ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 13

แม่ฝู้เห็นคุณท่านที่กลับมาตั้งแต่เวลาไหนก็ไม่รู้ เธอก็รีบเข้าไปนั่งที่ข้างกายคุณท่านฝู้อย่างเรียบร้อย "พ่อคะ ท่านบอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอคะ? ทำไมวันนี้ท่านถึงกลับมาแล้วล่ะคะ?"

คุณท่านฝู้พูดอย่างโมโหว่า "ฉันกลัวว่าถ้าฉันยังไม่กลับมา ตำแหน่งท่านประธานของอวี้สิงก็คงจะรักษาไว้ไม่อยู่แล้วนะสิ!"

แม่ฝู้นิ่งอึ้ง ยิ้มอย่างอึดอัด "พ่อคะ คำพูดนี้ของท่านหมายความว่ายังไงคะ? ทำไมฉันถึงไม่ค่อยเข้าใจเลย?"

คุณท่านฝู้ยิ้มเยาะ "เธออย่ามาเสแสร้งแล้ว เรื่องที่เธอใช้นามของฉันเรียกประชุมผู้ถือหุ้น ฉันรู้หมดแล้ว เธอคิดอยากจะทำอะไรในการประชุมผู้ถือหุ้นครั้งนี้ ฉันเองก็รู้หมดแล้ว เธอก็แค่คิดว่าอยากจะขับไล่อวี้สิงแล้วให้เฉิงหยุนขึ้นเป็นประธานไม่ใช่หรือไง? เสี่ยวฮุ่ย ฉันไม่เข้าใจ อวี้สิงเองก็เป็นลูกชายของเธอ แต่ว่าทำไมเธอมักจะทำร้ายเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยล่ะ? ตำแหน่งท่านประธานใครเป็นก็เหมือนกันไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมเธอถึงต้องอยากให้เฉิงหยุนรับช่วงตำแหน่งของอวี้สิงด้วย?"

เพราะว่าฝู้อวี้สิงไม่ใช่ลูกชายของเธอ คำพูดนี้ เธอสามารถพูดออกไปได้มั้ยล่ะ?

พูดไปแล้ว อย่างนั้นเรื่องที่เธอปิดบังในตอนนั้นก็จะถูกเปิดเผยไม่ใช่หรือไง?

คุณท่านฝู้ทิ้งคำพูดนี้ไว้ให้ แล้วหยิบเอาไม้เท้าที่ด้านข้างเดินขึ้นชั้นบน แม่ฝู้และฝู้เฉิงหยุนมองดูแผ่นหลังของคุณท่านฝู้ บนใบหน้าของทั้งสองคน ต่างก็ปรากฏแววตาที่ต้องการฆ่าคนขึ้นมาให้เห็น

ฝู้เฉิงหยุนพูดขึ้นหลังจากที่เงาแผ่นหลังของคุณท่านฝู้หายลับตาไปแล้ว "แม่ครับ!แม่ว่าทำไมคุณปู่ถึงได้ลำเอียงแบบนี้ครับ? ทั้งๆที่ผมกับพี่ชายต่างก็เป็นหลานของท่านทั้งนั้น แต่ว่า ทำไมในสายตาของท่านกลับไม่เคยเห็นถึงการมีตัวตนอยู่ของผมมาก่อนเลยล่ะครับ? ทั้งๆที่ผมเหมาะสมที่จะขึ้นเป็นท่านประธานมากว่าพี่ชาย แต่คุณปู่กลับยินดีจะมอบตำแหน่งท่านประธานให้กับคนพิการและตาบอดขึ้นเป็น แต่ก็ไม่ยินดีที่จะมอบให้ผมเป็น แม่ครับ คุณปู่ทำเกินไปแล้วจริงๆ"

แม่ฝู้ขมวดคิ้ว "คุณปู่ของลูกทำเกินไปจริงๆ ที่จริงแม่เองก็ไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก ทำไมคุณปู่ของลูกถึงได้ชอบฝู้อวี้สิงคนพิการคนนั้นมากขนาดนี้ แต่กลับไม่ชอบลูก"