อีเดน นิยาย บท 15

“หนูติดธุระอะไรหรือเปล่ารียา” เอมอรเอ่ยถามเสียงอ่อน

“เอ่อ...ไม่ค่ะ ให้หนูเอาไปส่งที่ไหนคะ” มารียาเอ่ยรับอย่างไม่รู้ว่าจะหลีกเลี่ยงยังไง

“เอาไปส่งให้ท่านที่โรงแรมร็อฟเวลล์ จากนั้นคุณรียาจะอยู่เที่ยวหรือว่าจะนั่งเครื่องกลับเลยก็ได้ครับ แค่บอกนักบิน” ธนินบอกก่อนจะรีบส่งกระเป๋าเอกสารให้กับสาวเจ้า

“ไม่ต้องกลัวจ้ะ เครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่นั่งสบาย” เอมอรเอ่ยสมทบด้วยสีหน้ายิ้มๆ เพราะเคยนั่งไปคุยงานกับผู้เป็นนายและธนินมาหลายต่อหลายครั้ง

“ค่ะ งั้นรียาฝากบอกอลิซด้วยนะคะว่ากลับก่อน” มารียาลอบถอนหายใจ ก่อนจะลงมือเก็บของลงกระเป๋าสะพายใบเล็ก

“ได้จ้ะ เดี๋ยวเอมบอกให้” เอมอรพยักหน้ารับ

“นี่เบอร์โทรของนักบินครับ ผมสั่งให้สแตนด์บายรอแล้ว” ธนิน บอกพร้อมกับส่งนามบัตรให้

“ค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ” มารียายิ้มก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟต์ขณะที่ภายในใจแอบตัดพ้อต่อว่าธนินและเอมอรที่ทั้งสองทำเหมือนส่งเธอไปประเคนให้อีเดนถึงที่

“เดินทางปลอยภัยนะ เจอกันวันจันทร์จ้ะ” เอมอรตะโกนตามลูกน้องสาวที่ลงลิฟต์ไปแล้ว จากนั้นก็รีบคว้าแขนคนที่กำลังจะเดินหนีไปเอาไว้

“มีอะไรหรือครับคุณเอม”

“คุณอีเดนนี่ร้ายไม่เบาเลยนะคะ”

“คุณเอมรู้เหรอครับ”

“แหม ก็กล้องที่ติดตรงมุมนั้น มันหันไปตามคุณรียา เวลาที่เธอเดินไปนั่นมานี่ตลอดช่วงสามวันที่ผ่านมา ฉันคงไม่ต้องบอกนะคะว่าใครกำลังส่องดูเธอ” เอมอรบอกพร้อมกับชี้ไปที่กล้องวงจรปิดฝั่งตรงข้ามกับโต๊ะของผู้ช่วยเลขาที่เธอสังเกตเห็น

“ฮ่าๆๆ ก็คนกำลังมีความรักนี่ครับ”

“นี่ถ้าเกิดเรื่องเกิดราวขึ้นละก็ เอมไม่รู้เรื่องด้วยนะคะ ฐานะทางบ้านคุณรียาน่ะร่ำรวยอยู่เหมือนกัน แถมพี่ชายของเธอก็เป็นนายทหารยศใหญ่ซะด้วย” เลขาใหญ่รีบออกตัว

“ท่านจริงจังครับคุณเอม ไม่ต้องห่วง” ธนินบอกยิ้มๆ

“แต่คุณรียาเธอมีคู่หมั้นแล้วนะคะ” เอมอรเอ่ยท้วงเพราะทราบข่าวมาว่าสาวเจ้าเตรียมจะเข้าพิธีวิวาห์ต้นปีหน้า

“เดี๋ยวก็เลิกแล้วครับ เชื่อสิ” ธนินบอกอย่างมั่นใจ เพราะรู้ดีว่า ผู้เป็นนายจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ให้คารังคาซังนานแน่

“สาธุ ขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆ เถอะค่ะ” เอมอรกลอกตาอย่างเพลียๆ กับคำตอบของอีกฝ่าย

“ฮ่าๆๆ คุณเอมเตรียมตัดชุดไปงานแต่งรอได้เลยครับ ไม่เกินสามเดือน มีข่าวดีแน่ๆ” ธนินบอกก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี เมื่อนึกไปถึงน้ำเสียงของผู้เป็นนายที่โทรมาขอให้ตนสร้างเรื่อง สร้างราวเพื่อให้สาวเจ้าไปหาที่เชียงใหม่

“กลัวจะตัดเก้อน่ะสิไม่ว่า” เอมอรถอนหายใจยาว เมื่อเห็นเค้าลางของปัญหารักสามเส้าที่กำลังจะตามมาในอีกไม่ช้า

17 : 29 น. ท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่

หลังจากที่เครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่ของตระกูลไคเลอร์ลงจอด มารียาก็หยิบกระเป๋าเอกสารแล้วเดินลงจากเครื่องบินที่แสนหรูไปด้วยหัวใจสั่นๆ ขณะที่เดินตามหลังบอดี้การ์ดไปขึ้นรถที่จอดรอ จากนั้นก็ตรงไปยังโรงแรมร็อฟเวลล์ที่อยู่ติดกับแม่น้ำปิง

18 : 09 น. The Rofwell Grand Hotel

มารียาลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในล็อบบีของโรงแรมหรูระดับห้าดาวของประเทศ ก่อนจะยื่นนามบัตรของอีเดนให้กับพนักงานต้อนรับ

“ท่านให้คุณขึ้นไปหาที่ห้องได้เลยค่ะ”

“เอ่อ...”

