คนเสเพล นิยาย บท 27

"นอนแก้ผ้าให้ก็ไม่ชายตามองอย่างนั้นเหรอ" ทุกคำที่หว่าหวาพูดออกมา ทอรุ้งได้ยินชัด และมันก็จุกแน่นในอก จนยากจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด

ดินมองสบตาเธออยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร มือหนาคว้าแขนคนตัวเล็กให้เดินตามออกมาข้างนอก และเธอก็ทำได้แค่เดินตาม เพราะมันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนี่ ผู้ชายถึงกับเอาเธอไปพูดนินทาลับหลังกับหญิงคนรักของเขาขนาดนี้แล้ว

"นั่นไงดิน" กระต่ายรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นดินเดินออกมาจากบ้านอีกหลังพร้อมกับผู้หญิงคนที่เพื่อนเพิ่งจะนินทาไป

"ดิน" หว่าหวายกยิ้มหวานพร้อมกับรีบเดินเข้ามาหา "ปล่อยมือของมันเดี๋ยวนี้นะดิน"

"เมื่อกี้เธอว่าอะไร"

หว่าหวาถึงกับใบหน้าเปลี่ยนสี เพราะทีแรกไม่คิดว่าดินจะอยู่ในนั้นด้วย "หวาก็พูดเรื่องจริงนี่"

ในขณะที่ทุกคนกำลังยืนเครียดอยู่นั้น ก็ได้มีรถกระบะคันหนึ่งวิ่งเข้ามา ทุกคนก็เลยหันไปมองพร้อมกัน

"แม่" ทอรุ้งรีบแกะมือของดินออก เมื่อเห็นว่าเป็นรถของพ่อกับแม่

"มีอะไรกันหรือเปล่า" พ่อของเธอลงจากรถ แล้วก็เปิดแคปด้านหลัง ทิ้งไว้เพื่อให้คนที่นั่งอยู่ตรงนั้นลงมา

"น้าพร?"

"แม่" คนที่ลงมาจากแคปรถปิคอัพด้านหลัง ก็คือธิมาพรแม่ของดิน อีกคนที่ตามลงมาก็คือเดือน

"ลุงศักดิ์" ทอรุ้งรีบเดินอ้อมไปฝั่งคนที่นั่งข้าง เมื่อเห็นว่าเป็นพ่อของเขาที่มาด้วย "คุณลุงดีขึ้นแล้วเหรอคะ"

"ดินมารับพ่อลงจากรถสิลูก" ธิมาพรเรียกลูกชายที่เอาแต่ยืนมองดู ให้มาประคองพ่อลงจากรถ

ดินชั่งใจอยู่ว่าจะไปรับพ่อไหม แต่เขาก็ตัดสินใจเดินไปประคองพ่อลง

"คุณแม่สวัสดีค่ะ" หว่าหวารู้จักแม่ของเขาดี แต่เพิ่งเคยเห็นหน้าพ่อก็วันนี้

"หนู??" ธิมาพรรับไหว้แบบงงๆ เพราะก่อนจะไปลูกชายอกหักเพราะผู้หญิงคนนี้ แต่พอกลับมาทำไมถึง..

"ตอนนั้นเราเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะ แต่ตอนนี้เราปรับความเข้าใจกันได้แล้วค่ะ" หว่าหวาถือโอกาสยืนคุยกับแม่ของเขาในขณะที่ดินพาพ่อเข้าไปในบ้าน

"ดีแล้วล่ะจ๊ะปรับความเข้าใจกันซะนะ แม่ขอตัวเข้าไปหาพ่อก่อนนะ"

"ค่ะ"

"หนูเป็นแฟนของ ตาดินเหรอลูก" คนที่ศักดิ์ถามก็คือทอรุ้ง ซึ่งเป็นคนรีบเข้ามาเตรียมที่นอนให้ก่อน

"คุณลุงคะนี่รุ้งเองนะ"

"หนูรุ้ง? ลูกของเดือนน่ะเหรอ"

"ใช่แล้วค่ะ"

"หนูสวยขึ้นมากจนลุงจำไม่ได้เลย"

