ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 738

"ผมไม่คิดที่จะเซ็นหนังสือสำคัญการหย่า"

ดนัยเงยหน้าขึ้นและพูดกับเธอ

เมื่อได้ยินดังนั้นคิ้วของนีรดาของขมวดเข้าหากันแน่น "ลูกไม่ได้รู้สึกดีกับผู้หญิงคนอื่นอยู่งั้นเหรอ?ทำไมถึงได้ไม่เต็มใจเซ็นหนังสือสำคัญการหย่า?"

นิสัยของนาโนไม่ดีนักแต่เธอทนได้!

นาโนไม่ชอบไปช่วยงานร้านอาหาร เธอก็ทนได้เช่นเดียวกัน แต่ให้กำเนิดลูกไม่ได้นี่มันไม่มีทาง!

ตอนนี้กว่าจะหย่าร้างกันนั้นไม่ง่ายเลย เธอไม่สามารถปล่อยให้เรื่องราวต่างๆกลับไปสู่จุดเดิมอีกครั้ง

แต่ดนัยไม่เต็มใจที่จะตอบอีกต่อไป ลุกขึ้นและเดินไปทางด้านในห้อง

ในช่วงไม่กี่วันมานี้อารมณ์ของเขาไม่ดีถึงขีดสุด

ในอีกด้านหนึ่ง ตั้งแต่ดนัยโทรหาและพูดแบบนั้นกับบาร์บี้ หลังจากนั้นเธอจึงนอนไม่หลับอีกต่อไป

เวลานี้เป็นเวลากลางคืนย่ำรุ่งตีหนึ่ง บาร์บี้สวมชุดนอนอยู่บนตัว ถือแก้วน้ำและเดินวนไปมาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับผมที่ยุ่งเหยิง

แม่ของเธอเดินออกมาเข้าห้องน้ำโดยไม่เปิดไฟ และทันใดนั้นก็เห็นเงาร่างที่เดินไปมาข้างหน้าต่าง ใบหน้าของเธอซีดด้วยความตกใจและส่งเสียงกรีดร้อง

บาร์บี้รีบร้อนเปิดไฟและเรียกแม่

"ดึกขนาดนี้แล้วทำไมลูกถึงมายืนข้างหน้าต่างด้วยสภาพแบบนี้ แม่นึกว่าเห็นผีผู้หญิงเข้าแล้ว! ทำไมถึงยังไม่นอน?"

หลังจากได้ยินคำพูดดังกล่าว ความกังวลและความโศกเศร้าบนใบหน้าของบาร์บี้ก็เพิ่มขึ้นมาเล็กน้อยและนำเรื่องราวความจริงนั้นบอกกับคุณแม่

ทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น แม่ของเธอก็ตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงบอกเลิกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า?"

"หนูเองก็ไม่ค่อยชัดเจนนัก เขาโทรมาคืนนี้และบอกว่าจะเลิก"

จนถึงตอนนี้บาร์บี้ก็ยังไม่หายจากอาการตกใจ "กะทันหันมาก"

กะทันหันมากไปจริงๆ ไม่มีการเตือนล่วงหน้าใดๆ แต่ระหว่างเขากับเธอก็ไม่เคยมีความขัดแย้งใดๆเกิดขึ้นเช่นกัน ตกลงว่าเกิดปัญหาขึ้นที่จุดไหนกันแน่ เธอไม่สามารถเข้าใจได้

"แม่เองก็ไม่แน่ใจ หรือว่าข้างกายของเขาจะมีผู้หญิงอื่นปรากฏตัวขึ้นมา?"

แม่ของเธอแอบเดา ไม่มีทางที่จะบอกเลิกโดยไม่มีเหตุผล

"ไม่มีนะ ในช่วงนี้ประธานดนัยคอยช่วงงานที่ร้านอาหารอยู่ตลอด แม้แต่ที่บริษัทก็ไม่เคยกลับไป ยุ่งจนปลีกตัวออกมาไม่ได้อยู่ทุกวัน ไม่มีผู้หญิงคนอื่นอย่างแน่นอน"

บาร์บี้ยังคงกล้ามั่นใจในจุดนี้

แม่ของเธอยิ่งคาดเดาไม่ได้กันไปใหญ่

แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้โดยตรง ครุ่นคิดและพูดว่า "ก่อนที่เขายังไม่มีการตัดสินใจอย่างสมบูรณ์นั้นยังมีความหวังอยู่ พยายามต่อไปเถอะ"

บาร์บี้หงุดหงิดใจเล็กน้อย

เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะพยายามต่อไปอย่างไร คุณแม่ของเธอบอกว่าเธอควรทำตัวเหมือนเดิม อ่อนโยนและมีคุณธรรมหน่อย อย่าบังคับคน มองดูความเปลี่ยนแปลงไปอย่างสงบและค่อยลงมือ

ในตอนนี้ก็ไม่มีวิธีการที่ดีไปกว่านี้แล้วก็ทำได้เพียงเท่านี้ เมื่อถูกบีบบังคับจนไม่มีวิธีอื่นใด บาร์บี้จึงพยักหน้า

"ถ้าในอนาคตมีเรื่องราวอะไรระหว่างพวกเธอทั้งสองอีกก็บอกแม่เถอะ แม่ก็จะได้ช่วยลูกตัดสินใจได้"

ยังคงพยักหน้า ในใจของบาร์บี้นั้นไม่สามารถหยุดคิดได้เลยว่าทำไมเขาถึงพูดถึงการเลิกราได้กะทันหันแบบนี้?

เป็นเพราะภายหลังเธอมีข้อเรียกร้องมากเกินไปหรือรังเกียจที่เธอสวยได้ไม่เท่ากับภรรยาของท่านประธานคนก่อน?

แม่ของเธอผล็อยหลับไป และเธอก็คิดเรื่องนี้ทั้งคืนโดยไม่ได้พักผ่อนมากนัก

เกี่ยวกับหนังสือสำคัญการหย่า เชอร์รีนกำลังเร่งคุณชายออกัส และเป็นไปดั่งปฏิกิริยาลูกโซ่ คุณชายออกัสก็เร่งดนัยอย่างรีบร้อนเช่นกัน เขาไม่ยอมเซ็นชื่อและพยายามถามเบอร์โทรศัพท์และที่อยู่อยู่ตลอด

เชอร์รีนไม่พูด เป็นธรรมดาที่ดนัยก็ไม่มีทางเลือกอื่นและโทรหาผู้ช่วยของบริษัท สั่งให้เขาสืบเรื่องนี้

ในเวลานั้นนาโนและราชากำลังนั่งรถไฟ ราชาซื้อตั๋วรถไฟโดยไม่ได้ใช้บัตรประจำตัวประชาชนของทั้งสองคน

เครื่องบินเร็วมาก แต่ไม่ได้เห็นวิวระหว่างทาง การท่องเที่ยวโดยการนั่งรถไฟก็มีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป ทิวทัศน์นอกหน้าต่างนั้นก็สวยงามมาก

"ทานอะไรหน่อยเถอะ ง้วนป้อ"

ราชาถอดเสื้อกันลมที่อยู่บนตัวออกมาอย่างสบายๆ บนตัวมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน สูงใหญ่และมีเสน่ห์

"อย่าให้ฉันได้ยินสองคำนั้นจากปากของคุณอีก! ไม่อย่างนั้นจะตัดลิ้นของคุณซะ! รักเงินรักจนจะไม่มีคุณธรรมมากเกินไปแล้วนะ!

ดวงตาอัลมอนด์ที่สวยงามของนาโนกำลังกระตุก

ราชาออกเสียงเพ้ยเพ้ยและกล่าวว่า "คุณจะรับใช้ยากเกินไปแล้ว นี่เป็นชื่อเฉพาะที่ผมตั้งให้ ใครก็อย่ามาคิดแย่งกับผม!"

อันที่จริงตอนแรกเขาที่คิดคือ น้องนาโน นาโนที่รัก แต่ภายใต้คิ้วที่เฉียบคมของเธอ เขาจำเป็นต้องใช้คำที่พิเศษกว่านี้ นั่นก็คือง้วนป้อ

ง้วนป้อในด้านหนึ่งคือการเรียกชื่อพิเศษของนาโนที่รัก และอีกด้านหนึ่งหมายถึงเงิน ซึ่งเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

นาโนไม่อยากสนใจเขาอีกต่อไปและมองดูทิวทัศน์นอกหน้าต่าง มาคิดถึงตอนนี้เธอก็ออกจากเมืองsมานานแล้วเหมือนกัน

"คิดถึงบ้านแล้วเหรอ?" ราชามองออกว่าในใจของเธอกำลังคิดอะไรอยู่

"มีบ้างนิดหน่อย" นาโนหรี่ตาลงและเอ่ยว่า "บางทีในอีกไม่นานฉันจะกลับไปที่เมืองs"

ส่วนจะนานแค่ไหนนั้นเธอเองก็ยังไม่แน่ใจ บางทีอาจจะเป็นสองเดือนหรือบางทีอาจจะหลังคลอดลูก แต่เธอจะกลับไปที่เมืองsแน่นอน และเธอจะกลับไปอย่างสวยงาม!

ครุ่นคิดอยู่สักพัก ราชาเอนตัวลงมา "ผมจะไปด้วยโอเคไหม?"

"ตามใจคุณสิ"

นาโนพูดสองคำนั้นออกมาอย่างเกียจคร้าน สองขาเรียวยาวที่ถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงหนังสีดำนั้นยิ่งทำให้ดูเรียวและตรงมากขึ้น มีความรู้สึกที่งดงามเย้ายวนและความอ่อนโยนสูงสง่าที่อธิบายออกมาไม่ได้