คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1362

“ผมอยู่นี่แล้วไง” แดร์ริลยิ้มขณะพูดปลอบโยนเธอเบา ๆ “คุณเป็นเจ้าหญิงและพ่อของคุณก็รักคุณมาก และคุณก็สามารถท่องไปทั่วโลกได้ตามที่คุณต้องการ”

ในขณะที่แดร์ริลกล่าวเช่นนั้น เขาก็จ้องมองอีเวตต์ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน

เขาไม่ได้เจออีเวตต์เพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น แต่ใบหน้าของเธอกลับดูซีดเซียวและไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน

“ฉัน…” อีเวตต์ส่ายหน้าด้วยใบหน้าที่ดูขมขื่น “ฉันสูญเสียอิสรภาพไปแล้ว คุณรู้ไหมว่าพ่อของฉันกำลังจะเปิดการประลองเพื่อคัดเลือกสามีให้กับฉัน และฉันก็ยังถูกกักบริเวณอีกด้วย…”

เมื่อพูดจบ น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มของเธอทันที

นับตั้งแต่วันที่อีเวตต์กลับมาจากทวีปโมอาน่าเหนือ เธอก็ถูกกักบริเวณอยู่ในพระราชวังเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน

อีเวตต์เป็นคนรักอิสระภาพมาโดยตลอด ดังนั้นการถูกกักบริเวณจึงทำให้เธอเกือบจะเป็นบ้า เช้าวันนี้ เมื่อทหารกำลังจะเปลี่ยนเวรยามอีเวตต์จึงปลอมตัวเป็นผู้ชายและใช้โอกาสนั้นหนีออกมาจากพระราชวัง

เมื่ออีเวตต์เข้ามาถึงในเมืองหลวงเธอก็ได้พบกับแดร์ริลทันที

‘อะไรนะ? การประลองเพื่อคัดเลือกสามี?’ จิตใจของแดร์ริลรู้สึกปั่นป่วนเมื่อได้ยินเช่นนั้น ‘ไม่แปลกเลยที่เธอปลอมตัวเป็นผู้ชายเพื่อหนีออกมาจากวังหลวงเพียงลำพัง’

แดร์ริลจ้องหน้าอีเวตต์และพูดขึ้นว่า “คุณไม่ได้บอกพ่อของคุณเหรอว่าเรารักกัน?”

ในขณะที่ถามเช่นนั้น แดร์ริลก็รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย เขารู้ว่าคำถามของเขาเป็นคำถามที่โง่มาก เขาได้สร้างความเสียหายให้กับพระราชวังแห่งทวีปโลกใหม่เป็นอย่างมาก แล้วจักรพรรดิแห่งโลกใหม่จะยอมยกลูกสาวให้เขาได้อย่างไร?

“ใครรักคุณ?” ใบหน้าของอีเวตต์เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ แต่ถึงแม้ว่าเธอจะพูดเช่นนั้น แต่เธอก็หลงรักเขาจริง ๆ

อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่นและพูดต่อว่า “อันที่จริง พ่อของฉันรู้ว่าฉันชอบคุณ แต่เขาไม่ต้องการให้ฉันคบกับคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องการจัดการประลองเพื่อคัดเลือกสามีให้กับฉัน”

จากนั้น เธอก็หันมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและพูดต่อว่า “แดร์ริล ฉันไม่อยากแต่งงานกับคนอื่น ฉันอยากจะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต คุณจะพาฉันไปกับคุณด้วยได้ไหม?”

ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น ดวงตาของอีเวตต์ก็เต็มไปด้วยความหวัง

"แน่นอน!" แดร์ริลตอบโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว

อีเวตต์ต้องทะเลาะกับพ่อของเธอเพื่อเขา ถ้าหากเขาทำให้เธอผิดหวังแล้วเขาจะยังเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายได้อีกเหรอ?

เมื่อพูดจบ อีเวตต์ก็ยกมือขึ้นจับแก้มของแดร์ริลเบา ๆ และเดินจากไปทันที

แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่

เขาหลงใหลไปกับกลิ่นหอมบนใบหน้าของเธอชั่วขณะ เมื่อเธอออกจากห้องไปแล้ว เขาก็กลับมามีสติทันที

ในเวลานั้น แดร์ริลไม่รู้ว่าเขาจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาทั้งรู้สึกตื้นตันและเป็นกังวล อีเวตต์เพิ่งจะหนีออกจากวังมาได้ไม่นาน แต่แล้วเธอก็ยอมเสี่ยงเดินทางกลับไปที่หวังเพราะเขา

ขณะที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็สวดภาวนาให้เธอกลับมาหาเขา

'อีเวตต์ เธอจะต้องกลับมาหาฉันอย่างปลอดภัย'

หลังจากที่เขาสวดภาวนา แดร์ริลก็นั่งขัดสมาธิลงบนเตียงและพยายามฟื้นฟูพลังภายในของเขา

ถึงแม้ว่าแขนทั้งสองข้างของเขาจะหักและได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ส่งผลต่อความพยายามในการฟื้นฟูพลังภายในของเขาเลย