คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1551

ในไม่ช้า พวกเขาก็แยกกันขึ้นเรือสองลำตามแผนที่วางเอาไว้

แดร์ริล อีเวตต์และสเตลล่าเข้าไปในห้องโดยสารของเรือ เรือมีขนาดไม่กว้างมากนัก แต่มันก็ดูสะอาดตา

ทะเลสงบนิ่งไร้คลื่นลูกใหญ่ สายลมอ่อน ๆ ทำให้พวกเขารู้สึกผ่อนคลาย

“แดร์ริล!”

หลังจากที่อีเวตต์ประคองแดร์ริลนั่งลงแล้ว สเตลล่าก็เดินเข้ามาพร้อมกับยาหลายเม็ดที่อยู่ในมือของเธอ "แดร์ริล ถึงแม้ว่ายานี้จะไม่สามารถช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของคุณให้หายขาดได้ แต่มันก็ยังพอบรรเทาความเจ็บปวดให้คุณได้”

หลังจากที่สเตลล่ามอบยาให้แดร์ริลแล้ว เธอก็หันกลับมาต้มน้ำชาต่อ

"ขอบคุณนะ!" เมื่อแดร์ริลทานยาไปได้ครู่หนึ่ง ความเจ็บปวดของเขาก็เริ่มบรรเทาลง เมื่อเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาแล้ว เขาก็รู้สึกชอบสเตลล่ามากยิ่งขึ้น!

ลูกสาวคนเดียวของเจ้าสำนักเกาะเพลิงน้ำแข็ง คุณหนูผู้สง่างามแต่กลับไม่ทำตัวห่างเหิน ช่างเป็นคุณสมบัติที่หายากในบรรดาชนชั้นสูง!

“สเตลล่า!” อีเวตต์ยืนขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "คุณเองก็ควรจะพักผ่อน ให้ฉันช่วยคุณต้มชาเถอะ!"

จากนั้นอีเวตต์ก็เข้าไปหาสเตลล่าเพื่อช่วยเธอเตรียมชา

“ไม่เป็นไร ฉันไม่เหนื่อย!” สเตลล่าตอบด้วยรอยยิ้ม

ผู้หญิงทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างนุ่มนวลโดยไร้ซึ่งความอิจฉาริษยา มันเป็นภาพที่ดูอบอุ่น

แดร์ริลรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นว่าพวกเธอปฏิบัติต่อกันอย่างไร

'คนหนึ่งเป็นเจ้าหญิงผู้ทรงเกียรติ ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นคุณหนูผู้สง่างาม ทั้งสองคนใจดีกับฉันมาก ฉันมีความสุขที่มีพวกเธอในชีวิตของฉัน'

หลังจากที่คิดเช่นนั้น แดร์ริลก็นั่งลงไขว่ห้างและหลับตาลงเพื่อฟื้นฟูพลังภายใน

แดร์ริลได้รับบาดเจ็บไปทั่วทั้งร่างกายจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะไม่ถึงชีวิตแต่มันก็ค่อนข้างรุนแรง และด้วยระดับการบ่มเพาะของเขา เขาจะต้องใช้เวลาสิบเดือนในการทำให้ร่างกายของเขากลับมาฟื้นตัวเต็มที่อีกครั้ง

เสียงดังโวยวายทำให้อีเวตต์และสเตลล่าตื่นขึ้นมา จากนั้นพวกเธอก็รีบออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“พวกพี่!”

เมื่อเห็นพี่ชายทั้งสี่กระโดดขึ้นมาบนเรือลำเดียวกับเธอ สเตลล่าก็ขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกพี่ถึงไม่อยู่บนเรืออีกลำเพื่อดูแลจักรพรรดินี?"

“น้องเล็ก จักรพรรดินีเจ้ากี้เจ้าการเกินไปและนางก็อารมณ์ร้ายจนทำให้พวกเราทนไม่ได้!” สโคปหมายเลขหนึ่งยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากขณะกล่าวเช่นนั้น

จากนั้นสโคปที่สองก็กล่าวเสริมอย่างรวดเร็วว่า “ใช่แล้ว! จักรพรรดินีทำราวกับว่าห้องโดยสารภายในเรือคือพระราชวัง! นางสั่งให้พวกเราทำทุกอย่าง แต่พอพวกเราทำไม่ถูกใจ นางก็ไล่พวกเราออกมา นางเอาแต่ใจมากเกินไป…”

สโคปหมายเลขสามและสโคปหมายเลขสี่ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

"ใช่..."

"นางจู้จี้จุกจิกเกินไป..."