโหวมาหาข้าเพื่อพูดเรื่องนี้หรือ ท่านต้องการให้เยี่ยนซูออกมาเป็นพยานน่ะหรือ”
“เขาถูกถอนหมั้น ถูกคนอื่นรังเกียจ ท่านยังอยากจะให้เขาออกมายืนยันนะหรือ นี่เป็นการโรยเกลือลงบนบาดแผลของเยี่ยนซูชัดๆ!”
ลู่หย่วนเจ๋อพยายามโน้มน้าวด้วยคำหวาน “อวิ๋นเหนียง เยี่ยนซูก็พิการไปแล้ว ถูกเอาเปรียบบ้างก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”
“แค่เขาไม่ออกไปข้างนอก ก็ไม่มีใครทำร้ายเข้าได้” น้ำเสียงที่ผ่อนคลายของเขาทำให้สวี่ซื่อแทบไฟลุก
“ลู่จิ่งไหวคนนั้น ข้าเคยเห็นเขามาก่อน ถ้าเด็กชายอายุสิบเจ็ดปีสามารถสอบผ่านการคัดเลือกขุนนางได้ถึงสามครั้งติดต่อกันจนได้เป็นจอหงวน เขาต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ เราควรสร้างสัมพันธ์ที่ดีกับเขาไว้นะ”
“ถึงขนาดมีคนบอกว่าเขาคือเยี่ยนชูคนที่สอง! ความสามารถด้านกวีและบทความของเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าเยี่ยนซูเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
บท 613 ไม่ลงแล้วหรือค่ะ...
ไม่ลงต่อแล้วเหรอคะ...
อ่านบทที่ 613 กันที่ไหนคะ...
รอค่ะ แต่ช้าจัง สนุก รอค่ะ...
รอตอนต่อไปค่าา...
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
อ้าว ลงไม่จบอีกแล้ว...
สนุกมากค่ะ...
โอ๊ยสนุกค่ะ อัพเยอะๆเลยนะคะเรื่องนี้...
ขอบคุณสนุกมากค่ะ...