ค่ำคืนนั้น นิยาย บท 2

เอี๊ยด !

เสียงเหยียบเบรกดังสนั่นก่อนจะมีเสียงด่าตามมา

“ เฮ้ย ! อีอ้วน เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ อยากตายหรือไง ทีหลังเอาซีดีห้อยตูดไว้ด้วยนะจะได้เห็นชัด ๆ ”

ใช่ นายคนนั้นบูลลี่เธอ ว่าเธออ้วนเป็นช้าง เป็นหมู หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ผู้คนจะสรรหามาว่าเธอ แต่วันนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะโต้เถียงใด ๆ ทั้งสิ้น

หมดเรี่ยวแรงจริงๆ...

“ ขอโทษค่ะ ” เธอกล่าวคำขอโทษเบา ๆ ก่อนที่รถคันนั้นจะออกตัวไปอย่างแรง เหยียบน้ำที่ขังอยู่บนพื้นให้กระเซ็นมาใส่ตัวเธอ

แพรวายกขวดเบียร์ในมือขวาขึ้นมากระดกดื่มรวดเดียวพร่องไปครึ่งหนึ่ง ทั้งเข้าปากและหกรดเสื้อผ้า ปกติแล้วเธอเป็นคนไม่ชอบดื่ม แต่หลังจากเหตุการณ์เฮงซวยที่พึ่งประสบพบเจอ เธอจึงตัดสินใจซื้อมันมาจากร้าน

“ ดื่ม ดื่มให้ลืมมัน ไอ้ผู้ชายเหี้ยๆ ! ”

เธอตะโกนก่อนจะกระดกมันอีกทีเดียวหมดขวด ก่อนทรุดฮวบลงกับพื้นแล้วร่ำไห้ สายฝนกระหน่ำลงมาหนักหน่วง เอาเลย จะซ้ำเติมเธอไปถึงไหนก็เอา ฟ้าผ่าลงมาเลยก็ได้ !

พลันนั้นก็มีใครคนหนึ่งมาดึงตัวเธอให้ลุกขึ้น

“ มานั่งทำอะไรตรงนี้ เดี๋ยวรถก็ชนหรอก ”

เธอเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมเสื้อยืดสีขาวสะอาด กางเกงยีนส์สีดำ หากเสื้อผ้าธรรมดานั้นเมื่ออยู่บนร่างสูงใหญ่ ผิวขาวละเอียด และใบหน้าหล่อเหลาราวฟ้าประทานนั้นก็ทำให้เขาดูดีราวเทพบุตรลอยลงมาโปรดเธอจากฟากฟ้า

“ คุณโอเคหรือเปล่า ” เสียงทุ้มถามซ้ำพลางใช้มือช่วยเช็ดน้ำสกปรกที่กระเซ็นโดนใบหน้าและท่อนแขนออกให้อย่างทะนุถนอมอย่างที่แพรวาไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต แม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักอย่างปณิธาน

ในช่วงเวลานั้น อาจจะเป็นเพราะความเมา ประกอบกับที่เธออ่อนแอเหลือเกิน เมื่อมีใครสักคนยื่นมือเข้ามาช่วยแม้เขาอาจจะทำตามหน้าที่พลเมืองดีคนหนึ่ง แต่มันก็เป็นความอบอุ่นอย่างที่สุดที่เธอต้องการ ณ เวลานี้

หญิงสาวสบสายตาเขา ส่ายหน้าเป็นคำตอบว่าเธอไม่โอเคใดๆ ทั้งนั้น แล้วโผเข้ากอดเขาเอาไว้แน่น พลางร่ำไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับแผงอกกว้าง

นอกจากความเสียใจและการร่ำไห้แล้ว ประสาทอีกส่วนรับได้ว่า ผู้ชายคนนี้ตัวหอมจังเลย...

และสุดท้ายก็ไปลงเอยในรถของเขา..

เธอไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็ก ความสูงเมตรหกสิบห้าและหนักหกสิบสี่ ทำให้เธอไม่ได้ถูกจัดให้อยู่ในหมวดผู้หญิงผอมบางน่าทะนุถนอม

แต่เขาอุ้มเธอปลิวหวือทั้งๆ ที่ยังจูบ...

คนอะไรทั้งหล่อทั้งแข็งแรงเป็นบ้าเลย

เขาวางเธอลงที่เบาะหลังแล้วเงยหน้ามาสั่งคนขับรถด้านหน้าถึงสถานที่ปลายทาง แต่ไม่ทันที่จะเว้นจังหวะให้เธอได้ไถ่ถามเขาก็ก้มลงมาจูบอีกครั้งจนเธอลืมความอายว่ามีบุคคลที่สามอยู่ตรงนั้น ตอบรับเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ

ไม่นานก็ไปถึงจุดหมายปลายทางที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าที่ไหน รู้เป็นว่าเป็นลานจอดรถที่เชื่อมกับห้องชุดสุดหรู

ชั่วโมงนั้นหากชายคนนั้นเป็นโรคจิตแล้วพาเธอไปฆ่าหั่นศพ แพรวาก็คงได้ตายกลายเป็นผีตายโหงแหงแก๋

แต่เขาไม่ได้ฆ่าแกงหรือทำร้ายใดๆ เธอทั้งนั้น นอกจากกินเธอ