คลั่งรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 78

ด้านริวที่ลูกชายเข้ามาขัดจังหวะตนนั้น พ่อคนใจร้อนถึงกับเกาหัวและเสยิ้มแห้งๆ ให้กับร่างบาง เจนิสที่เห็นท่าทีเห็นสีหน้าของริว

!! หึ...สมน้ำหน้านัก!! นี้ฉันต้องขอบคุณลูกชายสุดที่รักของฉันแล้ว

ด้านเจนิสเมื่อเจอกันลูกชายร่างบางก็ทั้งกอดทั้งหอมฟัดเจ้าตัวแสบทันที

"ม่ามี้ครับ คุณพ่อบอกว่าให้น้องฟรอสต์นอนที่นี่ครับ" เด็กน้อยเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนมารดา

"นอนที่นี่ น้องฟรอสต์ไม่อยากกลับบ้านเรากับคุณม่ามี้แล้วเหรอครับ ไม่คิดถึงคุณยายพิมพ์แล้วเหรอ" เจนิสเอ่ยถามลูกชาย เด็กน้อยทำหน้าสงสัย เพราะก่อนหน้านี้บิดาในพูดหว่านล้อมให้ลูกชายนั้นนอนที่นี่กับตน

"พี่ริว นี่พี่เอาอะไรกรอกหูลูกฉัน ลูกถึงจะนอนที่นี่" เจนิสเอ่ยเสียงแข็ง พร้อมกับบิดเข้าหูของริวด้วยความแรง

"พี่เปล่านะเจ พี่แค่บอกให้ลูกชวนเจค้างที่นี่กับพี่ เฉยๆ โอ้ย...เบาๆ ครับที่รัก ทำไมถึงได้มือหนักทำพี่เจ็บแบบนี้" ริวเอ่ยมาเสียงเบา ด้วยท่าทีที่อ่อนโยนให้กับเจนิส

"นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำที่พี่ไม่ยอมพาน้องฟรอสต์ไปส่งที่บ้านฉัน และยังไปคุยเรื่องแต่งงานกับคุณแม่อีก" เจนิสเอ่ยพร้อมกับเพิ่มแรงบิดเข้าทีาหูอีกครั้ง

"โอ้ย...เจ ครับ พี่เจ็บนะครับ" ยิ่งเห็นมารดานั้นบิดเข้าที่ใบหูของคนเป็นพ่อ ลูกชายกับยิ่งชอบใจ น้องฟรอสต์ที่ไม่รู้เรื่องกับยืนตบมือให้กับเจนิส

"เอาอีก ครับม่ามี้ เอาอีก คริคริ" เสียงเจื้อนแจ้วเอ่ยออกมาด้วยความชอบใจ และนึกสนุก

"เอ้ย...น้องฟรอสต์ครับ ทำไมเป็นแบบนั้นไปได้ละครับลูก เราคุยกันแล้วไงว่าน้องฟรอสต์จะนอนที่นี่กับคุณพ่อ" ริวได้แต่เสมองหน้าลูกชายด้วยตาละห้อย

"น้องฟรอสต์จะนอนกับม่ามี้และคุณพ่อครับ" จากนั้นลูกชายก็เดินจูงมือของเจนิสนั้นเดินเข้าไปยังเตียงนอนของริว ด้านเจนิสให้ตายเถอะฉันพึ่งจะสังเกตุบนหัวเตียงนอนของพี่ริว มีภาพถ่ายของฉันและน้องฟรอสต์ที่ตั้งอยู่ ซึ่งเป็นวันที่เรานั้นทานข้าวด้วยกัน มือเรียวหยิบภาพถ่ายขึ้นมา

"นี้พี่ไปแอบถ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่"

"ช่วงที่เจกับลูกเผลอไงครับ" ริวเอ่ยตอบร่างบาง ห้องนอนห้องนี่ที่ริวนั้นหวงและรักความเป็นส่วนตัวเอามักมาก ที่ตอนนี้มีน้องฟรอสต์นั่นไปกระโดดตัวเล่นบนที่นอนของตน

