คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 57

ริวเสมองใบหน้าสวยของเจนิสที่ดวงตาแดง กรึ่มๆ ร่างสูงหัวใจกระตุกวูบกับสายตาที่เย็นชาของคนตัวเล็กที่มองมาทางตน ร่างสูงถึงกับรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาในหัว ยอมรับว่าก่อนหน้านี้เขาดูใจร้อนและวู่วามจนเกินไป เขาหึงหวงเธอจนขาดสติทำให้เจนิสนั้นทั้งโกรธและเจ็บตัว ตามเนื้อตัวขาวๆ ของเจนิสมีรอยแดงเป็นจ้ำที่เป็นฝีมือของตนด้วยความรู้สึกผิด

"ฉันรู้เจนิส ว่าฉันผิดที่ฉันที่ทำเช่นนี้กับเธอ" ริวเอ่ยมาน้ำเสียงอ่อนลง ต่างจากอารมณ์ก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าคนละคน แต่นั่นเจนิสก็ยังคงนิ่งเงียบให้กับเขา ท่าทีเมินเฉยของเจนิสทำเอาริวถึงกับหน้าเสีย

ฝ่ามือหนากุมเข้าที่เรียวมือของคนตัวเล็ก ท่าทีนิ่งแบบนี้ เปลี่ยนให้เธอโวยวายหรือจะด่า ตบหน้าเขายังดีกว่าให้เธอนิ่งแบบนี้ซะอีก

"เธอยังไม่ต้องให้คำตอบฉันตอนนี้ก็ได้ พร้อมเมื่อไหร่เรามาคบกัน" ร่างสูงเอ่ยราวกับขอร้องอ้อนวอน แต่นี้มันคือครั้งแรกที่เอ่ยขอผู้หญิงเป็นแฟน ในชีวิตนี้ถนัดให้ผูหญิงวิ่งเข้าหา แต่กับเจนิสเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาเอาแต่วิ่งเข้าหาเธอ ริวถึงกับทำตัวไม่ถูก สิ่งที่เอ่ยกับเจนิสมันเหมือนกับไม่ใช่นิสัยของเขา ใบหน้าคมสันซบใบหน้าลงที่บ่าไหลของคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกผิด จนคนร่างบางเองนั่นรู้สึกได้ น้ำเสียงและแววตาของคนใจร้ายที่ดูเปลี่ยนไป ทำเอาเจนิสถึงกับใจสั่นและหัวใจเต้นแรง แต่นั้นก็พยายามจะข่มอาการนี้เอาไว้ จะรักหรือมีใจให้เขาก็ไม่ควรจะได้รับสิ่งนั่นจากเธอ

ปากบางเม้นเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธ แต่นั้นริวก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เห็น

"ถ้าเธอไม่เชื่อในตัวฉัน คอยดูการกระทำของฉันก็ได้ ถ้าเธอให้โอกาสฉันพร้อมจะปรับปรุงตัว" ริวเอ่ยออกมาเสียงนิ่งและดูอ่อนโยนลงจนร่างบางนั้นรู้สึกได้ ใบหน้าหวานถึงกับชะงักสีหน้าด้วยคำพูดของเขา

หึ...! ด้านเจนิสคำพูดที่อ่อนโยนจากคนใจร้าย เขาคงคิดจะตบหัวแล้วลูบหลังฉันสินะ ร่างบางได้แต่กำมือแน่นที่เธอทั้งโกรธและไม่พอใจร่างสูง ความรู้สึกที่มันหนักอึ้งภายในจิตใจของฉัน ถ้าก่อนหน้านี้ฉันจะดีใจมาก แต่ตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่ออีกไม่กี่วันชีวิตในรั้วมหาลัยB ของฉันมันก็กลายเป็นแค่อดีต

เจนิสฉันไม่ได้ตอบในสิ่งที่ริวถาม แต่มือเรียวกับหยิบชุดของตนขึ้นมาสวมใส่ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใบหน้าสวยหวานเสมองคนตรงหน้าขณะที่เจนิสกำลังจะก้าวลงจากรถสปอร์ต์คันหรูของริว

