คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1642

“ฮ่า ๆ” แดร์ริลรู้สึกรื่นเริงที่ได้เห็นสีหน้าจูปาเจี๋ย เขายิ้มและอธิบายว่า “พี่จู พวกเธอเป็นลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหม แล้วก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้แพ้การเดิมพันกับผมน่ะ”

แดร์ริลได้เล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อีกครั้งหนึ่ง

"โคตรเจ๋งเลย!" จูปาเจี๋ยตลึงพลันพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ และมองไปที่แดร์ริล “ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมทุกคนต้องคารวะเจ้าในฐานะ ‘พ่อ’ มันช่างน่าประทับใจเสียจริง!”

เมื่อได้ยินคำชม แดร์ริลก็รู้สึกปลื้มปีติยิ่งกว่าเดิม

‘อะไรนะ?’

‘แขกผู้ทรงเกียรติเรียกเขาว่าน้องงั้นเหรอ?’

ในขณะนั้นเอง ทีน่าและลูกศิษย์ที่เหลือที่กำลังคุกเข่ามองแดร์ริลอยู่ พวกเธอก็ตกใจเมื่อรับรู้พร้อมกันว่าพวกเธอเข้าใจสถานการณ์ผิดไป

‘ดาร์เรนไม่ได้พยายามทำให้แขกผู้มีเกียรติท่านนี้ประทับใจ พวกเขาทั้งสองคนรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ธรรมดาเลย’

ทีน่าและคนอื่น ๆ ตกตะลึง ใบหน้าของพวกเธอหน้าแดงก่ำและรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พวกเธอรู้สึกอับอายอย่างมากเช่นเดียวกัน

ช่างน่าอับอายจริง ๆ แล้วตอนนี้แขกผู้มีเกียรติคนนี้ก็ได้ยินหมดแล้วว่าพวกเธอได้แพ้การเดิมพันให้กับดาร์เรน

“เอาล่ะ ทุกคนลุกขึ้นยืนได้!” แดร์ริลโบกมือไปทางทีน่าและพูดออกมาอย่างใจเย็น

ทีน่าและคนอื่น ๆ ยืนขึ้นโดยทันทีและพูดกับแดร์ริลว่า “ถ้าท่านไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอลา!”

เมื่อครั้นเธอพูดเช่นนั้น ทีน่าและคนอื่น ๆ ก็หันหลังและกำลังจะเดินจากไป

สถานการณ์ไม่ดีเอาเสียเลย พวกเธอไม่อยากที่จะทำให้ตัวเองต้องอับอายไปมากกว่านี้อีกแล้ว!

“เดี๋ยวก่อน!” แดร์ริลเรียกพวกเธอเอาไว้ หลังจากที่พวกเธอสาวเท้าก้าวไปได้เพียงสองก้าว

“ขอโทษค่ะท่านพ่อ!” ทีน่าก้มหน้าลง กัดริมฝีปากแน่นจนแทบเลือดไหลออกมา!

ทีน่ารู้สึกว่าตนเองโดนดูถูกและในใจของเธอก็โกรธแค้นอย่างมาก เธออยากจะเดินออกไปในทันทีแต่ก็ไม่กล้าพอที่จะขยับเขยื้อน

‘ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ แขกผู้มีเกียรติก็เป็นศิษย์พี่ของดาร์เรน ถ้าฉันหยาบคายกับดาร์เรน ก็เท่ากับว่าฉันหยาบคายใส่แขกผู้มีเกียรติด้วยเช่นกันสินะ’

แดร์ริลยิ้มเมื่อเห็นเธอตกลงยินยอม เขาโบกมือให้และอนุญาตให้ทีน่าและคนอื่น ๆ เดินออกไปได้

“เยี่ยมไปเลย น้องข้า!”

จูปาเจี๋ยเรียบเรียงความคิดของเขาเมื่อเห็นร่างของทีน่าและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ หายลับไป เขากระโดดโลดเต้นออกมาอย่างครึกครื้น “จะมีศิษย์สาวสวยสามคนมานั่งเล่นกับข้า ฮ่า ๆ ! แค่คิดก็มีความสุขแล้ว”

จูปาเจี๋ยมองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