คลั่งรักเมียแต่ง นิยาย บท 56

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แล้วคุณลุงจะทำไปเพื่ออะไร" น้ำอิงคิดไม่ออกเลยว่ามีเหตุผลอะไรที่ ทัตเทพซึ่งเป็นเจ้าของบริษัท ถึงแม้ตอนนี้จะถูกเปลี่ยนมือ แต่ก็เปลี่ยนมาให้ลูกชายแท้ๆ ทำไมต้องสร้างสถานการณ์ขึ้นมาด้วย แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าถูกสร้างสถานการณ์

หญิงสาวเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัว ยังไม่คิดจะเล่าให้แทนคุณฟัง มันเป็นนิสัยอย่างหนึ่งของน้ำอิง ถ้าสงสัยอะไรแล้วเธอต้องหาคำตอบให้ได้ และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เธอต้องหาคำตอบว่าทำไมคุณลุงถึงทำแบบนี้

เย็นวันเดียวกันที่บ้าน..

"หน้าพ่อมีอะไรติดอยู่หรือเปล่าลูก" ขณะที่ทานข้าวอยู่ทัตเทพสังเกตว่าน้ำอิงมองหน้าตัวเองบ่อยเกินไปแล้ว

"เปล่าหรอกค่ะ ทำไมช่วงนี้คุณพ่อทานข้าวน้อยจัง" เรื่องที่ทัตเทพไม่ค่อยให้ความร่วมมือกับการรักษา น้ำอิงยังไม่รู้ เพราะแทนคุณไม่อยากให้ภรรยามีเรื่องต้องเครียด แต่คนขี้สงสัยแบบเธอถึงไม่บอกก็ดูออก

"เอาแต่กินกับนอน ก็เลยรู้สึกเบื่อๆ"

"ถ้าคุณพ่อเบื่อ ไปอยู่ต่างจังหวัดสักพักไหมคะ" มันอาจเป็นเหมือนที่ท่านว่าก็ได้ เพราะท่านเบื่อจึงหาอะไรเล่น แต่มันน่าเล่นไหมที่สั่งของมาเกินเนี่ย หญิงสาวพยายามคิดไปในทางที่ดีไว้ก่อน

"ก็ดีเหมือนกันนะครับคุณพ่อ เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลตามไปด้วย" ตอนนี้บ้านของแม่น้ำอิงปรับปรุงเยอะมาก เพราะแทนคุณให้ช่างทำไว้รองรับเผื่อพ่อเขาไปพักที่นั่นอีก

"เอาแบบนั้นหรือ"

"ถ้าคุณยุ่งงานฉันขอไปส่งคุณลุงนะคะ"

"ไม่ได้ เรื่องไปส่งคุณพ่อเดี๋ยวผมจัดการเอง"

หญิงสาวหน้าบึ้งขึ้นมาเมื่อสามีไม่ให้ไป เพราะจากแม่มาก็นานแล้วยังไม่ได้กลับไปหาท่านอีกเลย.. พอคิดเรื่องที่ว่าจากแม่มานาน ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเอาพี่ชายไปฝากไว้ไซต์งานสระบุรียังไม่ไปเยี่ยมพี่สักทีเลย

หลังทานข้าวเสร็จ ทั้งสองก็กลับขึ้นบนห้อง

แทนคุณทำเหมือนทุกวันอาบน้ำออกมาจากห้องน้ำเขาชอบ เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผมออกมาด้วย โดยที่ไม่มีอะไรปิดบังช่วงล่าง และจะถูกเธอต่อว่าทุกครั้งเช่นกัน..แต่ครั้งนี้ดูแปลก

"??" ชายหนุ่มมองไปดูภรรยาที่นอนเอานิ้วทำปูไต่ตั้งแต่สะโพกของเธอเองขึ้นมาจนถึงลำตัว สายตาอันยั่วยวนมองส่องประกายมาที่ตัวเขา

"มานั่งตรงนี้สิคะ"

"คุณทานยาหรือยัง

"ยาอะไรคะ"

