อีเดน นิยาย บท 27

“ฮัลโหล” ปลายสายเอ่ยทักทายเสียงสดใส

อลิชากำลังจะต่อว่าปริณแต่ทว่าผู้เป็นย่าก็กดรับสายเสียก่อน เธอจึงรีบเอ่ยทักทายกลับ “สวัสดีค่ะคุณย่า สบายดีไหมคะ?”

“สบายดีจ้ะ แล้วนี่ใจคอเราจะพาแฟนมาหาย่าเมื่อไหร่กัน” ปลายสายเอ่ยแซว

“เอ่อ...พรุ่งนี้เช้าค่ะ”

“ดีๆ มาทานอาหารเช้าด้วยกันนะ ย่าจะให้เด็กทำของโปรดของเรารอ”

“ขอบคุณค่ะคุณย่า”

“อ้อ! ย่ารู้เรื่องของเราแล้วนะ เมื่อเช้าแม่โสภีพาลูกสาวมาร้องไห้ที่บ้าน ว่าเราเสียๆ หายๆ พ่อเราก็เชื่อที่แม่นั่นพูด แต่เมื่อตอนบ่ายสามเพิ่ง จะทะเลาะกันจนแม่โสภีจะยกเลิกงานแต่งกับพ่อเราแน่ะ”

“เอ่อ...แล้วคุณพ่อว่ายังไงบ้างคะ” อลิชาใจหายวูบอย่างบอกไม่ถูก

“พ่อเราแข็งใส่! บอกว่าไม่แต่งก็ไม่แต่ง เล่นเอาแม่โสภีกรี๊ดเสียงดังลั่นบ้านเลย หึๆ”

“ไม่น่าเชื่อว่าคุณพ่อจะแข็งใส่น้าโสภีได้นะคะ”

“พ่อเราคงอายมั้ง เห็นว่าทางนั้นสั่งห้ามไม่ให้สองแม่ลูกโผล่หน้าไปที่งานแต่งของเรานี่ ทำเอายายมิ้งร้องไห้สะอึกสะอื้นดิ้นพล่านไปมาอย่างกับปลาดุกโดนน้ำร้อนลวกยังไงยังงั้น อ้อ! ย่าให้พยาบาลถือกล้องแอบถ่ายวิดีโอเอาไว้ด้วยนะ ว่าจะเอาไว้เปิดในงานแต่งของพ่อเรากับแม่โสภี”

“คุณย่า...” อลิชาตาโต ไปไม่ถูกกับคำบอกกล่าวเมื่อครู่

“แหม! ย่าก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้คิดจะทำอย่างที่พูดจริงๆหรอกน่า” ปานทิพย์แก้ให้อย่างขำๆ

“โอเคค่ะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะคะ” อลิชารีบบอกเพราะกลัวว่าคนตัวโตที่กำลังกลั้นเสียงหัวเราะจนสั่น จะเผลอหลุดเสียงออกมา

“พรุ่งนี้เจอกันจ้ะ” ปลายสายบอกก่อนจะกดวางสายไป

ปริณระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ “ฮ่าๆๆๆ คุณย่าหนูท่านอารมณ์ขันดีนะ”

“ใช่ค่ะ ท่านเป็นคนอารมณ์ดี ถ้าไม่มีท่านคอยอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าป่านนี้ชีวิตหนูกับแม่จะเป็นยังไงเหมือนกัน” อลิชาบอกเสียงอ่อนเมื่อนึกไปถึงที่ผ่านมา

“ตอนนี้เรามีพี่อีกคนแล้วนะ รู้ไหม” ปริณบอกพลางฉกริมฝีปากลงที่แก้มนวลเบาๆ

“ถ้าแต่งงานกันไปแล้ว พี่ป้องจะเลี้ยงผู้หญิงคนอื่นเอาไว้แบบที่เคยเลี้ยงพี่มิ้งหรือเปล่าคะ” อลิชาถามพร้อมกับจ้องมองอีกฝ่ายอย่างค้นหา

ปริณจ้องตอบพร้อมกับให้คำมั่น “ไม่เลี้ยงจ้ะ พี่จะเลี้ยงแค่ลูกกับเมียของพี่เท่านั้น”

“สาธุ ขอให้พี่ป้องทำได้อย่างที่พูดด้วยเถอะ” อลิชายกมือขึ้นไหว้ราวกับกำลังขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์

“อลิซ!” ปริณขึ้นเสียงดังกับการประชดประชันของคนตรงหน้า

“ก็ขอไปงั้นๆ แหละค่ะ ไม่ได้คาดหวังว่าพี่ป้องจะทำได้สักหน่อย”

“บ้า!” ปริณมองค้อนก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องคุย “พี่โทรไปชวนพ่อกับแม่ไปทานข้าวเช้า ที่บ้านของหนูด้วยกันนะ”

“ค่ะ” อลิซตอบก่อนจะกดมือถือส่อง IG (Instagram) ดูความเคลื่อนไหวของเหล่าเพื่อนๆ ก่อนจะสะดุดตากับโพสหนึ่งของปริณที่แท็กเธอมาด้วยรูปที่ไปดินเนอร์ ที่โรงแรมมะลิฉัตรแกรนด์เมื่อคืน กับสเตตัสที่ว่า...

