ข้ามมิติมาหารัก นิยาย บท 6

ด้วยเหตุนี้แล้ว ไม่เกินครึ่งเดือน ดวงตาของฝู้อวี้สิงเธอจะต้องสามารถรักษาให้หายได้แน่นอน แต่ที่เธอขอเวลาหนึ่งเดือนจากแม่ฝู้ เป็นเพราะว่าเธอคิดอยากจะรักษาสองขาของฝู้อวี้สิงให้หายด้วย ไม่ช้าไม่เร็ว เวลาหนึ่งเดือนก็เพียงพอแล้ว

เมื่อเซี่ยเชียนเกอช่วยวัดชีพจรให้ฝู้อวี้สิงเสร็จแล้ว จากนั้นก็ยกมือขึ้นไปช่วยนวดขมับให้กับเขา ที่ดวงตาของฝู้อวี้สิงมืดบอดนั้นเป็นเหตุจากการที่ก้อนเลือดในสมองไปกดทับเส้นประสาทสายตา เพียงแค่เธอใช้เข็มเงินทำการฝังเข็มให้กับฝู้อวี้สิงทุกวัน รอก้อนเลือดสลายหายไปแล้ว ดวงตาของฝู้อวี้สิงก็จะฟื้นฟูกลับมาหายดีแน่นอน

ส่วนที่สองขาของฝู้อวี้สิงไม่สามารถขยับได้ น่าจะเป็นเพราะเส้นลมปราณของที่ขานั้นขาด เพียงแค่เธอใช้เข็มเงินทำการฝังเข็ม แล้วใช้กำลังภายในของตัวเองด้วยอีกหน่อย เพื่อเชื่อมต่อเส้นลมปราณที่ขาดไปแล้วของฝู้อวี้สงให้เสร็จ สองขาของเขาก็จะฟื้นฟู แต่ว่าก่อนหน้านั้น เธอจะต้องใช้ยาสมุนไพรปรับสภาพร่างกายของฝู้อวี้สิงซะก่อน

เพราะว่าฝู้อวี้สิงในตอนนี้ สภาพร่างกายอ่อนแอมาก

ถ้าหากว่าพยายามยัดเยียดกำลังภายใน เธอกลัวว่าร่างกายของฝู้อวี้สิงจะแบกรับไม่ไหว

เซี่ยเชียนเกอนั่งอยู่บนเตียง นวดขมับให้ฝู้อวี้สิงไปด้วย มองเขาไปด้วย แล้วพูดว่า "ฝู้อวี้สิง หลังจากนี้หนึ่งเดือน ฉันจะทำให้คุณกลายเป็นเหมือนคนปกติให้ได้เอง"

"นอนเถอะ มีฉันอยู่"

...

วันถัดมา

ฝู้อวี้สิงตื่นขึ้นจากฝัน รู้สึกว่าบนหัวของตัวเองมีมือวางอยู่ ฝู้อวี้สิงจึงยกมือขึ้นแตะ เซี่ยเชียนเกอลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เมื่อเห็นว่าฝู้อวี้สิงตื่นแล้ว เซี่ยเชียนเกอจึงถามว่า "ฝู้อวี้สิง แกตื่นแล้วหรอ? ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง? ยังปวดหัวอยู่มั้ย?"

ฝู้อวี้สิงขมวดคิ้ว "คุณรู้ได้ยังไงว่าผมปวดหัว?"

"เมื่อคืนนี้ ฉันเห็นว่าคุณหลับแล้วเอาแต่ขมวดคิ้ว แล้วสีหน้ายังดูเจ็บปวดมากด้วย ฉันแค่ดูก็รู้แล้วว่าต้องเป็นเพราะคุณปวดหัวแน่นอน จึงไม่สามารถนอนหลับให้สบายได้ ดังนั้นฉันจึงช่วยคุณนวดจุดฝังเข็มส่วนหัว"

คนใช้ได้จัดเตรียมอาหารเช้าไว้เรียบร้อยแล้ว เซี่ยเชียนเกอเข็นฝู้อวี้สิงไปที่ข้างโต๊ะอาหาร เซี่ยเชียนเกอหยิบโจ๊กที่ด้านข้างขึ้นมา ป้อนให้กับฝู้อวี้สิงก่อน จากนั้นตัวเองค่อยกิน ฝู้อวี้สิงพูดว่า "ผมกินเองได้"

"ค่ะ"

เซี่ยเชียนเกอวางโจ๊กไว้ด้านข้าง ช่วยฝู้อวี้สิงเป่าก่อน แล้วยื่นช้อนให้เขาหนึ่งคัน แล้วก็กินข้าวเช้าด้วยกันกับเขา

หลังมื้ออาหารเช้า เซี่ยเชียนเกอได้รับสายโทรเข้าจากพ่อของเจ้าของร่างเดิม เดิมทีเซี่ยเชียนเกอไม่อยากจะรับสาย แต่เธอก็ฉุกคิดขึ้นได้ แม่ของเจ้าของร่างเดิมยังอยู่ในมือของพ่อเซี่ย ดังนั้น เธอไม่รับไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้เธอกลายมาเป็นตัวเจ้าของร่างแล้ว อย่างนั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบต่อแม่ของเจ้าของร่างเดิม

เซี่ยเชียนเกอเลื่อนกดรับสาย น้ำเสียงประจบของพ่อเซี่ยดังผ่านมาในสาย "เชียนเกอ วันนี้เป็นวันที่เธอต้องกลับบ้านมาเฝ้าบรรพบุรุษหลังแต่งงาน เธอกับคุณชายฝู้จะกลับมาด้วยกัน หรือว่าเธอกลับมาคนเดียวล่ะ? พ่อจะได้สั่งให้คุณน้าเธอจัดเตรียมได้ถูก"