คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1152

'พระราชวังพฤกษานิรันดร์? ควินซีจะอยู่ที่นี่หรือเปล่า?’ แดร์ริลครุ่นคิดขณะเดินไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

เมื่อเข้ามาด้านใน สิ่งแรกที่แดร์ริลได้เห็นคือสวนขนาดใหญ่ ภายในสวนมีเอกลักษณ์อันงดงาม พื้นที่ด้านหลังเป็นห้องโถงอันหรูหรา

แดร์ริลมองเห็นขันทีนับสิบนั่งคุกเข่าอย่างเรียบร้อยอยู่ภายในสวน ใบหน้าของพวกเขาต่างก็ดูลุกลี้ลุกลน พวกเขานั่งคุกเข่าอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อจนแทบจะไม่กล้าหายใจ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังถูกต่อว่า

สตรีในชุดยาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้าขันทีเหล่านั้นอย่างเย่อหยิ่ง เธออยู่ในวัย 20 ต้น ๆ เธอดูงดงามขณะเปล่งประกายออร่าอันสูงส่งออกมา

แดร์ริลแอบมองเธออยู่เงียบ ๆ ไม่นานเขาก็ได้เห็นหญิงสาวผู้นั้นถอดเข็มขัดหนังเส้นเล็กออกขณะจ้องมองขันทีเหล่านั้นด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง

“วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันสั่งให้พวกแกแต่งบทกวีเพื่อบรรยายความงามของฉัน แต่พวกแกกลับแต่งไม่ได้ ทำไมพวกแกช่างโง่เขลาเหลือเกิน แต่งบทกวีให้ฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะลงโทษพวกแกทุกคน!” เธอตะคอกใส่พวกเขา

เพี๊ยะ!

ในขณะที่พูด เธอก็หมุนเข็มขัดหนังที่อยู่ในมือ จากนั้นรอยยิ้มอันชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

ขันทีที่เหลือที่นั่งคุกเข่าและมองดูเหตุการณ์อยู่ก็เริ่มตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวจนพวกเขาแทบจะร้องไห้

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของพวกเขาคือเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน เธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องของจักรพรรดินี จักรพรรดินีเอาอกเอาใจเธอมากที่สุดจนเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนกลายเป็นคนซุกซนและเอาแต่ใจจนเคยชิน ทุกครั้งที่เธอรู้สึกเบื่อ เธอจะชอบทรมานขันทีเพื่อความสนุกสนาน และไม่มีขันทีคนใดที่ไม่เคยถูกเธอรังแกเลย ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามหลีกเลี่ยงเธอให้มากที่สุด

วันนี้เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเกิดอยากจะฟังบทกวีที่บรรยายถึงความงามของเธอขึ้นมา ทว่าขันทีเหล่านั้นกลับไม่สามารถแต่งบทกวีตามที่เธอต้องการได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถูกเธอลงโทษ

พวกเขาหวาดกลัวเธอจนตัวสั่น หากพวกเขาไม่สามารถแต่งบทกวีตามที่เธอต้องการได้ พวกเขารู้ดีว่าพวกเขาจะต้องถูกเธอเฆี่ยนตี!

“เจ้าหญิง ข้ามีบทกวีบทหนึ่งสำหรับท่าน!”

ขันทีผู้หนึ่งพยายามประจบประแจงเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกลงโทษ

“ฝูงนกกระยางน้อยโบยบินบนท้องฟ้า

“ฝูงเป็ดเดินเตร็ดเตร่บนพื้นดิน

“เจ้าหญิงผู้งดงามจับนกกระยางน้อยและฝูงเป็ดย่างกินกับแกล้มเบียร์”

เมื่อเขากล่าวบทกวีประโยคสุดท้ายจบ เขาก็ยกมือขึ้นเพื่อแสดงท่าทางสรรเสริญเยินยอเจ้าหญิง

'บัดซบ!' เมื่อได้เห็นเช่นนั้นแดร์ริลก็ตกใจมาก

เจ้าหญิงผู้นั้นช่างงดงาม แต่เธอกลับโหดร้ายและป่าเถื่อน

'ถ้าหากว่าเธอเฆี่ยนตีขันทีผู้นั้นมากกว่านี้เขาอาจจะตายได้!' ฉันต้องออกไปก่อนที่เธอจะมองเห็นฉัน!' แดร์ริลครุ่นคิด

แดร์ริลหันหลังกลับและกำลังจะย่องออกไป

"หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!"

หลังจากที่แดร์ริลก้าวออกไปได้เพียงสองเก้า เสียงใครบางคนก็ดังขึ้นจากด้านหลังเขา

แดร์ริลหยุดและหันกลับมามอง จากนั้นเขาก็ได้เห็นเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนถือเข็มขัดหนังเอาไว้ในมือ เธอกำลังเดินตรงมาหาเขาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง!

เมื่อเดินเข้ามาถึงเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็พูดอย่างเย็นชาว่า “นี่ ขันทีคนนั้น ฉันบอกให้แกเขียนบทกวี กล้าดียังไงมาแอบซ่อนอยู่ตรงนี้และวิ่งหนีไปเช่นนั้น!”