"ในเมื่อพี่เองก็ได้ทุกอย่างไปจากฉันหมดแล้ว เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะ เพราะถึงพี่ขอคบฉัน แต่ในใจของพี่กับมีใครอีกคน พี่อย่าได้พยายามฝืนความรู้สึกมันเลย ฉันกับพี่มันเกิดจากความผิดพลาดทั้งแต่แรกอยู่แล้ว" ร่างบางเอ่ยจบ เจนิสปิดประตูรถของริวดัง

!! ปัง !! ขอคบกับฉันแล้วพี่แป้ง และผู้หญิงในกรอบรูปคนนั่นของเขาละ เขาจะเอาไปเก็บไว้ที่ไหน ที่ผ่านมาฉันอาจจะดูโง่มากที่ยอมมีอะไรกับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ฉันเองก็ไม่ยากกลับไปอยู่ในจุดนั่นอีกแล้ว

!! อ่า...!! เจ็บชิบหาย

ร่างสูงมองคนตัวเล็กที่เดินออกจากรถของตนไป อ่า...เจนิสดึกขนาดนี้เขาจะปล่อยให้เธอกลับเองได้ยังไง อีกอย่างเพื่อนๆ ของเธอคงกลับกันไปหมดแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างสูงก็หักพวงมาลัยขับรถออกจากที่ผับทันที

แต่ในจังหวะนั้นริกและอรัณกับเดินมายังลานจอดรถก็เจอกับรถของริวที่กำลังเลี้ยวของจากลานจอดรถ

ริกที่เห็นว่าน้องชายขับออกไปอย่างไม่รอตน ถึงกับโบกมือให้ริวนั้นจอดรถทันที ร่างสูงลดกระจกลง

"ไอ้ริว มึงจะรีบไปไหน ไม่คิดจะรอกูไง " ริกเอ่ยมาอย่างไม่สบอารมณ์นักที่เห็นว่าริวนั้นไม่รอตน ทั้งที่คืนนี้ริกนั้นออกจากคอนโดมารถคันเดียวกับน้องชาย อรัณที่ยืนข้างริกเสมองใบหน้าของริวพร้อมกับขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย เพราะริวนั้นดูร้อนรนผิดปกติ

"เชี่ยรัณ ฝากมึงไปส่งไอ้เชี่ยริกให้กูที กูมีเรื่องด่วนค่อยคุยกันที่คอนโด" ริวเอ่ยจบร่างสูงก็ขับรถออกจากผับไป โดยทั้งสองหนุ่มริกและอรัณถึงกับงงงวยไปตามๆ กัน

"นอกจากวันเกิดเฟียสแล้ว ไอ้เชี่ยวริวมันมีเรื่องด่วนไร อีกวะ" อรัณเอ่ยถามพร้อมกับเสมองใบหน้าของริก

"หึ... เหมือนกูเจอเจนิส ที่ผับ กูว่าไอ้เชี่ยวริวแม่ง มีเรื่องกับเจนิสวะ" ริกเอ่ยมาเช่นนั้น เพราะเขาเห็นเจนิสนั้นเดินออกจากผับกับกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอ หลายวันมานี้ไม่เห็นว่าริวจะเอ่ยถึงรุ่นน้องสาวต่างคณะและยังเห็นควงกับแป้ง เขาคิดว่าริวกับเจนิสเลิกคุยกันแล้วเสียอีก

"แม่ง กูว่าและไอ้เชี่ยริวแม่งดูแปลกๆ อย่าบอกนะว่ามันทิ้งมึงเพื่อไปกกสาว น้องมึงใช้ไม่ได้วะ" อรัณเอ่ยพร้อมกับยักคิ้วให้กับริกมา ที่ ริวนั้นไม่ธรรมดาเสียแล้ว

"ปกติมึงเคยเห็นมันดูดิ้นแบบนี้ไหมละ" ริกเอ่ยถามมาเช่นนั้น อรัณได้แต่สายหน้าเป็นคำตอบ ดูท่าแล้วสงสัยไอ้ริวจะได้เมียก่อนพี่ชายมันแล้วแหละ อรัณได้แต่คิดในใจจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็ขับรถออกจากผับทันที

