ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 4

เจียงเฉิงสุดหายใจเข้า ใช้พลังลมปราณ แทงเข็มเงินลงไป สองมือของเขาไหลลื่นราวกับสายน้ำ เข็มเงินฝังเข้าไปในกายของหญิงสาว

พยาบาลที่อยู่ข้างๆมองดูฝีมือที่เฉียบคมของเจียงเฉิง ด้วยสีหน้าตกใจ

“มีดผ่าตัด！”

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าร่างกายเต็มไปด้วยเข็มเงิน เจียงเฉิงหยุดแล้วกล่าวเรียกพยาบาล

พยาบาลข้างๆไม่กล้าชักช้าแ รีบยื่นมีดผ่าตัดให้ และเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของเจียงเฉิง

ในขณะที่เจียงเฉิงกำลังทำการผ่าตัดให้กับฟางหลันหลัน ด้านนอกห้องฉุกเฉินมีหญิงชั้นสูงกับชายชราผมขาวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ

หญิงชั้นสูงก็คือแม่ของฟางหลันหลัน จางเหยียนหัว

หลังจากที่จางเหยียนหัวตามมาถึง ก็เห็นไฟห้องฉุกเฉินเปิดสว่างอยู่ จึงรีบถามอย่างร้อนรนว่า“ใครผ่าตัดให้หลันหลัน？”

ฟางเจี้ยนกั๋วมองไปที่จางเหยียนหัวแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร ได้แค่ขมวดคิ้วเป็นปม

หัวหน้าแผนกเฉินที่อยู่ข้างๆ แล้วมองไปที่ฟางเจี้ยนกั๋วอย่างลำบากใจ พลางกล่าวด้วยสีหน้าขมขื่น“คุณนายฟางครับ เป็นบุรุษพยาบาลฝึกหัดของโรงพยาบาลเราครับ”

“บุรุษพยาบาลฝึกหัด？！”

จางเหยียนหัวโกรธเกรี้ยวทันที ตะคอกไปว่า“โรงพยาบาลพวกคุณดูแลลูกสาวฉันอย่างงี้หรอ？เป็นแค่บุรุษพยาบาลคู่ควรผ่าตัดให้ลูกสาวฉันหรอห้ะ？โรงพยาบาลคุณทำบ้าอะไรอยู่？”

หัวหน้าแผนกเฉินใบหน้าขมขื่น ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไร

“ผมให้ทำเอง！”

ฟางเจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างเคร่งขรึม

จางเหยียนหัวมองไปทางฟางเจี้ยนกั๋วด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ“นี่ไอ้คนแซ่ฟาง คุณไม่เห็นลูกสาวอยู่ในสายตาเลยใช่ไหม？ทำไมคุณไม่รอให้ปรมาจารย์เชวี่ยมาก่อน？”

ภายในใจของจางเหยียนหัว เชื่อถือแค่คำกล่าวขาน ปรมาจารย์เชวี่ยได้รับฉายาว่าเป็นเปียนเชวี่ยที่ยังมีชีวิตอยู่บนโลก จะให้คนอื่นรักษาลูกสาวตนเองได้อย่างไร

หฟางเจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างเงียบขรึม“ไม่ทันการณ์แล้ว”

จางเหยียนหัวยังอยากโต้เถียงฟางเจี้ยนกั๋ว แต่ปรมาจารย์เชวี่ยที่อยู่ข้างๆก็กล่าวขึ้นมาว่า“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมขอดูผลตรวจร่างกายหน่อยครับ ค่อยตัดสินใจก็ยังไม่สาย”

แน่นอนว่าหัวหน้าแผนกเฉินรู้ดีว่าปรมาจารย์เชวี่ยว่าเป็นใคร สามารถรู้จักกับคนระดับคณบดีแพทย์ มีประโยชน์ต่อการหน้าที่การงานของตนเองเป็นอย่างมาก

