คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1275

กงกงก้าวออกไปข้างหน้าและตอบขึ้นด้วยความเคารพว่า “ท่านจักรพรรดิโฮ่วอี้ ชายผู้นี้มีชื่อว่าแดร์ริล เขามีความรู้ความสามารถเกี่ยวกับวิชาค่ายกล ข้ารู้ว่าฝ่าบาทกำลังมองหาผู้ที่มีความสามารถ ดังนั้นข้าจึงคิดว่าชายผู้นี้จะสามารถเป็นกำลังเสริมที่ยอดเยี่ยมของท่านได้!”

'อะไรนะ? เขาคือจักรพรรดิโฮ่วอี้งั้นเหรอ?'

ร่างกายของแดร์ริลสั่นเทาขณะที่เขามองดูจักรพรรดิแห่งโมอาน่าเหนือด้วยจิตใจที่รู้สึกสับสนวุ่นวาย!

‘เมื่อครู่นี้กงกงเรียกเขาว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้ใช่ไหม? เขาคือจักรพรรดิโฮ่วอี้ที่มีชื่อเสียงใช่หรือเปล่า?’

ถ้าหากว่าจักรพรรดิแห่งโมอาน่าเหนือคือโฮ่วอี้ ถ้าเช่นนั้น จักรพรรดินีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องเป็นเทพธิดาฉางเอ๋อ!

ตามตำนานที่ถูกกล่าวเอาไว้ เทพธิดาฉางเอ๋อเป็นภรรยาของโฮ่วอี้

เมื่อได้เห็นพวกเขาอยู่ตรงหน้า แดร์ริลก็แทบจะไม่เชื่อสายตา!

ในเวลานั้น ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นทันที!

“แดร์ริลผู้นั้นยังดูเด็กมาก แต่เขามีความรู้เกี่ยวกับวิชาค่ายกลได้ยังไง?”

“ถ้าหากว่าเขารู้วิชาค่ายกลตั้งแต่อายุยังน้อย แสดงว่าเขาจะต้องเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์อย่างแน่นอน!”

ข้าราชการทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่แดร์ริลทันที!

ในเวลานั้น จักรพรรดิโฮ่วอี้มองดูแดร์ริลอย่างถี่ถ้วน จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “เจ้าชื่อดาร์ริล ดาร์บี้ใช่ไหม?”

เสียงของจักรพรรดิไม่ดังแต่ฟังดูมีอำนาจ!

"ครับ" แดร์ริลพยักหน้า

“เจ้ามีความรู้เกี่ยวกับวิชาค่ายกลอย่างนั้นเหรอ?” จักรพรรดิเอ่ยถาม

“เอ่อ…” แดร์ริลเกาหัวและตอบอย่างนอบน้อมว่า “ผมก็พอรู้อยู่บ้าง!”

จักรพรรดิโฮ่วอี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเช่นนั้นเจ้ายินดีจะอยู่ที่นี่และช่วยงานข้าไหม?”

ใบหน้าของจักรพรรดิโฮ่วอี้ซีดลงทันที เขารู้สึกเสียศักดิ์ศรีเมื่อได้ยินแดร์ริลปฏิเสธคำขอของเขาต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทุกคน!

บรรยากาศภายในห้องโถงเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด

“เจ้าช่างกล้าหาญมากแดร์ริล!”

ในเวลานั้น กงกงเดินเข้ามาและต่อว่าเขาอย่างเดือดดาล “จักรพรรดิให้เกียรติกล่าวเชิญเจ้าด้วยตัวเอง แต่เจ้ากลับปฏิเสธคำขอของเขาเช่นนั้นได้ยังไง?”

กงกงแอบชำเลืองมองการแสดงออกของจักรพรรดิโฮ่วอี้ขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้น เธออุตส่าห์ไม่ฆ่าแดร์ริลและพาเขามาที่นี่เพื่อให้จักรพรรดิได้เห็นความสามารถของเขา

ทว่าแดร์ริลกลับทำให้จักรพรรดิขุ่นเคือง! กงกงจึงรู้สึกวิตกกังวลขึ้นมาทันที

แดร์ริลไม่ใส่ใจคำพูดของกงกง

ในเวลานั้น แดร์ริลหันไปหาจักรพรรดิด้วย ใบหน้าที่มีรอยยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ฝ่าบาท ได้โปรดยกโทษให้ผมที่ผมพูดออกมาตรง ๆ เช่นนั้น ผมมาจากทวีปจักรวาลโลกและหลงเข้ามาที่นี่โดยบังเอิญ ดังนั้นผมจึงไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้”