“เชิญที่ลิฟต์ได้เลยค่ะ ชั้นที่ยี่สิบเก้ามีอยู่ห้องเดียวค่ะ”

“ค่ะ” มารียายิ้มบางๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟต์ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ‘หวังว่าไอ้บ้านั่นคงไม่ได้ตั้งท่ารอจะลวนลามเราอยู่หรอกนะ หึ! ถ้าเป็นแบบนั้นละก็...เตรียมตัวตายได้เลยท่านประธาน!’

ติ๊ง! ทันทีที่ลิฟต์เปิดออก มารียาก็เห็นประตูห้องบานใหญ่ที่มีแป้นพิมพ์สำหรับใส่รหัสผ่าน แต่เธอไม่ต้องกดอะไรให้ยุ่งยาก เพราะประตูบานใหญ่นั้นเปิดกว้างทิ้งเอาไว้

“วางกระเป๋าไว้ที่ประตูหน้าห้อง แล้วโทรเรียกให้ออกมาเอาดีไหมนะ” มารียารู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ชะ...ช่วยผมด้วย...” น้ำเสียงแหบแห้งที่ฟังดูเหมือนคนกำลังจะขาดใจตายนั้น ทำให้มารียาถึงกับยืนนิ่งไปชั่วขณะ

“คะ...คุณอีเดน ชะ...ใช่ไหม” เธอเอ่ยถามเสียงสั่น พลางหันไปมองรอบๆ อย่างรู้สึกหวาดกลัว ‘แม่เจ้า! คนหรือผีกันนะ’

“รียา! ช่วยผมด้วย” คนที่อยู่ด้านในขอความช่วยเหลืออีกครั้ง

“พระเจ้า! คุณอีเดน คุณอยู่ไหนคะ” มารียารีบเดินเข้าไปด้านในด้วยสีหน้าตื่นๆ กลัวว่าอีกฝ่ายจะเป็นอะไร

“เพื่ออะไร” มารียาดันตัวอีกฝ่ายออก ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ‘ตกลงที่คุยกันไปวันก่อน ไอ้บ้านี่ไม่เข้าใจหรือไงนะ’

“ผมอยากให้เราเรียนรู้กันและกันมากขึ้น ก่อนที่จะแต่งงาน” อีเดนบอกพร้อมกับสบตาคู่สวยนิ่ง

“นี่คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไงฮะ ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคุณเด็ดขาด” มารียาโวยวายเมื่ออีกฝ่ายกลับไปพูดเรื่องเดิม

“ไม่แต่งกับผมแล้วคุณจะแต่งกับใคร คู่หมั้นสารเลวของคุณอย่างงั้นเหรอรียา?” อีเดนขึ้นเสียงใส่อย่างโมโห

“คุณ...” มารียาโกรธจนหน้าแดงก่ำเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถึงคนที่ยังอยู่ในฐานะคู่หมั้นของเธอ

“ผมไม่ใช่คนดีอะไรหรอก แต่ผมขอสาบานว่าผมจะไม่มีทางนอกใจคุณ หรือทำให้คุณเจ็บเหมือนที่ผู้ชายคนนั้นทำ” เขาให้คำมั่น

“ฮึก...ฉันคบกับเขามาตั้งสองปี เขาก็ยังหักหลังฉันได้ แล้วคุณคิดว่าฉันจะเชื่อคนที่เพิ่งรู้จักได้ไม่กี่วันอย่างคุณงั้นเหรอ” มารียาถามกลับด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด เมื่อถูกสะกิดแผลที่ยังไม่แห้งขึ้นมาอีกครั้ง

“แต่ผมไม่ใช่ไอ้หมอนั่น และคุณยังไม่ได้ให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเอง แล้วจะมาตัดสินผมได้ยังไง” อีเดนกลอกตาอย่างรับไม่ได้ เมื่อสาวเจ้ามัดตนเอาไว้รวมกับศัตรูหัวใจ

“แล้วทำไมฉันต้องให้โอกาสคุณ?”

“เพราะเราเป็นของกันและกันแล้วยังไงล่ะรียา คุณอาจจะโกรธ หรืออาจจะเกลียดที่ผมพูดเรื่องนี้ แต่มันคือความจริงที่เราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ นอกจากจะเดินหน้าแล้วทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง”

มารียานิ่งงันไปทันใด เมื่อได้ยินเหตุผลที่เธอเองก็แอบเห็นด้วย เพียงแต่ว่าเธอกลัวที่จะให้ใจกับใครอีกครั้ง และมันก็เร็วเกินไปที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน เพราะรักครั้งก่อนก็ยังไม่ได้เคลียร์ให้จบ

“สี่วันที่ผ่านมา คุณคิดถึงคู่หมั้นของคุณ หรือว่าคุณคิดถึงผม” เขาถามพร้อมกับมองใบหน้างามอย่างค้นหา

“ฉัน...”

“ผมเอาแต่ถึงคิดถึงคุณทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกวินาทีจนแทบจะเป็นบ้าเลยรู้ไหม” อีเดนสารภาพสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

“ไม่จริง” มารียาส่ายหน้าเบาๆ อย่างไม่เชื่อ

“จริง! และมันก็ถึงเวลาที่คุณต้องเปิดใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา ไม่ใช่เอาแต่ปฏิเสธผมท่าเดียวแบบนี้”

“ตอนนี้ฉันยังอยู่ในสถานะคู่หมั้นของคนอื่น คุณจะให้ฉันเปิดใจให้คุณได้ยังไงกัน” เธอเตือนสติของอีกฝ่ายให้รู้ตัว