เมื่อหัวหน้าแผนกเฉินคิดได้ดังนั้นจึงรีบทำความเคารพและนำผลตรวจยื่นให้ไป พลางพูดขึ้นมาว่า“ปรมาจารย์เชวี่ยครับ โปรดดูได้เลยครับ”

ปรมาจารย์เชวี่ยดูผลตรวจ ทันใดนั้นรูม่านตาของเขาก็หดลง

เมื่อได้ยินคำพูดไร้เหตุผลของจางเหยียนหัว เจียงเฉิงจึงไม่อยากพูดอะไรต่อ

พูดจบจางเหยียนหัวก็มองไปที่ลูกสาวที่อยู่บนเตียงผ่าตัด ในตอนที่เธอเห็นตามร่างกายของลูกสาวเต็มไปด้วยเข็ม จึงโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที

“ไอ้ชั่ว นายเอาเข็มอะไรฝังไว้บนตัวลูกสาวฉันห้ะ？ถ้าเกิดอนาคตทิ้งแผลเป็นไว้ นายรับผิดชอบได้ไหม？”จางเหยียนหัวมองไปที่หัวหน้าแผนกเฉินด้วยความโกรธ“รีบเอาออกเดี๋ยวนี้เลยนะ”

เมื่อเจียงเฉิงได้ยินดังนั้นจึงรีบกล่าวเตือนว่า“ไม่ได้นะครับ เข็มพวกนี้กำลังจัดการกับเลือดลมอยู่ จะถอดออกไม่ได้นะครับ”

หัวหน้าแผนกเฉินมองไปที่คลื่นหัวใจไฟฟ้า นิ่งมาก ท่าทางไม่เหมือนคนมีปัญหาเลย เขาจึงรีบพูดกับเจียงเฉิงอย่างเย้ยหยันว่า“ทำไมจะถอดทิ้งไม่ได้？ตอนนี้อาการของคนไข้ทรงตัวดีมาก บุรุษพยาบาลฝึกหัดอย่างนาย ไม่มีแม้แต่ใบรับรองแพทย์ มีสิทธิ์อะไรมาชี้นิ้วสั่งคนอื่น？ที่ให้นายทำการผ่าตัดก็ถือว่าให้เกียรตินายแล้ว รีบออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ！”

เจียงเฉิงอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่จางเหยียนหัวตะคอกใส่ว่า“ไสหัวออกไปซะ ทำให้ลูกสาวฉันอยู่ในสภาพนี้ หัวหน้าแผนกเฉิน จากนี้ไปฉันไม่อยากเห็นเขาอยู่ในโรงพยาบาลนี้อีก！”

หัวหน้าแผนกเฉินรีบพูดอย่างประจบ“ได้ครับ แค่บุรุษพยาบาลคนเดียว เดี๋ยวผมจะไล่เขาออกครับ”

เจียงเฉิงพยักหน้าอย่างหน่ายใจ แล้วเดินออกจากห้องผ่าตัดไป

หัวหน้าแผนกเฉินมองดูเจียงเฉิงเดินจากไป แล้วยิ้มเยาะในใจ ในที่สุดไอ้หมอนี่ก็เจอกับแมวตาบอดเจอเข้ากับหนูตาย โอกาสประจบตระกูลฟางดีขนาดนี้ จะเก็บไอ้แมงดาหนุ่มนี้ไว้ทำไม

“คุณนายฟางครับ คุณอย่าใจร้อนเลยครับ ผมจะรีบถอดเข็มออกเดี๋ยวนี้เลยครับ”หัวหน้าแผนกเฉินพูดกับจางเหยียนหัวด้วยใบหน้าประจบสอพลอ

หัวหน้าแผนกเฉินยื่นมือไปถอดเข็มออกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม กำลังเตรียมจะถอดเข็มออกต่อ จู่ๆคลื่นหัวใจไฟฟ้าก็เกิดสั่นไหวอย่างรุนแรง อีกทั้งยังเกิดสัญญาณแจ้งเตือนที่เสียดแก้วหู