"ม่ามี้ นอน นอน" ลูกชายที่ไม่พูดเปล่าแต่กับเรียกให้มารดานั้นนอนที่นี่กับตน

"เรากลับไปนอนที่ห้องม่ามี้กันนะครับ ดูสีห้องนอนคุณพ่อไม่มีน้องตุ๊กตาให้น้องฟรอสต์นอนกอดเลยน๊า" เจนิสพยายามที่จะพูดหว่านล้อมลูกชาย ในที่สุด น้องฟรอสต์ก็ยอมไม่ยอมกลับ

"ม่ามี้นอนที่นี่นะครับ น้องฟรอสต์อยากนอนกับม่ามี้ และคุณพ่อ" ลูกชายเล่นไม้ตายไม่ยอมกลับและทำหน้าเสียงเหมือนจะร้องไห้ เจนิสคุณแม่ยังสาวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับได้ยอมใจอ่อน อย่าให้ได้ร้องไห้ตอนกลางคืนเชี่ยวนะ ร้องทีได้ตื่นกันทั้งบ้านแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนั้น

"น้องฟรอสต์อยากนอนกับคุณพ่อใช้ไหมครับ" เด็กน้อยพยักหน้าให้กับคนเป็นแม่

"ครับ ม่ามี้"

"โอเค คะ งั้นคุณแม่ยอมนอนที่นี่กับน้องก็ได้" เจนิสเอ่ยและสายตากับสบตาเข้ากับร่างสูง

"เจพูดจริงเหรอครับ" แต่คนที่ดีใจกว่าลูกชายน่าจะเป็นริวแล้วแหละ ที่ตอนนี้คุณพ่อสุดหล่อถึงกับยิ้มไม่หุบ

"ฉันทำทุกอย่างเพื่อลูกหรอกนะ อย่าได้ดีใจให้มากนัก"

"แต่พี่ทำทุกอย่างเพื่อเจ และลูกของเรานะครับ เพื่อเจจะยังไม่รู้" ริวเอ่ยกับเจนิส พร้อมกับฉวยโอกาส

!! จุ๊บ !! เข้าที่แก้มของเจนิสทันที

"พี่ริว นี้อย่านะ..."

"แก้มเมียนิหอมจริงๆ เลยนะครับเจว่าไหม"

"คนบ้า...นี้ลูกอาบน้ำยัง" เจนิสเอ่ยมาด้วยท่าทีไม่พอใจที่ริวนั้นจุ๊บแก้มตน

"พี่อาบให้แล้วครับ"

"น้องฟรอสต์ครับ ดึกเลยเวลานอนมากแล้วนะครับ ลูกนอนเถอะนะ" เจนิสเอ่ยที่ตอนนี้สองพ่อลูกนั้นคุยกันเรื่องหุ่นยนต์ไม่หยุด

ด้านเจนิสที่เหนื่อยและเพลียกับงานมาทั้งวัน ร่างบางล้มตัวลงนอนไม่ถึงสิบนาที เจนิสก็หลับไปเสียแล้ว ริวที่เห็นร่างบางนอนบนเตียงของตน ที่มีลูกชาย เจนิส และเขาที่นอนพร้อมหน้าพร้อมตากัน ใบหน้าอันหล่อเหลาถึงกับยกยิ้มออกมาและประทับจูบลงที่หน้าผสกของเจนิสและลูกชาย

"Good night นะครับ" พร้อมเสมองใบหน้าของคนหลับ เตียงนอนของเขายังพื้นที่ยังเหลือ สงสัยต้องจัดลูกสาวอีกซักคน ริวได้แต่ผุดรอยยิ้มร้ายกาจขึ้นมา

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่พี่ริวนั้นเล่านิทานให้น้องฟรอสต์เล่นเอาซะเจ้าตัวแสบของฉันที่เล่นกับพ่อเขาจนเหนื่อยถึงกับหลับไป

"เจ ลูกหลับแล้วพี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" ร่างสูงเอ่ยกับคนตัวเล็ก จากนั้นก็หยิบไอแพดของเขาขึ้นมา ด้านเจนิสแม้จะงงงวยแต่ก็ยอมออกมาคุยกับริวในห้องทำงานของเจนิสที่ติดกับห้องนอนของเธอ

"พี่มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" เจนิสเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วมาด้วยท่าทีสงสัย

"เรื่องของคุณลัดดา และแป้งหนะ" เจนิสถึงกับมองริวตาโต จากนั้นก็หยิบไอแพดของริวนั้นมาเปิดดู

