ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 32

บทที่ 32 พี่ใหญ่ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?

เมื่อกู้จิ่วฉือวางไวโอลินก็กลับเข้าไปในห้องอาหาร ปีศาจใหญ่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว มือข้างหนึ่งของเขากุมที่หน้าผากราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ชายคนนี้ไม่ทำอะไรเลยจริงๆ ก็สามารถทำให้เคลิ้มเคลิ้มหลงใหล ...

กู้จิ่วฉือถอนหายใจเงียบ ๆ ในใจ และรีบเดินไปนั่งที่นั่งข้างๆ

“หม้อไฟแห้งมาแล้ว!”

คราวนี้ น้าสาวหมิงมาพร้อมกับหม้อไฟแห้งจานใหญ่ รสชาติเข้มข้นนั้นทำให้ลำลายของกู้จิ่วฉือไหล

“น้าสาวหมิง เมื่อได้กลิ่นฉันก็อยากกินไม่ไหวแล้ว ฝีมือการทำอาหารของคุณดีขึ้นเรื่อย ๆ !”

ในขณะที่คีบอาหารใส่ กู้จิ่วฉือ ก็กล่าวชื่นชมน้าสาวหมิงโดยไม่ลังเล

“คุณกู้ชมเกินไปแล้ว มันเป็นแค่การทำอาหารธรรมดา ๆ เท่านั้น”

น้าสาวหมิงกล่าวด้วยความสุภาพอ่อนน้อม

“จะธรรมดาได้อย่างไร หม้อไฟแห้งนี้ วันนี้ฉันสามารถกินข้าวได้สามถ้วยเลยนะ”

กู้จิ่วฉือกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

ดังคำกล่าวที่ว่า ไม่ยื่นมือตีคนที่ยิ้ม ไม่พูดถึงคนที่ยกย่องตัวเอง.

ในที่สุดรอยยิ้มและความอบอุ่นก็ปรากฏบนใบหน้าของน้าสาวหมิง

“ งั้นคุณกู้ก็กินเยอะๆนะ ยังมีกับข้าวอื่น ๆ ในครัว เดี๋ยวฉันจะเสิร์ฟให้”

น้าสาวหมิงพูดแล้วก็หันกลับและจากไป แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอไม่ได้ลดลง มันมีความสุขมากที่มีคนชอบกินอาหารที่เธอทำ

กู้จิ่วฉืออารมณ์ดี ตั้งแต่เธอตัดสินใจแต่งงานกับ ปีศาจใหญ่ในชีวิตนี้ เธอไม่ต้องการใช้ชีวิตแบบเดิม ๆ ในชีวิตก่อนหน้านี้

ขั้นตอนแรกคือ เข้ากันได้ดีกับผู้คนรอบตัว ไม่มีโอกาสสำหรับบางคนอีกต่อไป!

“กำลังคิดอะไรอยู่?”

ปีศาจใหญ่ช่วงแรกมักจะพบว่าเธอใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“กำลังคิด ... ถ้วยนี้ให้คุณก่อน! กุ้งที่ฉันชอบกินมากที่สุดให้คุณทั้งหมดเลย!”

ทันใดนั้นกู้จิ่วฉือก็กลับมามีสติ และวางถ้วยต่อหน้าปีศาจใหญ่ท้ายที่สุดมีเรื่องจะบอกเขา จึงต้องติดสินบนก่อน

ฮั่วหมิงเช่อลดสายตาลงเล็กน้อยจ้องมองไปที่พริกหวานสีแดงในชาม แล้วขมวดคิ้ว

ขณะที่จ้านยิงเดินเข้ามาจากลานบ้าน และเห็นชามสิ่งของที่อยู่ต่อหน้าเจ้านาย ก็พูดทันที: “เจ้านาย คุณไม่สามารถ ...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ฮั่วหมิงเช่อ ก็ยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะเขาทันที

ดวงตาของกู้จิ่วฉือกวาดมองระหว่างทั้งสองคน ถามด้วยสีหน้าเหยเก: “คุณไม่ชอบหม้อไฟแห้ง?”

“ใครพูด”

ราวกับจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง ฮั่วหมิงเช่อรีบคว้าตะเกียบของเขาและกินกุ้งช้าๆ

จ้านยิงมอง และกำลังจะอ้าปาก เมื่อได้รับคำเตือนจากเจ้านายเขาก็ปิดปากไปชั่วขณะ

เมื่อเห็นว่าฮั่วหมิงเช่อไม่มีอะไรผิดปกติ กู้จิ่วฉือก็ไม่สนใจ หยิบตะเกียบขึ้นมาและคีบอาหารใส่ถ้วยเขา

“รากบัวฝานและปมสาหร่าย อร่อยมาก คุณชิมดู!”

