คุณคือของขวัญจากฟ้า นิยาย บท 75

"ข้างในมี..."

ในระหว่างที่ทัพทองกำลังคิดว่าจะตอบอย่างไรนั้น นายหญิงเนตรก็พูดขึ้น: "อย่างน้อยก็ต้องมีสามล้านห้าล้านถึงจะพอได้"

"สามล้านห้าล้าน..."

บุษบาตกใจ เธอไม่น้ำตาจะหลั่ง

เธอหันกลับไปมองนายหญิงเนตร เธอกล้าพอที่จะโมโหแต่ไม่กล้าที่จะแสดงออก ได้แต่พยักหน้าและยิ้มกลบเกลื่อน "นายหญิงพูดถูก พูดถูกแล้วค่ะ"

ทัพทองเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายจึงโม้ไป "ใช่ครับ ผมเองก็คิดแบบนั้น ในนั้นน่าจะมีอยู่สามล้านกว่าๆ เงินจำนวนนี้ถือว่าเป็นค่าชดเชยให้หนู"

เขาที่หน้าไหว้หลังหลอก ในใจแทบอยากจะบีบคอมณิกาให้ตายไปเสีย

"คุณ..."

มณิกายื่นมือไปรับบัตรและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับเห็นนายหญิงเนตรยืนขึ้นแล้วเดินไปตรงหน้าเธอ "ยายหนูณิกา เอาบัตรธนาคารมาให้ย่า ย่าจะช่วยตรวจสอบดูว่าภายในบัตรนั้นมีเงินเท่าไหร่"

ท่าทีการ 'ให้ท้าย' แบบนั้นไม่น่าเป็นไปได้

การกระทำนั้นบอกชัดว่าไม่เชื่อใจสองสามีภรรยาตระกูลธนัตถ์โชติและเป็นการตบหน้ากัน

มณิกาผงะไปครู่หนึ่งแล้วเธอก็รู้สึกขอบคุณ

นายหญิงเนตรปฏิบัติต่อเธอดีมากจริงๆ ชาติก่อนเธอคงจะทำบุญทำกุศล ทำเรื่องดีๆ ไว้มาก ชาตินี้จึงได้เจอกับนายหญิงเนตร

"ระพลโทรไปตรวจสอบดูสิว่าในบัตรธนาคารใบนี้มีเงินเท่าไหร่"

นายหญิงเนตรส่งบัตรธนาคารให้คนงานที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็พึมพำ "เรื่องเงินนี่นะ ต้องทำให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นเกิดมีอะไรผิดพลาดจะเกิดเรื่องยุ่งยาก"

"ใช่ๆๆๆๆ "

ทัพทองพูดคำว่า "ใช่" ซ้ำๆ แต่ด้วยความรู้สึกผิด เขายกมือขึ้นเพื่อเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก และสายเกินไปที่จะเสียใจ

ระพลที่ถูกเรียกมา รับบัตรธนาคารไปแล้วเดินไปที่ด้านเพื่อตรวจสอบ

ทางนี้ นายหญิงเนตรนั่งลงข้างๆ มณิกาและจับมือเธอด้วยความเอ็นดู แล้วค่อยพูดกับเธออย่างรักใคร่ "เหนื่อยมาทั้งวัน ยายหนูหิวรึเปล่า?"

เธอเป็นห่วงเป็นใยมณิกาเหมือนกับคุณย่าที่เอ็นดูหลานในไส้และรักมากมาย

ทัพทองและภรรยาตื่นเต้นอยู่กับบัตรธนาคารใบนั้น แต่ตอนนี้เมื่อเห็นนายหญิงเนตรใกล้ชิดกับมณิกาแบบนี้ ทั้งสองมองหน้ากัน และมีแสงแวบๆ อยู่ใต้ตา

นี่คือวิธีที่บุษบาหยุดทัพทอง

ทัพทองเตรียมจะกำจัดมณิกา แต่บุษบากลับบอกว่า ในเมื่อมณิกาเป็นคนโปรดของนายหญิงเนตร สู้เปิดเผยเรื่องของมณิกากับภายนอกแล้วพาเธอกลับตระกูลธนัตถ์โชติ ต่อไปเมื่อมณิกามีสถานะเป็น "หลานบุญธรรม" ของนายหญิงเนตรแล้ว พวกเขาตระกูลธนัตถ์โชติก็จะยิ่งมีความสัมพันธ์ที่แนบแน่นยิ่งกว่าเดิม

ในเมืองจันทรา ตระกูลเดชากุลเป็นตระกูลที่ไม่มีใครเทียบเทียม หากยอมรับมณิกากลับไป และธิกานต์ก็เป็นคู๋หมั้นของวายุ มณิกายังเป็นหลานบุญธรรมของนายหญิงเนตร เมื่อมีความสัพพันธ์ใกล้ชิดทั้งสองทาง สถานะทางสังคมของพวกเขาในเมืองจันทราก็จะต้องยิ่งใหญ่ขึ้นอีก

ในอนาคตปริมาณธุรกิจและเม็ดเงินที่จะนำมาสู่ตระกูลธนัตถ์โชตินั้นอยู่เกินคาด!

