คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 2

[คฤหาสน์เทพประทาน]

"ดึกขนาดนี้ ไม่หลับไม่นอนหรือไง" กลับมาถึงก็เห็นผู้หญิงที่ไม่ชอบเอามากๆ ยืนเสนอหน้าอยู่หน้าบ้าน

"คุณลุงบอกให้เข้าไปหาหน่อยค่ะ"

"ฟ้องอะไรคุณพ่ออีกล่ะ"

"ไม่ต้องฟ้องคุณลุงก็รู้"

"พ่อฉันคงมีตาทิพย์นะ อยู่แต่ในบ้าน แต่รู้ความเคลื่อนไหวของบริษัททุกอย่างเลย"

"แล้วแต่คุณจะคิดเถอะค่ะ โอ๊ย" ที่ร้องเพราะเธอยังไม่ได้ตั้งตัว แต่พอตั้งตัวได้หญิงสาวก็กัดฟันไว้ เพราะถูกคนร่างสูงตรงหน้ากำแขนไว้แน่น

"หึ หน้าตาเธอก็ใช้ได้นี่ แถวบ้านนอกไม่มีใครเอาหรือไง" ใบหน้าของคนที่พูดโน้มเข้ามาใกล้แค่เพียงลมหายใจเข้าออกก็จะสัมผัสถึงอีกฝ่ายได้แล้ว

"ใช่ค่ะ คุณรู้ได้ยังไงคะเก่งจังเลย"

"นี่เธอ!!" เขารู้ดีว่าประโยคที่เธอพูดออกมาคือประชดประชัน

"ฉันมาอยู่ที่นี่ก็หลายเดือนแล้วคุณยังจำชื่อฉันไม่ได้อีกเหรอ" เพราะเขาเอาแต่เรียก เธอ ไม่งั้นก็..นี่เธอ ฟังแล้วดูขัดหูยังไงชอบกล "ถ้างั้นฉันขอแนะนำตัวอีกครั้งนะคะ ฉันชื่อน้ำอิง เทพประทาน"

"เธออย่าฝันว่าแผนของเธอจะสำเร็จ"

"แผน?" ไอ้พวกนั้นเป่าหูอะไรมาอีกวะเนี่ย คนอะไรไม่มีความหนักแน่นเลย "..คุณลุงมีลูกชายแบบนี้ได้ยังไง"

"เธอว่าอะไร!" ถึงแม้เธอจะพูดออกมาแค่เบาๆ เขาที่อยู่ใกล้ทำไมจะไม่ได้ยิน

"พ่อได้ฤกษ์แต่งให้แล้ว"

"ตอนนี้พ่อก็โสดอยู่นี่ ทำไมไม่แต่งเองเลยล่ะครับ"

"แทน!"

"พ่อก็รู้ว่าผมมีเมียอยู่แล้ว จะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง"

"อย่าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าเมีย พวกมันเป็นแค่ปลิง คอยรอสูบเลือดสูบเนื้อจากแก"

"เผอิญว่าผมเต็มใจให้สูบ จบไหมครับ"