“ดี”

ชายคนนั้นหยิบตะเกียบขึ้นมาอย่างเชื่อฟัง และกินเพียงอาหารที่กู้จิ่วฉือคีบให้

กู้จิ่วฉือเดาว่าบรรยากาศดี จึงทั้งกินทั้งเล่าเรื่องโรงเรียนให้ฮั่วหมิงเช่อฟัง

“วันนี้โรงเรียนครึกครื้นมาก และตอนบ่ายครูในชั้นเรียนให้เรากรอกความมุ่งมาดปรารถนา”

“คุณกรอกข้อมูลโรงเรียนอะไร”

ฮั่วหมิงเช่อ มีการแสดงออกเล็กน้อยบนใบหน้า มองไปที่กู้จิ่วฉือทันที จ้านยิงที่ยืนอยู่ข้างๆก็เงี่ยหูฟังทันที

“ฉันกรอกแล้วสองโรงเรียนคือมหาวิทยาลัยภาพยนตร์ซั่งจิงและอีกโรงเรียนหนึ่งคือThe Juilliard School”

ทันใดนั้น ใบหน้าของชายคนนั้น ก็จมลงพร้อมกับประโยคสุดท้ายของกู้จิ่วฉือและบรรยากาศก็ลดลงถึงจุดเยือกแข็ง

หัวใจของจ้านยิงเต้นกระโดด! กลัวสิ่งที่จะตามมา!

หยดน้ำที่สั่นไหวอย่างรุนแรงสาดใส่เขาทันทีโดยที่ เขาก็ไม่สนใจ

การจ้องมองด้วยแววตาที่แหลมคมเหมือนเหยี่ยวของชายคนนั้นต้องการค้นหาร่องรอยของการโกหกของเธอ แต่เมื่อพบกับแววตาที่เปิดกว้างของหญิงสาว เขาก็ไม่พบอะไรเลย

โชคดีที่ ไม่มีอะไร

“เจ้านาย! ทำไมคุณถึงออกจากที่ประชุมครึ่งทางและให้ฉันและพี่รองทำต่อ! สำหรับกรณีของแอฟริกาคุณต้องตัดสินใจในวันนี้ ...”

ในขณะ ที่มีเสียงอยู่ข้างนอก กู้จิ่วฉือก็หันตามเสียง และชายหนุ่มรูปหล่อสองคนเดินเข้ามาทีละคน

คนหน้ามีดวงตาสีพีชที่เป็นธรรมชาติและน่าหลงใหลคู่หนึ่ง ร่าเริงและอ่อนโยน คนหลังมีสายตาที่ใจดี อ่อนโยน แต่ก็ชัดเจนและอ้างว้าง

กู้จิ่วฉือรู้จักทั้งสองคน และพวกเขาเป็นมือซ้ายมือขวาและเป็นพี่น้องที่ดีของฮั่วหมิงเช่อ เย่ขันและเซี่ยงเหิง

ในชีวิตนี้พี่ชายที่แสนดีสองคนนี้ก็มีเรื่องตำหนิเล็กๆน้อยเกี่ยวกับเธอ โดยเฉพาะเย่ขัน ที่ขัดใจเธอแต่ไหนแต่ไรมา

เมื่อทั้งสองพบหน้ากันก็ทะเลาะกัน แต่ส่วนใหญ่ กู้จิ่วฉือจะทำให้เย่ขัน โกรธมากจนจะระเบิด

เมื่อเย่ขัน พูดได้ครึ่งทางเขาก็เห็นสถานการณ์ในห้องนั่งเล่นและจ้องมองด้วยความตกใจและบ่นทันที

“เจ้านาย คุณยังเป็นคนอยู่เหรอ!

คุณทิ้งพวกเราไป แม้การประชุมประจำไตรมาสก็ไม่ประชุมแล้ว

เพียงเพื่อกลับมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับคนที่ก่อให้เกิดเหตุเภทภัยคนนี้? ! !”

“เย่ขัน！ คุณอย่าโจมตีเป็นการส่วนตัว! ด่าใครเป็นคนที่ก่อให้เกิดเหตุเภทภัย! ตอนนี้ฉันเป็นพี่สะใภ้ของคุณ!”

กู้จิ่วฉือลุกขึ้นยืนและตบโต๊ะเพื่อท้าทาย เย่ขัน

ในชีวิตก่อนหน้านี้เธอเสียเปรียบและมักจะพ่ายแพ้ต่อการทะเลาะกับเย่ขัน แต่ในชีวิตนี้เธอมีอาวุธลับ!

“ห๊ะ! ก็คุณ? แม้แต่นักเรียนเรียนบ๊วยก็คู่ควรเป็นพี่สะใภ้ฉัน? คุณสวยตายแหละ”

เย่ขัน กลอกตาไปมา และพูดอย่างดูถูก

กู้จิ่วฉือเลิกคิ้วเล็กน้อย และค่อยๆผลัก ฮั่วหมิงเช่อที่อยู่ด้านข้าง โดยจงใจเล้าโลมด้วยน้ำเสียงหวาน ๆ

“สามี คุณบอกกับเขา ว่าคราวนี้ฉันสอบได้ที่เท่าไหร่!”