คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1414

ก่อนที่แดร์ริลจะตกลงไปในคูน้ำ ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บ และเมื่อเขาต้องต่อสู้กับกระแสน้ำวนที่รุนแรง เขาก็สูญเสียการควบคุมตัวเองไป ดังนั้น เขาจึงปล่อยให้กระแสน้ำวนพัดพาเขาลงไปที่ก้นแม่น้ำ

แดร์ริลหัวเราะออกมาอย่างรู้สึกสมเพชตัวเองและสิ้นหวัง

‘นี่ฉันจะต้องตายแบบนี้จริง ๆ เหรอ?’

แดร์ริลไม่เต็มใจที่จะยอมรับความตาย!

ในขณะเดียวกัน ที่ริมฝั่ง

เลโอนาร์โดจ้องมองร่างของแดร์ริลที่จมลงสู่แม่น้ำ จนกระทั่งร่างของเขาหายไปอย่างรวดเร็ว

เลโอนาร์โดรู้ว่าคูน้ำแห่งนี้ลึกมาก แต่เขาไม่แน่ใจว่ามันลึกแค่ไหน และที่สำคัญคูน้ำแห่งนี้ก็มีกระแสน้ำวนที่อยู่ภายใต้น้ำนับไม่ถ้วน ดังนั้นเขาจึงสันนิษฐานว่าแดร์ริลจะไม่สามารถรอดพ้นจากความตายได้!

ในเวลานั้น ผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งของพระราชวังแห่งโลกใหม่ก็เดินเข้ามาหาเลโอนาร์โดด้วยรอยยิ้ม

เลโอนาร์โดถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและพูดว่า “กับวังกันเถอะพวกเรา เราจะรายงานต่อฝ่าบาทว่าแดร์ริลตายแล้ว!"

"เยี่ยมไปเลย!"

พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สึกยินดี

ในที่สุดการต่อสู้ก็สิ้นสุดลง!

ในขณะเดียวกัน ผางต่ง หยวนเทียนกังและผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ ที่มีความเชื่อมโยงทางจิตกับแดร์ริลได้รู้ว่าแดร์ริลกำลังตกอยู่อันในอันตราย ดังนั้นพวกเขาจึงรีบกลับเข้าไปในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติทันที

ใบหน้าของผู้บ่มเพาะทั้ง 700 คนซีดเซียวลง ก่อนจะหายกลับเข้าเจดีย์ไปพร้อมกัน

เมื่อเลโอนาร์โดกลับมาถึงพระราชวังแห่งโลกใหม่ จักรพรรดิก็ถามขึ้นอย่างเร่งรีบว่า "เลโอนาร์โด เจ้าไล่ตามแดร์ริลไปทันหรือเปล่า?"

ถ้าหากว่าแดร์ริลสามารถหลบหนีออกไปได้อีกครั้ง มันคงจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับราชวงศ์ของโลกใหม่

“รายงานฝ่าบาท!”

ใบหน้าของเลโอนาร์โดมีรอยยิ้มขณะที่เขากล่าวขึ้นด้วยความเคารพว่า “ฝ่าบาท แดร์ริลถูกทุบตีจนขาดใจตายก่อนที่เขาจะตกลงไปในคูน้ำที่มีกระแสน้ำวนและเชี่ยวกราก เขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตไปได้!"

"ดีมาก!”

ใบหน้าของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่เต็มไปด้วยความสุข จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง “ในที่สุดข้าก็กำจัดเจ้าคนน่ารำคาญนั้นได้สำเร็จ!”

จากนั้น จักรพรรดิก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และพูดขึ้นว่า “วันนี้พวกเจ้าทุกคนทำได้ดีมาก! พวกเจ้าทุกคนจะได้รับรางวัลอย่างงาม!”

"ขอบคุณฝ่าบาท!"

'ไม่! ไม่! มันไม่จริง! ท่านพ่อจะต้องสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาเพื่อให้ฉันยอมแพ้แน่ ๆ!'

สโลนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดไม่ออกทันที ใบหน้าที่งดงามของเธอเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเช่นนั้น

'ฝ่าบาทฆ่าแดร์ริลแล้วเหรอ?'

วินาทีต่อมา อีเวตต์ก็กรีดร้องออกมาด้วยความรู้สึกโศกเศร้า “มันไม่เป็นความจริงใช่ไหม? ท่านพ่อกำลังโกหกฉันอยู่ใช่หรือเปล่า?”

“ข้าคือจักรพรรดิ ทำไมข้าจะต้องโกหกเจ้าด้วย?” จักรพรรดิตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไม่!"

อีเวตต์ส่ายหน้าอย่างรู้สึกสิ้นหวัง ขณะที่น้ำตายังคงไหลลงมาอาบแก้มของเธอราวกับสายฝน “ไม่! แดร์ริลจะต้องไม่ตาย!”

จากนั้น อีเว็ตต์ก็จ้องหน้าพ่อของเธอด้วยความรู้สึกโกรธเคือง “ทำไมท่านพ่อถึงทำเช่นนี้! ทำไม!”

"ทำไมงั้นเหรอ?"

จักรพรรดิรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นลูกสาวของเขาเสียใจ จากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและใบหน้าที่เย็นชาว่า “แดร์ริลมองว่าพระราชวังแห่งโลกใหม่ เป็นดินแดนที่ไร้มนุษย์ที่เขาสามารถเข้าออกตามใจชอบ เขายั่วยุราชวงศ์และสังหารเลขาธิการแคว้นโลกใหม่ เขนเป็นหายนะเกินกว่าที่จะรักษาเอาไว้! ถ้าหากว่าข้าไม่ฆ่าเขา ข้าก็จะไม่สามารถบรรเทาความเกลียดชังที่อยู่ภายในใจของข้าได้!”