คนเสเพล นิยาย บท 16

เย็นวันเดียวกัน

"แล้วมึงจะรีบไปทำไมนักหนา"

"รีบสิวะกูกลัวมึงเปลี่ยนใจไม่ไปไง" กอล์ฟพยายามที่จะชวนดินออกจากบ้านให้เร็วที่สุด เพราะเขาต้องได้กลับมารับใครบางคนอีกรอบ

"กูบอกว่าจะไปกูก็ต้องไปสิ" ที่จริงดินไม่ค่อยอยากจะไปถ้าเพื่อนไม่คะยั้นคะยอ เพราะเขาไม่อยากจะไปเจอบรรยากาศเดิมๆ แต่ก่อนเคยไปเที่ยวเป็นกลุ่มแบบนี้เมื่อมีหญิงคนรักอยู่ด้วย แต่ถ้าไปกลัวว่าจะคิดถึงเธอขึ้นมา

"เอารถไปคนละคันดีแล้ว"

"จะเอาไปทำไมคนละคันไหนมึงบอกจะกลับมานอนบ้านกูด้วยไง"

"เออน่ากูมีเรื่องต้องใช้รถ"

ดินก็เลยยอมเอารถตัวเองไป เพราะขี้เกียจพูดมาก

ทั้งสองขับรถออกมาแล้วตรงเข้าในตัวเมือง เพราะมีนัดกันอยู่ที่สถานบันเทิง ซึ่งเป็นที่เที่ยวประจำเมื่อตอนเขาเรียนอยู่

ใช้เวลาขับรถอยู่พอสมควรก็เข้ามาถึง

"พวกมึงไม่เคยเที่ยวกันหรือไงทำไมมาแต่หัววันจัง"

"ก็พวกกูตื่นเต้นไงที่จะได้เจอมึง" เพื่อนในกลุ่มมีทั้งหมดนับสิบคนได้ และคนไหนที่มีแฟนก็จะพกมาด้วย

"แล้วใครเป็นสปอนเซอร์วะ"

"ช่วยกันออกสิวะ"

ฐานะทางครอบครัวของพวกเขา ไม่ได้ร่ำรวยอะไร บางคนต้องได้ทำงานพิเศษ เพื่อแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ ส่วนดินคิดว่าจะตั้งใจเรียนให้จบ แล้วค่อยหางานทำทีเดียว แต่ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นก่อน จนไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำอะไร

ชายหนุ่มมองหน้าเพื่อนแต่ละคนเหมือนกับมีนัยยะอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เพราะเพื่อนชอบแกล้งกันอยู่แล้ว

"ไอ้กอล์ฟมันจะไปไหนของมันวะ" อุทัยเป็นคนถามขึ้นเมื่อเห็นกอล์ฟออกจากห้องพิเศษที่พวกเขาจองไว้

"หรือว่ามันจะไปรับสาววะ"

"แบบมันคงไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนหรอก กูเห็นคุยกับสาวไปทั่ว"

ในขณะที่พวกเพื่อนๆ กำลังคุยกันอยู่ ดินก็ผสมเหล้าแล้วยกขึ้นดื่ม แบบไม่สนใจบรรยากาศรอบข้าง ถ้าเป็นแต่ก่อนคนที่นั่งเคียงข้างเขาก็คือหว่าหวา และหว่าหวาก็ชอบอ้อนโดยการเอาใบหน้าแนบลงที่อก จนเพื่อนหลายคนพูดเป็นเชิงอิจฉา

"ฉันไม่ไปได้ไหม" ทั้งที่แต่งตัวรออย่างดิบดี แต่พอกอล์ฟกลับมารับ ทอรุ้งรู้สึกหวาดหวั่น

"ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ ไหนเราตกลงกันไว้แล้วไง"

"ฉันกลัวว่าดินเขาจะ"