"ไม่รู้ แต่คุณดูแปลกๆ"

"คุณอย่าหาเรื่องได้ไหม"

"ผมไม่ได้หาเรื่อง คุณทำแบบนี้ผมเสียวนะ"

"บอกให้มานั่งตรงนี้ไงคะ" หญิงสาวดันกายลุกขึ้นเมื่อเขาไม่เชื่อฟัง ชายหนุ่มก็เลยรีบเอาผ้าเช็ดตัวที่เช็ดผมอยู่มาพันรอบร่างกายไว้ แล้วเดินไปนั่งลงที่เตียงแบบเจียมเนื้อเจียมตัว เพราะคิดว่าตัวเองเผลอทำอะไรผิดหรือเปล่า

"พรุ่งนี้เราไปสระบุรีกันไหมคะ" นิ้วที่ไต่ตัวเธออยู่เมื่อสักครู่ เริ่มไต่มาที่ตัวของเขาบ้าง

แทนคุณถึงบางอ้อในทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากเธอ

"จะไปทำไมที่นั่น มีคนดูแลอยู่นี่"

"ฉันอยากจะไปดูพี่ภพ"

"อย่าลืมนะพี่ชายคุณเป็นผู้ชาย จะเป็นห่วงอะไรนักหนา"

"ตกลงคุณจะพาฉันไปไหม" ว่าแล้วปูไต่ก็กลายเป็นกรงเล็บเหยี่ยว

"โอ๊ย.. คุณข่วนผมทำไม เห็นไหมเป็นรอยเลยเนี่ย"

"ขอโทษค่ะ คุณขัดใจฉันทำไมล่ะ" อารมณ์ของเธอขึ้นเร็วมาก คงเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไป

"ช่วงบ่ายคงไปได้..แต่ตอนเช้ายังไม่ได้มีประชุม" ที่จริงก็ติดงานทั้งวันนั่นแหละ แต่พอจะปลีกตัวพาเธอไปได้ ถ้าไม่พาไปเธอมีหวังแอบไปคนเดียวแน่ "..แต่ว่า"

"แต่อะไรคะ"

"ฉันถามว่าทำไมพี่ต้องไปทำงานเองด้วย คนงานคนอื่นก็มีทำไมไม่ใช้"

"งานมันเร่งก็เลยรีบช่วยกันให้เสร็จไวๆ"

"แน่ใจนะ"

"จะเข้ามาทำไมไม่บอก" ขณะที่พี่กับน้องกำลังคุยกันอยู่แทนคุณก็ได้เดินเข้ามาเพื่อตามหาเธอ

"เห็นว่าคุณคุยงานอยู่ก็เลยไม่อยากกวน"

"ถ้าไม่เชื่อฟังวันหลังไม่พามาแล้ว"

"พี่เข้าไปทำงานก่อนแล้วกัน" พิภพเริ่มหมั่นไส้แทนคุณ จะห่วงอะไรนัก

"ใกล้เลิกงานแล้ว ฉันจะไปรอพี่ที่รีสอร์ทแล้วกัน" น้ำอิงตะโกนตามหลังพี่ชายไป

"ไม่ต้องรอหรอก กลับบ้านไปเถอะ"

"ทำไมไม่อยากให้ไปรอ..ที่รีสอร์ทมีอะไรหรือเปล่า" หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเพราะตอนนี้พี่ชายเดินเข้าไปแล้ว

"กลับบ้านกันได้หรือยัง"

"ไม่เอาฉันจะไปรอพี่ภพที่รีสอร์ทก่อน"

"เดี๋ยวมันก็ค่ำก่อนหรอก"

"ค่ำก็นอนที่นี่จะเป็นไรไป"

"นอนที่นี่เหรอ.."

"ยิ้มอะไรคะ แค่จะนอนที่นี่มีอะไรน่ายิ้มด้วย" ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเดินออกมา ..คนบ้าอะไรในหัวมีแต่เรื่องเดียวหรือไง ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขายิ้มเรื่องอะไร