คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 156

คนทั้งหมดในถ้ำเริ่มตอบสนอง "คุณแดร์ริล ดึงฉันขึ้นไปก่อน..."

"แดร์ริล ช่วยฉันก่อน..."

"คุณแดร์ริล ช่วยภรรยาฉันก่อน เธอท้องสองเดือน..."

มันยังมีหินที่ตกลงมาในถ้ำอีก และดูเหมือนว่าถ้ำกำลังจะถล่มอีกครั้งในอีกไม่นาน

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนล้วนต้องการถูกช่วยเหลือก่อนเพราะยิ่งนานไปก็ยิ่งอันตราย!

เคนท์ร้องออกมาในขณธที่เขาดันตัวเองไปข้างหน้า เขาเงยหน้าไปหาแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง "คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ช่วยฉันก่อน ฉันจ่ายให้คุณได้..."

เคนท์ไม่สนใจว่าเขาจะเคยมีความแค้นกับแดร์ริลหรือไม่ เขาเพียงต้องการมีชีวิตรอด!

แดร์ริลมองเขาด้วยรอยยิ้ม "เคนท์ นายลืมไปแล้วเหรอว่าพูดอะไรกับฉันไว้? ไม่ใช่ว่านายบอกว่าจะเรียกฉันว่าคุณพ่อเหรอ?"

"แก!"

ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ล้ำเส้นเกินไปแล้ว!

เคนท์จะไม่สนใจมันเลย หากไม่ใช่เพราะว่าเขาอยู่ต่อหน้าคนนับร้อย! มากไปกว่านั้น เมแกนก็อยู่กับเขาด้วย!

แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วเมินเขาก่อนจะกล่าวเสียงดัง "ทุกคนเงียบลงก่อน ฉันจะช่วยทุกคน แต่สุภาพสตรีก่อนนะ"

หลังจากที่แดร์ริลกล่าวจบ เขาก็มองที่เมแกน "มาสิ คุณรออะไรอยู่?"

แดร์ริลต้องช่วยเมแกนคนแรกอยู่แล้ว!

เมแกนแปลกใจไม่น้อย แต่เธอก็เดินไปหาแดร์ริลด้วยรองเท้าส้นสูง

รูปร่างของผู้หญิงคนนี้เกินคำบรรยายไปแล้วในความคิดของแดร์ริล

อึก! แดร์ริลลอบกลืนน้ำลายเงียบ ๆ และโยนเชือกลงไป

แม้ว่าเมแกนจะจับเชือก แต่ขาของเธอนั้นลื่นจนเกือบจะตกลงที่พื้นเพราะส้นสูงของเธอ

ต้องขอบคุณการตอบสนองที่รวดเร็วของแดร์ริล เขาสามารถรวบเอวของเมแกนแล้วดึงเธอขึ้นมาได้ทัน

เคนท์เต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่ปิดบังเมื่อเห็นภาพตรงหน้า!

ไอ้เ-ี้ย! คู่หมั้นที่สุดยอดและมีระดับของเขาถูกแตะต้องโดยไอ้หมอนี่!

เมแกนเขินมาก

มีคนมากมายที่เห็นแดร์ริลอุ้มเธอในอ้อมแขน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาเพียงรอคอยจะถูกช่วยเหลือ จึงไม่ได้สนใจท่าทางของเมแกนนัก

แดร์ริลช่วยเหลือคนด้วยเชือกต่อไป หลังจาก 10 นาที ทุกคนที่ถูกขังไว้ก็ถูกช่วยขึ้นมา ยกเว้นก็แต่เคนท์

หลังจากคนสุดถูกดึงขึ้นมา แดร์ริลก็นั่งลงบนหินก้อนใหญ่แล้วหอบหายใจ

มันชัดเจนว่าแดร์ริลต้องการการแก้แค้น!

พลั่ก, พลั่ก, พลั่ก!

หินมากมายเริ่มตกลงมาในถ้ำอีกครั้งพร้อมกับหินขนาดบาสเกตบอลที่ตกลงต่อหน้าต่อตาของเคนท์

ใบหน้าของเคนท์ซีดลงทันทีด้วยความกลัว เขาพลันอุทานด้วยความตื่นตระหนก "คุณชายแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ผมผิดก่อนหน้านี้ ได้โปรด ผมขอร้อง ช่วยดึงผมขึ้นไปด้วย ผมจะไม่ลืมความเมตตากรุณาที่คุณแสดงเลย..."

ไม่มีเวลาให้เคนท์หัวรั้นอีกแล้วเพราะมันอาจจบลงที่เขาเสียชีวิตของตัวเอง!

มีเพียงแดร์ริลที่มีเชือกในมือ ต่อให้มีใครต้องการช่วย พวกเขาก็ไม่มีปัญญา!

แดร์ริลไม่แม้แต่จะสนใจเขาแล้วหันหัวไปหาเมแกนก่อนจะยิ้ม "ทำไมผมต้องช่วยเขา? คู่หมั้นคุณมีความสามารถถึงขนาดฆ่าฉลามได้ ถ้ำแค่นี้ขังเขาไม่ได้หรอก"

หลังจากแดร์ริลกล่าวจบ เขาก็หันหลังแล้วทำท่าจะเดินจากไป

ในตอนนั้น เคนท์ก็กระวนกระวายจนดูเหมือนเขาใกล้จะร้องไห้ เขาพลันตะโกนออกมา "ฉลามที่ผมฆ่าเป็นของปลอม ผมแค่แกล้งทำ คุณชายแดร์ริล ผมขอร้องคุณล่ะ อย่าทิ้งผมไว้ที่นี่ ถ้ำนี้จะถล่มลงมาในอีกไม่นาน ผมไม่อยากตายที่นี่ คุณชายแดร์ริล คุณยอดเยี่ยมกว่าผม!"

แดร์ริลพยายามดิ้นรนไม่ให้หลุดหัวเราะอยู่ภายใน มันไม่ชัดเจนรึไงว่าฉลามที่เขาฆ่ามันเป็นของปลอม? คนหลายร้อยที่มาทัศนศึกษาครั้งนี้ มีใครบอกไม่ได้บ้างว่ามันปลอม?

ไอ้ระยำนี่มักสร้างปัญหา มันแน่นอนที่แดร์ริลจะต้องการทิ้งเขาไว้ในถ้ำ

เมแกนทนไม่ไหว เธอรีบไปหาแดร์ริลด้วยส้นสูงเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมีความต้องการจะไป เธอคว้าแขนของเขาแล้วกล่าว "ได้โปรดพี่ชาย ได้โปรดดึงเขาขึ้นมา ฉันขอร้องคุณ..."