คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 144

ลิลี่นั่งอยู่ที่พื้นอย่างหมดอาลัยตายอยาก ภายใต้เสียงมากมายของกลุ่มคน

'นี่เขา...เขาตายแล้วจริงเหรอ? ไม่ ไม่ ฉันจะไม่ยอมให้ตาย เขาตายไม่ได้!' เธอคิด

"พวกคุณยืนนิ่งทำอะไร? ไปช่วยเขาสิ ช่วยเขา” ลิลี่ตะโกนใส่กลุ่มคน

ใบหน้าทุกคนดูลำบากใจและไม่มีใครมองกลับไปที่ลิลี่

เธอบ้ารึเปล่า? มีฉลามยาวสิบฟุตอยุ่ตรงนั้นนะ! ไม่มีใครกล้าโดดน้ำลงไปช่วยหรอก

เขาก็แค่ลูกเขยที่อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ ชีวิตเขาไม่มีค่าอะไร โชคดีแล้วที่คนอื่นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร ไม่มีใครขอให้เขาทำตัวเป็นฮีโร่แล้วช่วยลิลี่

ลิลี่ไม่ยอม เธอสวมรองเท้าส้นเข็มของเธอแล้วเดินไปหาวิลเลียม "วิลเลียม นายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลลินดันเหมือนกัน นายต้องช่วยเขา!"

เธอขอให้คนอื่นช่วยไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงหันไปขอวิลเลียม

วิลเลียมยิ้มเย็นชาแล้วกล่าว "ฉันรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับแดร์ริล แต่ฉันว่ายน้ำไม่แข็ง อีกอย่าง ฉันจะโดนฆ่าแน่ถ้าฉันไปที่นั่น ถ้าประเมินจากขนาดฉลามดู"

แม้ว่าเสียงของเขาจะดูแย่ แต่เขากำลังตื่นเต้นอยู่ภายใน

ลิลี่รู้สึกหมดหวังเมื่อได้ยินคำพูดเย็นชาของเขา

วิลเลียมเสริม "ลิลี่ ความผิดเธอนั่นแหละ! เธอเป็นคนที่อยากจะเข้าร่วมการแข่งขัน! ถ้าเราแพ้การแข่ง เราจะต้องเสียเงินพันล้านเหรียญ! โชคดีแล้วที่ฉลามมา อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเสียพันล้านเหรียญ แดร์ริลทำสิ่งที่ดีต่อตระกูล ชีวิตของเขาแลกได้ตั้งพันล้าน! อย่าลืมสิ ที่เขาตาย ทั้งหมดก็เป็นเพราะเธอ!"

ลิลี่ร้องไห้ออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธออยากจะเถียงกลับ แต่เธอไม่รู้จะพูดอะไร

ผืนน้ำกลับมาสงบอีกครั้ง เหลือเพียงเลือดที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ แดร์ริลและฉลามไม่ได้โผล่ออกมาเลยตลอดสองนาที

ไม่มีใครรู้ว่าแดร์ริลกำลังเหนื่อยล้าอยู่ลึกลงไปใต้ผืนน้ำ เขายังคงสู้กับฉลามในน้ำด้วยพลังที่ยังเหลือ แดร์ริลบาดเจ็บหนักมาก แต่ฉลามก็ไม่ต่างกัน

มีบาดแผลมากมายตามตัวของเขา อย่างไรก็ตาม ฉลามนั้นยิ่งตื่นตัวขึ้นเรื่อย ๆ จากกลิ่นของเลือดสด

ด้วยดวงตาสีเลือด มันเปิดปากกว้างอีกครั้งแล้วพุ่งเข้าหาแดร์ริล

อีกแล้ว? แดร์ริลกำหมัดแน่นแล้วเบี่ยงร่างกายหลบการโจมตี ในเวลาเดียวกัน ก็สำรองพลังที่เหลือในสนามพลังภายในร่างกาย

ปัง! มวลน้ำหวุนวนรอบกายของแดร์ริลพร้อมกับเสียงอันดัง

'นายตายไม่ได้นะ! นายตายไม่ได้! ฉันยังรักนายอยู่ ได้โปรด ได้โปรด...' เธอคิด

"แดร์ริล" ลิลี่ตะโกนแหวกผ่านทะเลไปพร้อมน้ำตาที่ควบคุมไม่ได้ที่หยดลงกระทบพื้นทราย

"นายไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย แดร์ริล นายได้ยินฉันไหม? กลับขึ้นมาเดี๋ยวนี้! ฉันไม่อนุญาตให้นายตายเด็ดขาด! กลับมา กลับมาเดี๋ยวนี้!"

ลิลี่ควบคุมน้ำตาองเธอไม่ได้แล้ว เธอยืนอยู่ริมทะเลแล้วร้องไห้ไม่หยุด

"นายไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย นายได้ยินฉันไหม? ได้ยินฉันรึเปล่า..." เสียงของเธอเบาลงเรื่อย ๆ กำลังของเธอกำลังจะหมดลง

"ใครบอกว่าฉันตายนะ?" ในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังออกมาจากที่ไกล

ลิลี่เงยหน้ามองหัวของแดร์ริลที่ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากน้ำ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดในขณะที่แบกศพฉลามด้วยมือข้างขวา ฉลามยาวสิบฟุตถูกลากจากเขาไปที่หาดโดยไม่ต้องพยายามากนัก

"ปลานี่จะเป็นบาร์บีคิวคืนนี้ มันคงเลี้ยงพวกเราได้หมด ใช่ไหม?" เขายิ้ม

แม้ว่าเสียงของเขาจะไม่ได้ดังมาก แต่ทุกคนก็ได้ยินเขาชัดเจนภายใต้ดวงอาทิตย์