ด้านเจนิสขณะที่เดินออกจากริวนั้น มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาหวังจะโทรหาทั้งสามสาวแต่ก็พบว่าเครื่องถูกปิด เจนิสเปิดขึ้นเครื่องมาอีกครั้งก็แบตหมด

!! อ่า...เพื่อนฉันคงกลับกันไปหมดแล้วละ เพราะตอนที่เดินออกมาฉันก็ไม่เจอรถของยัยแซมมี่จอดอยู่ที่เดิม เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางจึงเดินออกมาโบกแท็กซี่ที่หน้าผับ โชคดีที่ยืนรอไม่นานแท็กซี่ก็วิ่งมาจอดตรงหน้าฉันพอดี

"ดึกมากแล้ว เธอจะกลับคนเดียวได้ไง ฉันจะไปส่งเอง" ริวเอ่ยกันเจนิส พร้อมกับเปิดประตูให้คนเล็ก เขารู้ว่าเจนิสนั้นทั้งโกรธและเกลียดเขา แต่นั้นก็ใช่ว่าจะยอมให้เธอกลับเองคนเดียว

"แต่ฉันกลับเองได้" เจนิสเอ่ยมาเสียงแข็ง ไม่มีท่าทีจะยอมอ่อนให้ ริวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูใจเย็นลง

"ให้ฉันไปส่งเถอะ อย่าดื้อกับฉันนักเลย" ริวไม่รอให้เจนิสได้เอ่ยอะไรออกมา ร่างสูงเปิดประตูและดันคนเล็กเข้าไปในรถทันที โดยไม่รู้ถึงสายตาอีกสองคู่ที่ขับรถมาเทียบฟุตบาต อรัณ และริกที่ตามหลังมาเห็นริวและเจนิสเข้าพอดี

"ไอ้เชี่ยริว กูว่าและ" อรัณลดกระจกพร้อมกับเอ่ยแซวเพื่อนมา ว่าแล้วไง ที่บอกว่ามีเรื่องด่วนก็ติดสาวสวยนี้เอง อรัณยกยิ้มร้ายให้กับริว จากนั้นทั้งสองหนุ่มก็ขับรถนำหน้าริวและเจนิสไปทันที คืนนี้สงสัยเขาและไอ้ริกแม่งแพ้ไอ้ริวแล้วละ ไอ้เชี่ยริวได้กกสาว ส่วนพี่ชายมันก็นั่งเหงางอย เพราะพึ่งทะเลาะกับน้องนินิวมา อรัณได้แต่คิดในใจ

ด้านเจนิส ร่างบางได้แต่เสมองคนใจร้ายที่ถือวิสะที่เขานั่นผลักฉันข้ามาในรถ

"พี่ริว ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันกลับเองได้ ถ้าพี่ตั้งใจจะไม่ไปส่งฉันตั้งแต่แรกก็จอดรถเถอะ" เจนิสเอ่ยมาอย่างหงุดหงิด หึ...นี้เหรอที่เขาบอกให้ฉันดูการกระทำของเขา แค่ขับรถออกจากผับมาก็ไม่ใช่ทางกลับคอนโดของฉันแล้ว สายตาคมที่เอาแต่จับจ้องถนนในช่วงเวลากลางคืนได้แต่ยิ้มแห้งๆ ออกมา

"คิดถึง ฉันอยากนอนกอดเธอ" เมื่อโดนเจนิสจับได้ ใบหน้าอันหล่อเหลาได้แต่เสยิ้มร้ายออกมา ที่เจนิสนั้นรู้ทันตน เขาตั้งใจจะพาเธอกลับคอนโดเขาต่างหาก

"พี่ริวนี้ฉันไม่ตลกและ และฉันเกลียดมากที่สุดคือการโกหก แค่นี้พี่ยังไม่กล้าพูดความจริงกับฉันพี่อย่ามาขอฉันคบกับพี่เลย" คำพูดของเจนิส ทำเอาริวรู้สึกเจ็บถึงกับสะดุ้ง

"เธออย่าใจร้ายกับฉันมากเลยนะเจนิส" ริวเอ่ยขณะที่ร่างสูงนั้นขับรถมาถึงลานจอดรถคอนโดของตน

"คนที่สมควรพูดแบบนั้น คือฉัน"