ห่วงรักคุณปีศาจ นิยาย บท 40

บทที่ 40 การทดสอบออดิชั่น

เช้าตรู่ 《ช่วงเวลาที่มีความสุข》ซึ่งเป็นนักลงทุนรายใหญ่ที่สุด ในอาคารชั้น 5 บริษัทบันเทิงหวงชิ้ว เนืองแน่นไปด้วยคนบันเทิงที่มาออดิชั่น.

วงการบันเทิงเป็นสถานที่ที่ไม่ขาดแคลนความงาม อ้วนและผอม และความงามก็เหมือนก้อนเมฆ

แต่เมื่อกู้จิ่วฉือ ที่ไม่มีแต่งเครื่องสำอางรอที่ประตูใหญ่ผลักเข้ามา ทุกคนกวาดสายตาไปทั่ว เป็นที่น่าอัศจรรย์อีกครั้ง

วันนี้เธอมาที่นี่โดยสวมเครื่องแบบของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์S โดยมีกระเป๋านักเรียนอยู่ด้านหลัง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเธอตัดผมสั้นเรียบร้อย

ทันทีที่เธอเปิดประตูและเข้าไป เช่นเดียวกับตัวเอกในการ์ตูนที่มีรัศมีและเอฟเฟกต์พิเศษ ฝนกลีบตกลงมาต่อหน้าต่อตาและมีเสียงหัวใจเต้นทุกที่ที่เธอไป

ผมปลิวไปตามลมกระโปรงจับจีบก็ยกขึ้น ความเป็นผู้หญิงของเด็กสาวผสมผสานอย่างลงตัวกับความมีชีวิตชีวาและแสงของเยาวชน

ดวงตาของเธอสดใสราวกับดวงดาว ราวกับลูกกวาดเลมอนในฤดูร้อนและรสชาติของความรัก

“พระเจ้า! ศิลปินของใคร? อารมณ์จิตนี้ดีมาก”

“ แม่ทำไมฉันถึงไม่มีชีวิตที่ดีเช่นนี้ ขุดสมบัติแบบนี้ขึ้นมา!”

“ เฮ้ เธอดูเหมือนไม่มีโบรกเกอร์ เป็นมือสมัครเล่นที่ไม่มีบริษัททางเศรษฐกิจหรือไม่?”

ทันทีที่กู้จิ่วฉือปรากฏตัวฝูงชนก็เริ่มวุ่นวายทันทีโดยเฉพาะตัวแทนของบริษัทบันเทิงต่างๆที่พบว่าเหยื่อของพวกเขาเหมือนหมาป่า

“ สาวน้อย คุณเซ็นสัญญากับบริษัทนายหน้าหรือยัง? คุณคิดเกี่ยวกับบริษัทบันเทิงเฟิงกวางเราหรือไม่? “

“สาวสวย นี่คือนามบัตรของฉันเราเป็นบริษัทใหญ่เพื่อความบันเทิง!”

“คุณยังเป็นนักเรียน อย่าฟังเรื่องไร้สาระของคนเหล่านี้ พวกเรา บริษัทบันเทิงหวาเทียนเป็นหนึ่งในบริษัทที่ดีที่สุด!”

กู้จิ่วฉือก้าวถอยหลังโดยไม่คาดคิด ยิ้มและปฏิเสธอย่างสุภาพ

“ขอโทษค่ะ ตอนนี้ฉันไม่ได้พิจารณาบริษัทที่ทำสัญญา ขอขอบคุณ”

แม้ว่าเธอจะพูดคำพูดที่สุภาพ แต่น้ำเสียงของเธอก็มีความไม่ปฏิเสธของบุคคลระดับสูงและท่าทีที่สุภาพท่ ทำให้เจ้าหน้าที่หลายคน ผลักไสออกไปด้วยความงุนงง

ในเวลานี้เจ้าหน้าที่เข้ามาสอบถาม กู้จิ่วฉืออธิบายเหตุผลอีกครั้ง พร้อมหยิบบันทึกการสนทนากับชูหย่าอธิบายอีกครั้ง

“ที่แท้คุณเป็นผู้มีชื่อเสียงทางอินเทอร์เน็ตคนล่าสุด คุณมาออดิชั่นสำหรับมู่เฉิน ใช่ไหม นี่คือป้ายทะเบียนของคุณ

ฉันจะเรียกชื่อคุณในภายหลัง คุณก็สามารถเข้าไปได้ ตอนนี้คุณก็รออยู่ที่นี่ก่อนสักพัก”

“หลังจากที่พนักงานรับรู้กู้จิ่วฉือ พวกเขาก็จัดเวลาให้เธออย่างกระตือรือร้น

“ขอขอบคุณ”

กู้จิ่วฉือ ขอบคุณเขาอย่างสุภาพ ฉันหยิบป้ายทะเบียนและหาตำแหน่งมุมที่จะนั่งลง จึงดึงเอกสารทดสอบทฤษฎีดนตรีออกมาจากกระเป๋านักเรียนเพื่อทวนคำถาม

ด้วยวิธีนี้ คนที่อยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเธอจะรู้สึกอายที่จะคุยกับเธอ แต่บางคนก็ไม่พอใจ

“กู้จิ่วฉือ! ทำไมคุณมาที่นี่?”