"พี่ทราบเรื่องนี้ได้ยังไง พี่เป็นคนนอก พี่ปล่อยให้ฉันจัดการเรื่องนี้เองเถอะคะ" เจนิสเอ่ยกับริวมาด้วยท่าทีและน้ำเสียงไม่พอใจ เธอไม่อยากรบกวนของริวเพราะเขาต้องบริหารงานในบริษัท ที่มีพนักงานหลายหมื่นคน

"พี่จะปล่อยให้เจ ลุยเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียวได้ไง พี่เป็นห่วงเจและลูกของเรามาก อีกอย่างหลักฐานทุกอย่างพี่ก็ได้มาครบ แม้กระทั้งเส้นทางการเงิน เงินที่ทางนั้น ร่วมกันปลอมแปลงเอกสารกับคุณลัดดา เจเปิดดูสิเจแทบจะไม่ต้องทำอะไร แค่มีหน้าที่ไปแจ้งความเท่านั้นเอง" ริวเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นราวกับไม่ใช่เขา เจนิสสบตาเข้ากับริว

จากนั้นก็ไล่อ่านฟอร์มเอกสารในไอแพด ฉันพึ่งเคยเห็นการทำงานของพี่ริวเป็นครั้งแรก ดูเข้าจริงจัง ไม่ได้เล่นๆ เหมือนเวลาที่เขาคุยกับฉัน เวลาที่เขาทำงานเขาดูเป็นคนละคนเลย โครตมีเสน่ห์เลย เขามีหลักฐานที่จะเอาผิดป้าลัดดาและพี่แป้งเกินแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ตัดมาที่ฉันฉันพึ่งเตรียมอะไรไม่ถึงครึ่งเลยด้วยซ้ำ

"ดูแล้วเป็นไงใช่ได้ไหม..." ริวเอ่ยถามพร้อมหยิบไอแพดออกจากมือของเจนิสกลับ

"อืม..." เสียงหวานเอ่ยออกมาพร้อมสบตาคนตรงหน้า จากนั้นก็ลุกขึ้นเพื่อจะเดินกลับไปยังห้องนอน แต่ในจังหวะนั้นกลับโดยฝ่ามือหนานั้นจับเข้าที่แขนและกระชากเข้ามานั่งบนตักของริว

!! ว้าย...!! เสียงเล็กร้องออกมาด้วยความตกใจ ขณะที่ยังไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าคมสันของริวกดเข้าที่ซอกคอขาวของคนตัวเล็กด้วยกลิ่นหอมของแป้งเด็ก จมูกสูดเข้าอย่างชื่นใจ

"ไม่คิดจะชมหรือให้รางวัลพี่หน่อยเหรอครับ"

"ไม่คะ...นี้พี่จะทำอะไรปล่อยนะคนบ้า ฉันไม่ได้ขอร้องให้พี่ช่วยนะ พี่ทำของพี่เอง" เจนิสเอ่ยพร้อมกับดิ้นขณะที่ริวนั้นกอดรัดตัวเธอเอาไว้แน่น

"ไงที่รักถึงพูดแบบนี้ละครับ" ร่างสูงไม่พูดเปล่าแต่กับเลือกที่จะกดจมูดโด่งไล่สัมผัสที่ซอกคอของคนตัวเล็ก จนร่างบางนั้นรู้สึกวาบหวาม

"พี่ริว...พี่อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ นะนี้มันให้ห้องทำงานฉันนะ" เจนิสเอ่ยออกมาน้ำเสียงขาดๆหายๆ ที่โดนจมูกของริวสัมผัสเข้าที่จุดไวต่อความรู้สึก

"ในห้องนี้พี่ก็ทำได้นะ ในห้องนอนลูกนอน ขอร้องอย่าขัดใจพี่เลย พี่อยากมีน้องสาวให้น้องฟรอสต์" พูดจบร่างสูงก็ปิดเสียงร้องของเจนิสด้วยปากของตนทันที พร้อมกับแทรกเรียวลิ้นเข้าโพรงปากของคนตัวเล็ก ด้านเจนิสเองก็ไม่ปฎิเสธเมื่อถูกลิ้นสากหนาของริวเข้าครอบงำ ร่างบางบนตักถูกฝ่ามือหนาไล่สัมผัสที่หน้าอกเจนิสถึงกับรู้สึกขนลุก ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัว