คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 160

"เร็วเข้า เปิดประตูสิ" เมแกนทนไม่ไหวและบอกคนขับรถ

มันเป็นเรื่องที่ดีเสมอในการช่วยเหลือคนในยามที่เขาไม่มีคนช่วย

คนขับรถเห็นด้วยแล้วเปิดประตู แฝดทั้งคู่ดีใจที่เห็นแบบนั้น พวกเขาพยุงน้องสาวไปที่ประตูหน้า

อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเองที่แดร์ริลยืนขึ้น "เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่าเราแค่โทรเรียกรถพยาบาลมารับพวกเขาก็พอ"

"ทำไม?"

เมแกนขมวดคิ้วด้วยความงุนงง

แดร์ริลหัวเราะ "ไม่มีเหตุผลโดยเฉพาะหรอก ก็แค่รถบัสเต็มแล้ว จะมีที่ไหนว่างให้พวกเขาอีก?"

ทุกคนบนรถโกรธเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของแดร์ริล

แดร์ริลพูดอะไรที่ไร้มนุษยธรรมแบบนี้ได้ยังไง? พวกเขาขึ้นมาไม่ได้เพราะไม่มีที่นั่ง? น้องสาวของพวกเขาบาดเจ็บรุนแรง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไปถึงโรงพยาบาลไม่ทันเวลา

ในความจริง ไม่ใช่ว่าแดร์ริลไม่เห็นอกเห็นใจ แต่เป็นเพราะเขาเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อพี่น้องเหล่านี้ปรากฏตัว

มินนี่ดูเหมือนจะบาดเจ็บและเจ็บปวด แต่กลับไม่มีเหงื่อสักหยดบนใบหน้าของเธอ ชัดเจนว่าเธอต้องแกล้งทำ มากยิ่งไปกว่านั้น แดร์ริลแอบเห็นรอยสักใต้มือซ้ายของเธอในขณะที่เธอยกแขนขึ้น

จากการมองเพียงครั้งเดียว มันดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติกับพี่น้องฝาแฝดทั้งสอง แต่แดร์ริลสังเกตเห็นรอยด้านที่มือขวาของพวกเขา!

แดร์ริลร่ำเรียนหย่งชุนมาตั้งแต่เด็ก และมั่นใจว่ารอยด้านนั้นไม่ใช่รอยที่เกิดจากการทำฟาร์ม เพราะตำแหน่งของรอยพวกนั้นมันผิด มันชัดเจนสำหรับแดร์ริลว่ารอยพวกนั้นเกิดจากการใช้อาวุธเป็นประจำ!

แดร์ริลไม่มั่นใจว่าพี่น้องพวกนี้วางแผนอะไร แต่เขามั่นใจว่าคนพวกนี้ต้องไม่ขึ้นมาบนรถบัส กันไว้ดีกว่าแก้

แดร์ริลรู้ดีว่าต่อให้เขาอธิบายออกไป คนบนรถก็คงไม่มีวันเชื่อเขา เขาจึงทำได้แค่อ้างแบบนั้นออกไปแทน

อะไรก็ได้ที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้พวกเขาขึ้นรถ

อย่างไรก็ตาม เมแกนไม่ได้รู้ถึงความตั้งใจของแดร์ริล เธอจึงสวนกลับไป "มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฉันจะยกที่นั่งของฉันให้สาวน้อยคนนั้นทีหลัง"

เมแกนดูเหมือนจะไม่พอใจเมื่อเธอพุด

แดร์ริลคนนี้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจบ้างเลยเหรอ?

ในตอนแรก เมแกนเข้าใจว่าแดร์ริลนั้นเป็นคนที่ยอดเยี่ยม แต่หลังจากเรื่องเล็กน้อยนี้เกิดขึ้น เธอก็คิดว่าเธอประเมินเขาสูงไป

แดร์ริลถอนหายใจ

'เขาจะไปรู้อะไร? เขามันก็แค่ของเล่นผู้หญิง"

"ใช่เลย เขามันเห็นแก่ตัวและสนใจเพียงแค่ตัวเอง"

ทุกคนเริ่มผสมโรงดูถูกต่อว่าแดร์ริล

แดร์ริลกำหมัดแน่น เขาเต็มไปด้วยโทสะจากการกลายเป็นเป้าการดูหมิ่นจากทุกคน "ฉันขาดความเห็นใจ? งั้นทำไมฉันถึงช่วยพวกนายตอนที่ติดอยู่ในถ้ำ? นี่พวกนายพูดออกมาโดยไม่ใช้สมองกลั่นกรองก่อนรึไง?"

กลุ่มคนทั้งหมดหยุดเงียบลงแล้วมองหน้ากันเอง

ในตอนนั้นเอง วิลเลียมก็เหมือนจะนึกอะไรได้แล้วกล่าวออกมา "แดร์ริล อย่ามาเสแสร้ง ฉันจำได้ในตอนที่แกพูดถึงถ้ำ ฉันสงสัยว่าทำไมถ้ำถึงถล่ม? มันต้องเป็นฝีมือแกแน่นอน แกอยากจะอยู่สองต่อสองกับลิลี่ และแกต้องการข้ออ้าง เลยบอกว่าถ้ำนั้นเป็นลางร้าย เพื่อที่จะยืนยันข้ออ้างของแก แกเลยหาทางทำให้ถ้ำถล่ม! มันเป็นเพราะแก!"

ให้ตาย นี่มันมีเหตุผล!

ทุกคนตะลึงเมื่อได้ยินที่วิลเลียมกล่าว

นี่มันฟังดูเป็นไปไม่ได้ ที่ถ้ำถล่มนั่นเป็นเพราะแดร์ริลจริงเหรอ?

แดร์ริลหัวเราะด้วยความหงุดหงิด "ฉันทำให้ถ้ำถล่ม? พวกนายให้เครดิตฉันสูงเกินไปแล้ว บอกฉันที ฉันไปมีความสามารถอะไรกันที่ทำให้ถ้ำถล่มได้?"