เสียงเสียดสีและความประหลาดใจดังขึ้นต่อหน้าเธอ

กู้จิ่วฉือเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตรงหน้ามีหญิงสาวในชุดที่สวยงามและการแต่งหน้าที่ละเอียดอ่อน

“เจียงเหมี่ยน?”

เจียงเหมี่ยนยังเป็นนักเรียนใน Class A ของ โรงเรียนมัธยมตระกูลสูงศักดิ์Sและตระกูลเจียงถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ดีในเมืองตี้จิงพี่สาวของเจียงเหมี่ยนเคยเป็นที่รู้จักในฐานะสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งในวงกลมชั้นบนของเมืองตี้จิง

เพียงแค่ว่าเเจียงเหมี่ยนน้องสาวไม่เหมือนกับพี่สาวของเธอ ครอบงำด้วยความหยิ่งผยอง เหมือนพลุจะระเบิดทีละจุด ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวลือในเมืองตี้จิงว่าคุณหญิงฮั่ว ชื่นชอบเจียงยหวนมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะกู้จิ่วฉือทารกก็ติดอยู่ในขวดโหล เจียงยหวนก็แต่งงานกับตระกูลฮั่วแล้ว

เจียงเหมี่ยนก็คิดเช่นนั้นเช่นกันในชีวิตที่ผ่านมา เจียงเหมี่ยนไม่ได้สร้างปัญหาให้เธอน้อยลง

“ทุกคนที่เข้าร่วมการออดิชั่นมู่เฉินโปรดมากับฉันด้วย!”

ทันใดนั้น มีคนมากกว่าสิบคนยืนขึ้น รีบวิ่งตามเจ้าหน้าที่ออกไป กู้จิ่วฉือไม่เร่งรีบและเดินเป็นคนสุดท้าย

ทุกคนเดินไปที่ห้องออดิชั่นข้างๆและเจ้าหน้าที่ก็แนะนำตัวขณะที่พวกเขาเดินไป

“เวลาใกล้จะหมดแล้ว ไม่มีเวลามาทีละคน หัวหน้าผู้ตรวจสอบสำหรับการออดิชั่นนี้รวมถึงผู้อำนวยการรองผู้อำนวยการและโปรดิวเซอร์ของเรา พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่ตัดสินว่าทุกคนจะผ่านการทดสอบได้หรือไม่ฉันหวังว่าทุกคนจะสามารถแสดงพลังได้ 100% อย่าทิ้งความเสียดายไว้”

พนักงานพูดจบ เขาจึงเปิดประตูห้องออดิชั่น สาว ๆเข้ามาทีละคน

ห้องออดิชั่นมืดมากและประตูกลายเป็นแหล่งกำเนิดแสงเพียงอย่างเดียว ช่วงเวลาที่หญิงสาวแต่ละคนเข้ามาก็เทียบเท่ากับการปรากฏตัว

ผู้กำกับหลี่ลื่ออานนั่งอยู่บนที่นั่งหลัก จ้องมองหญิงสาวที่เข้ามาอย่างเบื่อหน่าย เขายังดูง่วงอยู่เล็กน้อย

มีการแสดงออกทางสีหน้าประหม่าบนใบหน้าของเด็กผู้หญิงเหล่านี้ซึ่งไม่เข้ากันได้ดีกับมู่เฉินที่นิ่งและสงบ

ในบางครั้งมีคนหรือสองคนไม่ประหม่า แต่การแสดงออกบนใบหน้าของพวกเขาดูมีอำนาจเหนือกว่าและหยิ่งผยองและมีอารมณ์มากเกินไป

เขาถอนหายใจเบา ๆ โดยคิดว่าวันนี้จะไม่มีการแสดงอีกแล้ว จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงผมสั้นเดินเข้ามาช้าๆดวงตาของเธอก็กวาดสายตามองไปยังฝูงชนในห้อง แล้วเดินไปที่ท้ายทีมอย่างใจเย็น

ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีทั้งความสุขความเศร้าหรือความอับอายขายหน้าหรือความประหลาดใจ

หลี่ลื่ออานรูม่านตาสั่นอย่างรุนแรงในทันที ลุกขึ้นนั่งตัวตรงและมองตามหญิงสาวไป

“อรุณสวัสดิ์ทุกคน บทบาทที่เราจะไปออดิชั่นตอนนี้คือบทบาทของมู่เฉิน ทุกคนควรรู้ว่ามู่เฉินเป็นอัจฉริยะในการเล่นและมีฉากการเรียนรู้และฉากการแสดงดนตรีมากมายในพล็อตเรื่อง

ก่อนแสดงขอถามหน่อยว่ามีใครเรียนเครื่องดนตรีบ้าง "

“ฉัน”

ทันทีที่เสียงของผู้ช่วยฮ้อจิ้งลดลง เสียงผู้หญิงที่คมชัดก็ดังขึ้น