ตอนนั้นทัพทองฟังที่บุษบาวิเคราะห์ก็ตบมือเห็นดีเห็นงามด้วยจึงได้คล้อยตาม

จากนั้นจึงได้เปิดเผยสถานะของมณิกาต่อสื่อ ยอมรับว่าเธอคือลูกสาว กลับตระกูลธนัตถ์โชติ จะ "ชดเชย" ให้อย่างดี

"นายหญิง บัตรใบนี้มีเงินเหลืออยู่เพียงห้าหมื่นกว่า"

คนงานเดินเข้ามาแล้วยื่นบัตรธนาคารให้กับนายหญิงเนตรและรายงาน

"ดี เข้าใจแล้ว"

นายหญิงเนตรรับบัตรธนาคารมา แม้ว่าจะแก่มากแล้ว แต่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความผันผวนเล็กน้อย ไม่หงุดหงิดแต่ดูน่าเกรงขาม

นายหญิงเนตรรับบัตรแล้วหันไปมองมณิกา "ยายหนูณิกา ย่ารู้ว่าหนูไม่มีเงิน แต่เงินของพวกเขาหนูรับไว้ไม่ได้นะ"

พูดจบก็โยนบัตรธนาคารลงบนโต๊ะ จากนั้นก็ส่งสายตาให้กับคนงาน

คนงานหยิบกระเป๋าของนายหญิงเนตรออกมาทันที นายหญิงเนตรหยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้วยัดใส่มือมณิกา "ตอนนี้หนูคือกนาเนตรหลานสาวของฉัน ใช้เงินคนอื่น หากรั่วไหลออกไป โอ้ย บัตรใบหนี้ของย่ามีเงินอยู่สามสิบล้าน หนูเอาไป ต่อไปย่าจะให้เงินเดือนหนูเดือนละหนึ่งแสนเป็นค่าขนม"

ถึงจะพูด ใช้เงินเป็นเบี้ย

แต่การกระทำของนายหญิงเนตรเรียกได้ว่าเป็นการเอาหน้าของทัพทองและภรรยาไปเช็ดพื้น จากนั้นก็ใช้ทั้งสองเท้าเหยียบมันลงไป

มณิการตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี แต่เหลือบไปมองสีหน้าของทัพทองและภรรยากลับพบว่าพวกเขามีสีหน้าที่ดูลำบากใจเสียยิ่งกว่าอะไร

ในตอนนั้นเอง วายุกับธิกานต์ก็เดินเข้ามา

วายุได้ยินเรื่องพวกนี้จึงพูดขึ้น: "เธอรับเงินของคุณย่าได้ยังไง?"

ทัพทองเสริม "ใช่ๆ ณิกา ถึงจะบอกว่าเป็นหลานสาวนายหญิง แต่ลูกก็จะโลภมากไม่ได้นะ"

"ทัพทองพูดถูก ถึงแม้ว่าเงินสามล้านจะไม่มากมาย แต่ต่อไปกลับตระกูลธนัตถ์โชติ พวกเราก็จะให้หนู ถ้าหากให้หนูเยอะๆ ในคราวเดียว หนูจะคิดว่าการหาเงินมันง่ายเกินไป มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับหนู

สองสามีภรรยาพูดจากลับไปกลับมา ท่าทีนั้นเหมือนกำลังจะบอกว่า: ไม่ใช่เรางกที่ให้เพียงแค่สามล้าน เพียงแต่เราหวังดีต่อมณิกาเท่านั้น

ที่สุดแล้ว เธอเป็นแค่เด็กบ้านนอกคอกนา เห็นเงินเยอะๆ ในคราวเดียว จะเป็นบ้าได้

"คุณย่า หนูรู้ว่าคุณย่าดีกับหนูมาก แต่เงินนี่ หนู..."

ในขณะที่มณิกาคิดจะปฏิเสธนายหญิงเนตรนั้นกลับเห็นวายุเดินเข้ามาแล้ววางท่าถาม: "ก่อนมาบ้านเก่า ฉันก็ให้บัตรเธอไปใบหนึ่งแล้ว ไม่พอใช้เหรอ?"

มณิกาขมวดคิ้วและหยิบบัตรธนาคารออกจากกระเป๋าของเธอ "ใบนี้เหรอคะ?"