‘รักมานาน...และจะรักตลอดไป’

อลิชาตาโต หลังจากดูเวลาที่อีกอีกฝ่ายโพสเพียงไม่กี่วินาที ก็มีคนเข้ามากดไลค์ไปแล้วหลายร้อย พร้อมกับคอมเมนต์แสดงความยินดี อีกเยอะแยะมากมาย ทั้งเพื่อนของเธอกับเขา

“พี่ป้อง!” อลิซมองคนที่กำลังยิ้มอยู่อย่างมึนงง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำเรื่องแบบนี้

“จ๋า” ปริณขานรับเสียงหวาน พร้อมกับฉีกยิ้มให้คนที่ดูเหมือน จะเจอของดีเข้าแล้ว

“ทะ...ทำไมไม่บอกหนูก่อน”

“อ้าว ก็หนูไม่ยอมอวดผัวสักทีนี่คะ พี่ก็เลยต้องอวดตัวเอง เผื่อว่ามีไอ้หน้าบื้อคนไหนที่แอบชอบเราอยู่ มันจะได้รู้ว่าหมดสิทธิ์ลุ้น”

“บ้า!”

“บ้าที่ไหนกันเล่า” ปริณยิ้มกว้างแล้วพิมพ์ตอบคอมเมนต์ที่ถามว่าจะแต่งเมื่อไหร่

“พี่ป้อง” อลิซตาโต เมื่อเห็นคนตรงหน้าพิมพ์บอกถึงกำหนดการ ‘ไม่เกินสองเดือนครับ’

“พี่เป็นคนเปิดเผย” คนที่กำลังอินเลิฟตอบพลางยักคิ้วให้อย่างกวนๆ

“หนูอายนะ” อลิชาต่อว่า ขณะมองคอมเมนต์ที่ผุดขึ้นมาเรื่อยๆอย่างทำอะไรไม่ถูก

“อายอะไร รีบๆ ไปตอบคอมเมนต์เพื่อนเราสิ” ปริณบอกขณะเลื่อนอ่านคอมเมนต์ด้านล่างที่บอกอยากเห็นแหวนหมั้นจัง

“ไม่! พี่ป้องคงไม่ได้จะให้หนูโชว์แหวนหรอกนะ” อลิชาถามอย่างรู้สึกหวาดหวั่นใจ

“แหม! รีบโชว์ด่วนเลยค่ะ” ปริณบอกพลางเลื่อนดูคอมเมนต์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยเล่นไอจีเท่าไหร่ นานๆ ถึงจะโพสที

“ไม่” อลิชาแสดงจุดยืนพร้อมกับส่ายปฏิเสธ

“จะไปไหนจ๊ะ มาช่วยกันต่อแขนต่อขาให้ลูกของเราก่อน” ปริณรีบรั้งเอวบางเอาไว้

“ไม่เอานะ หนูจะไปกินข้าว ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ”

“เดี๋ยวต่อแขนขาให้ลูกเราเสร็จ พี่จะทำกับข้าวให้ทานเองจ้ะ” คนหื่นเสนอโปรอย่างเอาใจ

“ไม่! พี่ป้องปล่อยนะ หนูไม่ อะ...อื้อ...” อลิชาปฏิเสธแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะถูกปริณจูบปิดการเจรจา แล้วรีบสานต่อภารกิจสำคัญอย่างไม่รอช้า

เชียงใหม่... ไร่ไคเลอร์ 21 : 02 น.

อีเดนมองใบหน้างดงามที่กำลังหลับใหลอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่โดนปลุกเร้าอารมณ์ติดๆ กันไปถึงสองครั้ง โดยที่เธอไม่ได้ขัดขืนเหมือน ที่เขาแอบคิดเอาไว้

“รียา ผมจะลงไปทำกับข้าวมื้อค่ำนะ”

“ฉันขอนอนต่ออีกนิดได้ไหมคะ” มารียาตอบเสียงแผ่วเบา

“ได้สิ! เดี๋ยวทำเสร็จแล้ว ผมจะขึ้นมาตามคุณ” อีเดนบอกอย่างอารมณ์ดี

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบรับก่อนจะขยับหมอนเข้ามากอดอย่างรู้สึกง่วงนอนและอ่อนเพลีย

“ด้วยความยินดีครับคุณผู้หญิง” อีเดนบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ครึ่งชั่วโมงต่อมา... มารียาตื่นขึ้นมาแล้วหยิบมือถือของตัวเองที่วางบนหัวเตียงมาเปิดเครื่อง ก็เห็นมีสายโทรเข้าของพี่ชายและข้อความจากเพื่อนสาวที่บอกให้โทรกลับด่วน เธอจึงรีบต่อสายหาอลิชาอย่างรู้สึกร้อนใจ

Bangkok… Orianna Condo

ขณะที่อลิชากำลังจะลุกจากเตียง อยู่ๆ มือถือที่วางอยู่บนโซฟา ก็ส่งเสียงดังขึ้น เธอรีบเดินมาหยิบเปิดดู ก็เห็นว่าเป็นสายเรียกเข้าของมารียาจึงรีบกดรับสาย

“ว่าไงรียา”

“อลิซ มีอะไรหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้น” มารียาถามอย่างร้อนใจ กลัวว่าพี่ชายจอมขี้หวงของเธอจะทำเรื่องไม่ดีกับเพื่อนสาว

ปริณเดินเข้ามาสวมกอดเอวบางจากทางด้านหลัง แล้วดึงมือถือจากสาวเจ้าไปคุย หลังจากที่รู้ว่าใครอยู่ในสาย “ว่าไงยายตัวดี!”

“อ๊ะ! เอาคืนมานะ” อลิชาเอ็ดพร้อมกับตีแขนของอีกฝ่ายไปสองสามทีอย่างขุ่นเคือง

“พี่ป้อง!” คนที่กำลังมีเรื่องเมาท์มอยถึงกับตกใจ! เมื่อได้ยินเสียงของพี่ชาย