คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 102

ทุกคนมองไปที่แดร์ริล สายตาของพวกเขาเหมือนกำลังมองปีศาจร้ายก็ไม่ปาน!

"คุณทำอะไรน่ะ!? ยาม! เรียกยามเร็ว โยนสามคนนี้ออกไป!" พยาบาลนั้นกลัวมาก ยังไงก็ตาม เมื่อมองให้ดี ๆ แดร์ริลเพียงแค่ใส่เสื้อผ้าเหมือนขอทาน จะกลัวคนแบบเขาทำไม?

"ใช่ พวกแกกล้าแหกปากในโรงพยาบาลได้ยังไง?"

"แค่จนก็มากพอแล้ว นี่ยังมีหน้ามาสั่งให้โรงพยาบาลรักษาฟรีให้อีกเหรอ?"

หมอบางคนทนไม่ได้อีก พวกเขาเดินเข้ามากล่าวหา

หลังจากไม่กี่ประโยคจบลง ยามที่ดูดุร้ายเป็นโหลก็พุ่งเข้ามา แม้พวกเขาจะสวมใส่ชุดเครื่องแบบยาม แต่ยามแต่ละคนนั้นมีรูปร่างกำยำทั้งสิ้น พวกเขาดูดุร้ายพร้อมกับรังสีฆ่าฟัน ใคร ๆ ก็มองออกว่าพวกเขาเคยเป็นนักเลงมาก่อน

เมื่อเห็นยามรักษาความปลอดภัย พยาบาลก็กระแอมแล้วชี้ไปที่แดร์ริล "นั่นเขา เขาคือคนที่สร้างปัญหา!"

โรงพยาบาลของเมืองตงไห่นั้นจ้างยามรักษาความปลอดภัยมาจากหน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬ!

ใครคือหัวหน้าของหมาป่าทมิฬ? แอ๊บบี้กับแบรนดอนนั่นเอง

พี่น้องสองคนนี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั่วทั้งเมืองเมืองตงไห่! มีใครที่ไม่กลัวพวกเขาด้วยหรือยังไง?

หน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬนั้นให้การอารักขาสถานที่มากมายในเมืองตงไห่! ใครกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่?

หัวหน้าของยาม อเล็กซ์ การ์ฟิลด์ เดินเข้ามาพร้อมกระบองสั้นในมือ แต่เมื่อเขาเข้าใกล้แดร์ริล เขาก็แข็งค้างด้วยความตกตะลึง

"คุณการ์ฟิลด์ นั่นแหละเขา!"

พยาบาลตะโกนเสียงดัง "เขาอยากให้เรารักษา โดยที่ไม่มีแม้แต่เงิน เราจึงปฏิเสธ แต่เขาก็ยังจะสร้างปัญหา!"

อะไรนะ?

อเล็กซ์คิดว่าตาของเขาฝาดไป

เวรเอ๊ย ไม่กี่วันก่อนเขาตามนายหญิงไปในงานแต่งงานแล้วพบกับเขาคนนี้!

เขาคือแดร์ริลไม่ใช่เหรอ? นายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้! เขาแม้กระทั่งช่วยชีวิตนายหญิงด้วยซ้ำ!

จากข้อมูลที่ได้จากนายหญิง แดร์ริลนั้นครอบครองโอสถวิเศษ—เม็ดยาเทวะ มันสามารถทำให้ผู้ใช้ทะลวงคอขวดได้! เขาขายยาเม็ดหนึ่งให้แบรนดอนในราคาสองพันล้านเหรียญ!

มากไปกว่านั้น แบรนดอนก็สามารถทะลวงระดับไปได้จริง ๆ!

"คุณการ์ฟิลด์ รีบโยนเขาออกไปเร็ว ๆ สิคะ" พยาบาลกล่าวเสียงเย็นชา

"หุบปากของ-ึงซะ!" อเล็กซ์ตะโกน เสียงของเขาทำให้พยาบาลกลัวแทบตาย

"นั่นไม่ใช่ลูกเขยของลินดันเหรอ?"

"แล้วข้าง ๆ นั่นพ่อแม่เขาเหรอ?"

"ชิ พ่อเขาอยู่ในสภาพนี้แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่มีปัญญาจ่ายค่ารักษา เฮ้อ..."

"อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย พวกเขาน่าสมเพชพอแล้ว"

"ในสถานการณ์น่าอนาถแบบนี้ เขาคงพึ่งได้แค่นิสัยน่าสมเพชของเขาเท่านั้นแหละ"

เสียงการพูดคุยดังขึ้น แต่แดร์ริลยังคงมีใบหน้านิ่งและไม่สนใจการนินทา เขามองเชลลีแล้วกล่าว "คุณหมอซัลลิแวน พ่อผมเป็นยังไงบ้าง?"

"อาการของคนไข้ไม่คงที่ค่ะ เขาต้องได้รับการผ่าตัดเดี๋ยวนี้เลย" เชลลีกล่าวด้วยท่าทางไม่สู้ดีบนในหน้า หลังจากที่เธอตรวจอาการ

"ผมคงต้องหวังพึ่งคุณแล้ว หมอซัลลิแวน" แดร์ริลกล่าวอย่างกังวล

เชลลีทำท่าทางยอมรับและสั่งให้พยาบาลใกล้ ๆ ให้ดันเตียงของแดเนียลไปที่ห้องผ่าตัด

"ผู้อำนวยการซัลลิแวนคะ เขายังไม่ได้จ่ายค่ารักษาเลย" พยาบาลก่อนหน้าช่วยไม่ได้ที่จะต้องพูดออกมา เธอตัดสินแดร์ริลด้วยความดูหมิ่น

สิ่งมีชีวิตน่าสมเพชแบบนี้รู้จักกับหมอซัลลิแวนได้ยังไง? แดร์ริลต้องใช้ยากล่อมประสาทอะไรสักอย่างกับเธอเพื่อให้เธอรักษาคนไข้โดยไม่ต้องจ่ายเงินแน่