คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1674

ความคิดเกี่ยวกับการแข่งขันเพื่อดูว่าใครจะได้ควีนนี่ไปเป็นความคิดของเมแกน แต่เธอไม่อาจเสนอตัวออกความเห็นได้เนื่องจากเป็นหัวหน้าพันธมิตรของโลกจักรวาล ดังนั้นวัตสันจึงต้องทำแทนเธอไปโดยปริยาย

“เอ่อ…”

ปรมาจารย์ราล์ฟครุ่นคิดเมื่อได้ยินเช่นนี้ด้วยท่าทางที่ค่อนข้างไม่เห็นด้วย

หากเป็นเมื่อก่อนเขาจะไม่ลังเลเลย เพราะเขาเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนมัชฌิม และยังถือว่าเป็นหนึ่งในผู้บ่มเพาะอันดับต้น ๆ ในบรรดาเก้าแผ่นดินใหญ่

แต่อย่างไรก็ตาม การต่อสู้กับกิเลนไฟที่ดุเดือดก่อนหน้านี้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส สำนักหยาดน้ำฟ้าไม่มีโอกาสชนะได้เลยถ้าหากเขาจัดการแข่งขันขึ้น เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังของเก้าแผ่นดินใหญ่

“เยี่ยม! เป็นความคิดที่ดี!”

“งั้นมาประลองกันเถอะ! ใครก็ตามที่ชนะจะได้พาหญิงสาวคนนี้ไป!”

“ใช่ ๆ มันต้องอย่างนี้สิ มันถึงจะยุติธรรมดี!”

ผู้บ่มเพาะรอบ ๆ พยักหน้าอย่างฮึกเหิมด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่ปรมาจารย์ราล์ฟยังคงลังเลอยู่

เฮ้อ!

เมื่อเห็นเป็นเช่นนี้ ปรมาจารย์ราล์ฟทำได้เพียงแค่พยักหน้า พร้อมกับยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เรามาเริ่มกันเลย”

แท้จริงแล้วปรมาจารย์ราล์ฟไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะจัดการแข่งขันขึ้น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกกับสถานการณ์ตรงหน้า เนื่องจากคนส่วนใหญ่เห็นด้วยกับการแข่งขัน การไม่เห็นด้วยหมายถึงการต่อต้านสำนักต่าง ๆ และตอนนั้นมีมากกว่าร้อยสำนัก พวกเขาต่อต้านสำนักเหล่านี้ไม่ได้ไม่ว่าสำนักหยาดน้ำฟ้าจะทรงพลังและมีอิทธิพลเพียงใดก็ตาม

“โอ้เย่!”

ฝูงชนต่างยินดีเมื่อเห็นปรมาจารย์ราล์ฟตกลง แล้วพวกเขาก็สั่งให้ลูกศิษย์รีบเก็บกวาดสนามรบและสร้างสังเวียนการต่อสู้ขนาดใหญ่ขึ้นมา

แดร์ริลถอนหายใจยาวและได้แต่หวังว่าเขาจะชนะการแข่งขัน ชัยชนะเท่านั้นที่จะทำให้เขาช่วยควีนนี่ได้

แดร์ริลเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นเช่นกัน มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะช่วยควีนนี่ในวันนั้นโดยไม่ผ่านการแข่งขันนี้ไป

ควีนนี่ไม่สามารถรองรับพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไหลเวียนภายในตัวเธอในขณะนั้นได้อีกและหมดสติไป

‘ควีนนี่ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตกอยู่ในมือของคนอื่นแน่นอน’ แดร์ริลกำหมัดแน่นและสาบานในใจ

“โอ้!”

ซู่หรงพยักหน้าก่อนที่จะมองไปที่ลิลี่ “ลิลี่ ใบหน้าของเจ้าถูกพิษอะไรหรือเปล่า?”

ไม่มีอะไรที่เป็นสิ่งใหม่สำหรับเขาในฐานะผู้บ่มเพาะอันทรงพลังที่อยู่มาหลายพันปีแล้ว เขาจึงจะไม่ตัดสินคนเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก

“ฉัน…”

ลิลี่ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะเล่าเรื่องราวของเธออย่างคร่าว ๆ ให้ฟังโดยมีแดร์ริลให้กำลังใจอยู่

“ข้าเข้าใจแล้ว!” ซู่หรงพยักหน้าด้วยความเข้าใจและราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างออก

หัวใจของแดร์ริลเต้นแรงขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของซู่หรง

‘เป็นไปได้ไหมว่าศิษย์พี่ซู่หรงมีวิธีรักษาลิลี่?’

“ทุกคน!”