คุณพ่อสายเปย์ นิยาย บท 149

บทที่149 คุณกล้าเรียกตัวเองว่าชนชั้นสูง

ทันทีที่เสียงของลู่เฉินลดลง ทุกคนก็ได้ยินเสียงแตกอีกครั้ง

อู๋ไคส่งเสียงร้อง ในที่สุดร่างของเขาก็ล้มลงไป ขาทั้งสองข้างงอไปข้างหลัง และทั้งร่างของเขานอนลงบนพื้น เหมือนสุนัขที่กำลังเจ็บ

ทุกคนเหมือนหยุดหายใจ ทั้งตัวสั่นและใบหน้าของพวกเขาเริ่มซีดลง

จริงๆลู่เฉินควรคุกเข่าลงเพื่อขอความเมตตาจากอู๋ไค ไม่คิดว่าลู่เฉินจะหยิ่งและโหดเหี้ยมมากขนาดนี้ ไม่เพียง แต่เขาไม่ขอโทษอู๋ไค เขายังทำให้ขาของอู๋ไคเป็นแบบนี้

เราต้องรู้ว่าบ้านอู๋เป็นคนรวยที่มีชื่อเสียงในหยูโจว และพ่อของอู๋ไคมีทรัพสินไม่น้อยกว่าหนึ่งพันล้าน

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าทำลายอู๋ไค

“แล้วก็นาย” ลู่เฉินทิ้งอู๋ไคก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มที่สาดไวน์ใส่หน้าเขา

สาเหตุที่เขาโกรธมาก ก็เพราะชายหนุ่มสาดไวน์แดงให้เขา

ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่โกรธถึงขั้นนี้

ชิ ~~

ทุกคนหยุดหายใจ

ทำให้ขาอู่ไคเป็นแบบนั้น ยังจะทำของอีกคนอีก ผู้ชายคนนี้มันสกปกขนาดไหน?

เขาไม่รู้เลยหรอว่างานเลี้ยงนี้เป็นขององค์กรของบ้านเฉิน เขาไม่กลัวเลยหรอ?

ปึ้ง!

ชายหนุ่มคนนั้นเห็นบางอย่างในดวงตาของลู่เฉิน ขาของเขาอ่อนลงและเขาตกใจต้องคุกเข่าลงด้วย

"ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ผมไม่ได้ตั้ใจจะเล็งไปที่คุณ อู๋ไคตั้งหาก เป็นเพราะความคิดอู่เฉิน ผมโดนเขาบังคับโปรดปล่อยผมไปเถอะ!" ชายหนุ่มหน้าซีดตัวสั่นและร้องขอความเมตตา

"ไม่ว่าเขาจะบังคับคุณหรือไม่ เมื่อคุณสาดไวน์มาที่ใบหน้าของฉัน คุณควรเตรียมพร้อมที่จะเจออะไรแบบนี้" ลู่เฉินพูดอย่างไม่แยแส และเตะไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มและจมูก

ชายหนุ่มกรีดร้องและกลิ้งไปกับพื้นพร้อมจับจมูกของเขา

ทุกคนต่างกันกลัว ท่ามกลางคนรอบข้าง ในหมู่เพื่อนของพวกเขา นี่เป็นคนหนุ่มที่โหดร้ายที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยพบมา

ลู่เฉินหันไปหาอู๋ไคซึ่งนอนขดตัวอยู่บนพรมแล้ววางเท้าลงบนใบหน้าของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉันได้ยินว่าคุณชนรถของฉัน ฉันบอกอะไรคุณ ถ้ารถฉันเป็นไรไป นายใช้คืนไม่หมดหรอก"

อู๋ไคอึ้ง รถของลู่เฉินโดนเละขนาดนั้น ใครจะไปรู้ลู่เฉินจะโหดแบบนี้

“ คุณกล้าที่จะทำกับฉันแบบนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? คิดว่าคุณสามารถยั่วโมโหฉันได้” อู๋ไคทนกับความเจ็บปวดของกระดูกหักที่ขาของเขา และตะโกนด้วยความโกรธ

"สำหรับคุณแล้ว สำคัญมาก สำคัญที่ว่านี้ นายต้องจำ อยู่ที่หยูโจว ไม่มีใครสามารถยั่วโมโหลู่เฉินได้" ลู่เฉินยิ้มจาง ๆ ดวงตาเขาเริ่มมีความมั่นใจ

เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาจึงกล้าที่จะมั่นใจ

ก่อนหน้านี้ที่สาวสวยดูถูกลู่เฉิน ได้ยินคำพูดของลู่เฉิน และเห็นความมั่นใจและความหยิ่งบนใบหน้าของลู่เฉิน ทำให้พวกเขาหัวใจละลาย

นี่สินะคือความหยิ่งของผู้ชาย

ไม่สำคัญว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นความจริงหรือไม่ แต่ใครจะมีออร่าไปกว่าเขา

ชายคนนั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดา

"พวกคุณ ใครมีปัญหาอะไรอีกไหม" ลู่เฉินหันไปมองทุกคน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเรื่องตลก

เขาได้ยินชัดเจน และก่อนกน้าคนเหล่านี้ยังส่งเสียงอยู่เลย

ทุกคนไม่กล้าออกตัวตัว และแม้แต่คนที่ร่ำรวยอย่างอู๋ไคก็ถูกเขากระทำโดยตรง พวกเขาจะกล้สทำอะไรอีก

ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าสบตาลู่เฉิน

หญิงสาวประมานอายุยี่สิบสองปีสวมชุดราตรีสีน้ำเงิน ประดับเพชรบนหัว สูงส่งเหมือนเจ้าหญิง

ผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่าหลานหลิน ซึ่งเป็นผู้หญิงคนโตของตระกูล หลาน

เธอกับเฉินจือหรานเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนมหาวิทยาลัยและมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ครั้งนี้เลยมาเยี่ยมเฉินจือหรานด้วย

"จือหราน เธอไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม หยูโจวมีเจ้าชายรูปหล่อเธอก้ไม่แนะนำให้ฉันรู้จัก แนะนำให้รู้จักสิ หรือว่าไม่อยาก " หลานรินพูดติดตลก .

“พูดตามตรง ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากให้หน้าพี่น้องฉันนะ ที่เรียกกันเจ้าชายทั้งสี่ต่อหน้าพวกเขา จริงแล้วไม่ใช่อะไรเลย" เฉินจือหรานยิ้ม

ดวงตาของหลานหลินเปร่งประกาย จากนั้นเขาได้ยินจางดาวเหรน ที่อยู่ข้างๆเขาพูดขึ้น: "จือหราน ฉันจะไม่ยอมรับสิ่งที่คุณพูด ถ้าคุณต้องการแนะนำคุณหลานไม่ใช่พี่ชายเธอ ไม่ใช่หลิวซาน และถ้าไม่ใช่คนที่นี้ จะมีใครอีก? "

"นายแน่ใจหรือว่าต่อหน้าคนอื่นนายก็มีความเป็นคนหรอ?" เฉินจือหรานมองไปที่จางดาวเรนอย่างแดกดัน

การแสดงออกของจางดาวเหรอค่อนข้างน่าเกลียด คำพูดของ เฉินจือกรายทำให้เขานึกถึงใครบางคน แต่ยิ่งเขานึกถึงคน ๆ นั้นเขาก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจ

ผู้ชายคนนั้นก็แปลกคน เป็นแค่เจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ต แต่เจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ตคนนี้ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาโกงครอบครัวของเขาด้วยซ้ำและทำให้ร้านโดนตรวจค้น

แต่โชคดีที่เรื่องนี้ถูกซูจูช่วยไว้ ไม่งั้นไม่รอดแน่

"จือหราน เธอพูดแบบนี้ ฉันเริ่มจะสงสัยคนๆนั้นละ" หลานหลินพูดด้วยดวงตาที่สว่าง

ในขณะนี้ฉันเห็นกลุ่มคนที่ร่ำรวยรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ พวกเขาทั้งหมดสีหน้าไม่ดีเลย

"คุณเฉิน ไม่ได้การล่ะ มีคนบ้าหลุดเข้ามาแล้ว ทำร้ายอู๋ไคและอีกคน คุณรีบไปดูดีกว่า"

“ ใคร?” เฉินจือหรานถามด้วยน้ำเสียงทุ้มด้วยสีหน้าเปลี่ยนไป

"นั่นไงเขา!"

ทุกคนชี้ไปที่ลู่เฉิน และแต่ละคนก็แสดงความรู้สึกของการแก้แค้น