ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 8

“ถ้าพวกนายยังทำแบบนี้ฉันจะแจ้งความแล้วนะ”เจียงหลายพูดกับนักเลงที่อยู่ตรงหน้าด้วยความโมโห

“น้องสาว แจ้งความอะไรกัน เรามาเยี่ยมเยียนกิจการของเธอด้วยเฉพาะเลยนะ”ไอ้ลิงแห้งรูปร่างผอมแห้ง พูดกับเจียงหลายด้วยสายตาร้ายกาจ

ไอ้อ้วนอีกคนหนึ่งจึงหยิบไส้กรอกจากรถเข็นมาหนึ่งชิ้น แล้วกัดกินทันที พลางกล่าวว่า“น้องสาว ครอบครัวของเธอก็ทำอยู่ที่นี่มานานแล้วนะ หาเงินได้ไม่น้อยเลยใช่ไหมล่ะ？ค่าคุ้มครองต้องจ่ายหน่อยแล้วล่ะ”

บนแขนของเจียงหลายยังสวมผ้าไว้อาลัยอยู่ เพราะพี่ชายของเธอตายเพราะช่วยเหลือคน เดิมทีสุขภาพของพ่อแม่ไม่ดีอยู่แล้ว การตายของพี่ชายจึงทำให้พวกท่านเสียใจจนสุขภาพแย่กว่าเดิมไปอีก เจียงเฉิงไม่ได้ทำงานพาร์ททามแล้ว เธอต้องช่วยพ่อแม่ขายของ เพื่อหาเงินเล็กน้อย

จะหาเงินรักษาพ่อแม่ยังไม่มีเลย ตอนนี้เธอมีเงินจ่ายค่าคุ้มครองที่ไหนกันล่ะ

สุดท้ายเธอพึ่งมาได้ไม่นานก็ต้องพบกับนักเลงสองคนเก็บค่าคุ้มครอง เธอไม่รู้จริงๆว่าจะต้องจัดการยังไง

เจียงหลายพูดอย่างโมโห“ฉันไม่มีเงินหรอกนะ พวกนายรีบไปซะ”

เมื่อนักเลงสองคนได้ยินว่าเจียงหลายไม่มีเงิน จึงมองตากันแวบหนึ่ง แล้วมองไปที่เจียงหลายด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย“ไม่มีเงินงั้นหรอ？ไม่มีเงินก็ได้ ดูเธอหน้าตาเกลี้ยงเกลา ไปนอนกับเราสักคืนสิ หลังจากนี้จะไม่เก็บค่าคุ้มครองของเธออีก เป็นยังไง？”

พูดจบนักเลงทั้งสองคนก็ล้อมเจียงหลายพลางยิ้มอย่างชั่วร้าย เจียงหลายตกใจจนก้าวถอยหลัง

ในตอนที่เจียงหลายก้าวถอยหลัง จู่ๆเธอก็รู้สึกว่ามีมืออันแข็งแรงพยุงไหล่ของเธอไว้ เธอหันกลับไปดูก็พบว่าคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ ก็คือเจียงเฉิง

“พี่？”

ในตอนที่เจียงหลายเห็นเจียงเฉิง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเซอร์ไพรส์

“นี่！”

เจียงเฉิงตอบรับอย่างไม่รู้ตัว ในตอนที่เจียงหลายเห็นหน้าของเจียงเฉิงที่หันมา ก็พบว่าไม่ใช่พี่ชายของตนเอง อีกทั้งเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่า พี่ชายของตนเองตายไปแล้ว

สิ้นเสียงไอ้ลิงแห้งก็หันมีดแล้ววิ่งไปทางเจียงเฉิง

เมื่อเจียงเฉิงเห็นดังนั้นจึงยิ้มเยาะ แล้วยื่นมือจับมีดในมือของไอ้ลิงแห้งไว้ แล้วบิดเบาๆหนึ่งครั้ง ไอ้ลิงแห้งเจ็บจนคลายมีดในมือออก

เพียงแค่ถีบออกไป เจียงเฉิงก็ทำให้ไอ้ลิงแห้งกระเด็นออกไป ชนเข้ากับร่างของไอ้อ้วนที่อยู่ข้างหลัง

ไอ้ลิงแห้งรู้ว่าเจอเข้ากับยอดฝีมือแล้ว เขากุมหน้าแกที่เจ็บหนัก แล้วลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างหมดสภาพ“ไอ้หนุ่ม มึงรอกูก่อนนะ”

หลังจากที่ทิ้งคำพูดไว้ นักเลงทั้งสองคนก็หันหลังแล้ววิ่งหนีไป

“ทำให้น้องสาวฉันตกใจหมด คิดอยากจะหนีไปง่ายๆแบบนี้หรอห้ะ？”

เจียงเฉิงขยับเท้าเล็กน้อย ทันใดนั้นหินสองก้อนก็พุ่งออกไปราวกับกระสุน กระแทกเข้ากับน่องของนักเลงทั้งสองอย่างแม่นยำ ทั้งสองล้มลงกับพื้นกรีดร้องอย่างโหยหวน