คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1453

แอมโบรสจ้องมองฟลอเรียนอย่างดุดันก่อนจะคุ้มกันมัตเตโอเดินออกจากคฤหาสน์ไป

“ท่านดาร์บี้ ผมขอตัวก่อน!”

"ลาล่ะ!"

เมื่อมัตเตโอจากไป แขกคนอื่น ๆ ก็กล่าวคำอำลาฟลอเรียนและเดินจากไปภายใต้การคุ้มกันของสาวกของพวกเขาเช่นกัน

งานเลี้ยงที่เคยมีชีวิตชีวากลายเป็นความเงียบสงบในทันที

“บัดซบ! ไปสืบมาว่าเกิดอะไรขึ้น!” ฟลอเรียนตะโกนสั่งทหารยามด้วยใบหน้าที่โกรธจัด

งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ควรจะเป็นงานเลี้ยงที่ฟลอเรียนสามารถสร้างสัมพันธไมตรีกับผู้ที่มีอิทธิพล แต่เขากลับถูกเข้าใจผิดอย่างน่าสมเพช

…

ที่บนถนนด้านนอกคฤหาสน์ดาร์บี้

เมื่อเห็นว่าแขกเหรื่อที่มางานเลี้ยงในวันนี้จากไปอย่างรวดเร็ว แดร์ริลก็รู้สึกมีความสุขจนพูดไม่ออก

ก่อนหน้านี้ แดร์ริลจงใจเดินชนกับคนรับใช้และแอบใช้วิชาเงาเพื่อใส่ยาพิษลงในขวดไวน์!

ยาพิษที่แดร์ริลใช้นั้นไม่ได้รุนแรง มันเป็นพิษที่ทำให้มึนงงในระดับปานกลาง เขาเคยใช้มันเป็นส่วนผสมเพื่อสกัดยาแก้พิษให้กับสเตลล่า สโคป

แดร์ริลโกรธมากเมื่อได้ยินฟลอเรียนและมัตเตโอพูดคุยถึงแผนการในการกำจัดเขา ดังนั้นเขาจึงใช้วิชาเงาเพื่อใส่พิษลงไปในขวดไวน์ และพิษที่เขาใส่เข้าไป จะเข้าไปทำให้ร่างกายของผู้ถูกพิษมึนงงและเจ็บแปลบ ๆ แต่ไม่ถึงกับเสียชีวิต

มัตเตโอและแขกคนอื่น ๆ จะต้องรู้สึกไม่พอใจฟลอเรียนมากแน่ ๆ

เมื่อเห็นแขกทั้งหมดออกมาจากห้องโถงใหญ่แดร์ริลก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน

‘นายยังอยากจะหาวิธีกำจัดฉันอยู่หรือเปล่าฟลอเรียน? ฉันมีกลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมายที่จะทำให้นายไม่สงบสุข...’ แดร์ริลครุ่นคิดก่อนจะหันหลังและเดินกลับไปที่โรงเตี๊ยมอย่างมีความสุข

เมื่อแดร์ริลมาถึงที่โรงเตี๊ยม เขาก็สังเกตเห็นสี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์กำลังรอเขาอยู่ที่นั่น

แดร์ริลนอนไม่หลับ เนื่องจากว่าจิตใจของเขาเต็มไปด้วยใบหน้าที่ดูเศร้าหมองของอีเวตต์ ดังนั้นเขาจึงหลับไปได้เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น แดร์ริลมาถึงยังแท่นบูชาเก้าตะวัน

การแข่งขันศิลปะการต่อสู้จะจัดขึ้นในช่วงเช้าและการแข่งขันวรรณกรรมจะจัดขึ้นในช่วงบ่ายเหมือนเช่นเคย

เมื่อมาถึงยังลานแข่งขัน แดร์ริลก็เห็นผู้เข้าแข่งขันศิลปะการต่อสู้หลายคนอยู่ที่นั่นแล้ว

แดร์ริลสังเกตเห็นมัตเตโอ แฮนสันยืนอยู่ในตำแหน่งที่เห็นได้ชัดเจน ในขณะที่ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ดูมั่นอกมั่นใจ

ดูเหมือนมัตเตโอจะมั่นใจว่าเขาจะเป็นผู้ชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้

“เอาล่ะ มารอดูกัน!” แดร์ริลขยับแขนขยับขาขณะพึมพำกับตัวเองเบา ๆ จากนั้น สายตาของเขาก็เหลือบมองไปยังแท่นสูงที่มีฟลอเรียนนั่งอยู่ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกหดหู่ขณะที่รอบดวงตาของเขาก็ดูหมองคล้ำราวกับหมีแพนด้า

‘ฮ่า ๆ ! เมื่อคืนนายคงจะนอนไม่หลับเพราะปัญหาในงานเลี้ยงใช่ไหมล่ะ?’ แดร์ริลรู้สึกขบขันเมื่อได้เห็นเช่นนั้น