"ไอ้ดินมันไม่ฆ่าเธอหรอกน่า แค่มันจะเซอร์ไพรส์นิดหน่อย" เห็นการแต่งตัวของป้าข้างบ้านแล้วกอล์ฟก็นึกอยากขำ แถมใบหน้าที่ทาแค่ลิปสติกสีแดง นอกนั้นปล่อยโล่งไว้ เหมือนคนแต่งหน้าแต่งตัวไม่เป็น

"ฉันปิดบ้านก่อนแล้วกัน" ทอรุ้งก็เลยหันกลับไปล็อกบ้านไว้ แล้วหญิงสาวก็ก้าวขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของผู้ชายแปลกหน้า ที่เธอกล้าไปด้วยเพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทของดิน

กอล์ฟรีบขับรถออกมาก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจไม่ไปอีก

"เขากินเลี้ยงกันที่นี่เหรอ" พอมาถึงสถานบันเทิง ทอรุ้งก็รู้สึกหวาดหวั่นอีกครั้ง

"ตามมา" คำพูดคำจาของกอล์ฟดูเปลี่ยนไป เร่งอยากให้เธอตามมามาก

และทอรุ้งก็ทำได้แค่เดินตามเขาไป เพราะจะกลับก็คงไม่ทันแล้ว

ห้องที่พวกเขาจองเป็นห้องใหญ่ สำหรับต่างจังหวัดแล้วห้องพิเศษแบบนี้ไม่ค่อยมีราคาแพงเท่าไร และออกกันหลายคนก็ไม่กี่บาท

หัวใจหญิงสาวเริ่มเต้นแรงมากขึ้น เพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจ แต่เธอมากับเพื่อนของเขานี่ เพื่อนเขาต้องช่วยเธอแน่

พอประตูห้องเปิดออก ทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นต่างก็หันมองมา

"ก็แค่ขำๆ น่าา อย่าซีเรียสสิวะ ป้าเขาแค่อยากออกมาเปิดหูเปิดตากูก็เลยไปรับ"

ทอรุ้งยังคงยืนฟังที่พวกเขาคุยกัน เธอคงเป็นตัวตลกมากเลยใช่ไหม เนี่ยเหรอที่เขาเรียกว่าน้ำตาตกใน เพราะมันไม่ได้ไหลออกมาให้พวกเขาเห็น แต่เจ้าตัวรู้ดีว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่

หญิงสาวเอื้อมมือไปที่ประตูเพื่อจะเปิดมันออก

"เดี๋ยวก่อนสิ" กอล์ฟรีบเรียกเธอไว้ เพราะเขาเป็นคนไปรับเธอมา

"ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อน" พูดแค่นั้นทอรุ้งก็ออกจากประตูไป

"รุ้ง.. เราว่าแล้ว ต้องเป็นเธอแน่ มาเที่ยวที่แบบนี้กับเขาเป็นด้วยเหรอ"

"ชนะ"

"ชนะพ่อเรา"

"กันต์"

"รุ้งเป็นอะไร" ชนกันต์ดูหน้าเธอไม่สู้ดีนัก และเขาก็เห็นตั้งแต่เธอเดินตามผู้ชายคนนั้นเข้ามาแล้ว เขากำลังจะทักแต่เห็นเธอเข้าไปในห้องพิเศษก่อน

"ฉันตลกมากเลยเหรอ"

"ตลกเรื่องอะไร"

"ก็เรื่องการแต่งตัวของฉัน.."

"ก็นิดหนึ่ง" ชนกันต์รู้แล้วว่าเธอมีปัญหาเรื่องอะไร "ถ้าเธอแต่งตัวเหมือนผู้หญิงทั่วไป ฉันว่าเธอต้อง.."

"นายแต่งตัวให้ฉันเป็นไหม" หญิงสาวพูดแทรกขึ้น ถ้าแพรไหมอยู่ที่นี่ด้วยเธอคงไม่ขอความช่วยเหลือจากชนกันต์

"ฉันแต่งตัวผู้หญิงไม่เป็นหรอก แต่มีอยู่คนหนึ่งจะช่วยเธอได้"