ที่ธิมาพรไม่แปลกใจก็เพราะเดือนเล่าให้ฟังแล้ว ว่าช่วงนี้สงสัยลูกสาวจะมีความรัก เห็นแต่งเนื้อแต่งตัวซะสวยเชียว แถมยังมีรูปให้กันดูด้วย

ดินได้แต่ยืนมอง แต่คนที่เขามองไม่ใช่พ่อเลย กลับเป็นเธอที่กำลังยืนคุยอยู่กับพ่อ

"รุ้งไม่รบกวนคุณลุงแล้วนะคะ มาเหนื่อยๆ พักผ่อนนะ รุ้งขอตัวก่อนค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้ก่อนที่จะเดินออกมา ขณะที่เดินผ่านเธอไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่นิด

"ดิน"

ดินเดินตามทอรุ้งออกมา ทีแรกคิดว่าหว่าหวากับเพื่อนไปแล้ว

"นึกว่ากลับไปแล้ว"

"ทำไมดินพูดแบบนี้"

"กลับไปเถอะวันหลังค่อยคุยกัน"

"ดิน..ฟังหวาก่อนสิ"

ทอรุ้งรีบเดินเข้ามาที่บ้านของตัวเองโดยที่ไม่หันกลับไปมองว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน

"รุ้งจ๊ะ"

"คะแม่"

"เขาสอบแล้วเหรอคะ" เรื่องนี้เธอไม่รู้เลย

"เห็นบอกว่าสอบวันที่สอง อาทิตย์นี้สอบทั้งอาทิตย์ คงเพราะกลับมาคืนดีกับแฟน ถึงมีกะใจไปเรียนและสอบ" ธิมาพรก็พูดไปเรื่อย เพื่อจะได้มีเรื่องคุยต่อ

"ค่ะ" คงเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ..สายตาเธอมองต่ำลงไปดูท้องของตัวเอง ทอรุ้งเริ่มสงสารลูกขึ้นมา ที่ต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้กับเธอด้วย

[มหาวิทยาลัย]

"ถ้าสอบเสร็จ เราควรไปออกค่ายกันดีไหม แบบไปต่างจังหวัด ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปทำงาน" เพื่อนในกลุ่มเสนอแนะขึ้น ในขณะที่สอบช่วงเช้าผ่านไป

"ก็ดีเหมือนกัน แต่คู่ข้าวใหม่ปลามัน ขอร้องว่าอย่าหวานมากนักนะ" คนที่พูดก็คือกระต่าย ที่กระต่ายชอบยกยอ เพราะหว่าหวาเป็นคนมีฐานะ เผื่อว่าจะช่วยเรื่องงานถ้าเรียนจบออกไป

"เอาแบบนั้นก็ดีเหมือนกันนะ ใครมีคู่ก็เอาแฟนไปด้วย" กอล์ฟพูดเสริมทัพ "เดี๋ยวกูจะไปชวนสาวที่อยู่ข้างบ้านมึง กูว่าเธอคงอยากจะไปแน่ถ้ามึงไปด้วย"

ตุ๊บ!

"กูตกใจหมดเลย" กอล์ฟถึงกับตกใจเมื่อดินลุกขึ้นอย่างแรง จนเก้าอี้ที่นั่งอยู่ล้มลงไป

"ใครจะไปก็เชิญ แต่กูไม่ไป" ว่าแล้วเขาก็เดินออกจากห้อง

"ดินรอหวาก่อนสิ" หว่าหวารีบตามออกมา เพราะเธอหาโอกาสที่จะปรับความเข้าใจกับเขาอยู่แล้ว

"ตามมาก็ดีแล้ว ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"

"ทำไมดินถึงดูซีเรียสจังเลยล่ะ"

"เรื่องเมื่อคืนนี้เธอเอาอะไรมาพูด"

"เรื่องอะไร" หว่าหวาแสร้งทำเป็นจำไม่ได้

เย็นวันเดียวกัน..

"เอาอะไรมาเยอะแยะเลยลูก" ธิมาพรถามลูกชายเมื่อเห็นลูกชายหอบหิ้วของติดมาจากมหาวิทยาลัยเยอะเลย

"งานสอนพิเศษรุ่นน้องครับแม่"