คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1510

”พระเจ้า…” สโลนยืนตัวสั่นอยู่บนแท่นผู้ชมพร้อมมองแดร์ริลอย่างไม่อยากเชื่อและพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

ลูก้า มูนไลท์ชนะการแข่งขันทั้งสองอย่างจริง ๆ นี่ฝันไปหรือเปล่า?

เก้าทวีปมีผู้มีความสามารถขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

อีเวตต์ที่รังเกียจลูก้า มูนไลท์ นั่งตัวแข็งไปเหมือนกัน ใบหน้างดงามของเธอขยับเล็กน้อยโดยที่เธอยังคงไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน

“คะ… คนนี้… ชนะการแข่งขันทั้งสองอย่าง”

“มีคนเอาชนะคีแลนซ์ ด็อกโกในด้านของวรรณกรรมด้วยเหรอ?” จักรพรรดินีเองก็ตัวสั่นและอดที่จะชื่นชมไม่ได้ “ใครจะรู้ว่าลูก้า มูนไลท์ที่ดูท่าทางธรรมดา ๆ จะเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับยากเพียงนี้”

ความจริงจักรพรรดินีไม่เคยสนใจลูก้าเลย แต่ความประทับใจที่พระนางมีต่อเขาก็เปลี่ยนไปฉับพลันอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นกว่าเขาชนะทั้งสองการแข่งขัน

“ลูก้า มูนไลท์ ชายผู้นี้น่าทึ่งเกินไปแล้ว…”

ร่างหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนตื่นเต้นอย่างยิ่ง พร้อมกันนั้นใบหน้าหมดจนของเธอก็แดงระเรื่อน่ามองจากความรู้สึกตื่นเต้น

คนนี้ก็คือ ปาร์กเกอร์ โยฮัน

ปาร์กเกอร์อึ้งจนพูดไม่ออกในตอนนั้นและตกตะลึงมากกว่าคนอื่น ๆ เธอคุ้นเคยกับแดร์ริลในช่วงระยะเวลาไม่กี่วันมานี้ และพวกเขาก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน

ความจริงที่ว่าแดร์ริลสามารถชนะได้ในการประลองยุทธ์ก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์ในใจของปาร์กเกอร์แล้ว เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะในการแข่งวรรณกรรมได้อีกด้วย

ความสามารถระดับนี้ล้านปีถึงพบได้สักครั้ง

แดร์ริลยืนตัวตรงและแอบถอนใจแผ่วเบาอย่างโล่งอกภายใต้การจับจ้องของบรรดาผู้ชม

เขาชนะทั้งการประลองยุทธ์และการแข่งวรรณกรรม เขาจะสามารถพาอีเวตต์ไปได้

จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ยิ้มและโบกมือให้แดร์ริลโดยมีเสียงเชียร์ของฝูงชน “ลูก้า มูนไลท์ เข้ามานี่สิ เข้ามา!”

จากนั้นพระองค์ก็พูดกับฟลอเรียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “เรียกผู้ชนะลำดับที่สองและสามของการแข่งประลองยุทธ์และวรรณกรรมเข้ามาด้วย”

แดร์ริลก็มองอีเวตต์ตาไม่กะพริบขณะที่พยายามกดข่มความตื่นเต้นในใจไว้

“อีเวตต์ ได้โปรดยอมเถอะ ผมคือแดร์ริลของคุณไง! เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปหากคุณยินยอมให้ผมได้เป็นพระราชสวามี”

ดวงตาของแดร์ริลน้ำตารื้นทันทีเพราะความตื่นเต้น

แต่ว่าสีหน้าสงบนิ่งไร้อารมณ์ของอีเวตต์ก็กวาดตาผ่านแดร์ริลโดยไม่แสดงความสนใจแต่อย่างใด

อีเวตต์มองจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ในอึดใจต่อมาก่อนบอกว่า “เสด็จพ่อ หม่อมฉันเลือกใครก็ได้เหรอเพคะ?”

“เอ่อ…” จักรพรรดิแห่งโลกใหม่อึ้งไปเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้า “ใช่ ตามหลักเจ้าก็ควรเลือกผู้ชนะ แต่ว่าเจ้ากำลังเลือกสวามีของตัวเอง เพราะงั้นเจ้าก็สามารถเลือกใครก็ได้ที่เจ้าต้องการจากกลุ่มผู้ชนะ”

ที่จริงเขาก็ไม่ได้ระบุว่าผู้ชนะจะได้เป็นราชบุตรเขย

“โอ้”