คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1697

วัตสันนั้นโมโหเดือดอยู่แล้วเพราะว่าแดร์ริลไม่ยอมมอบง้าวสวรรค์ให้เขา และตอนนี้เขาก็ยิ่งโมโหหนักเพราะว่าลิลี่ยื่นมือเข้ามาสอดเรื่องของเขา

“ลิลี่!” ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะที่เขาร้องตะโกนเสียงดังอย่างคลุ้มคลั่งจนเสียงแตกพร่า

แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าหัวใจโดนเฉือนออกเป็นชิ้น ๆ เขาอยากจะพุ่งเข้าไปกอดลิลี่ไว้ในอ้อมแขน แต่ว่าเขาใช้พลังภายในไปเยอะมาก ตอนนี้เขาไม่เพียงแค่บาดเจ็บเท่านั้นแต่ว่ายังโดนสกัดจุดอีกด้วย ดังนั้นเขาจึงได้แต่นั่งมองสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า

“วัตสัน!”

ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะที่ตะคอกใส่วัตสันอย่างบ้าคลั่ง “ถ้าแกกล้าทำร้ายลิลี่ ฉันจะทำลายนิกายทักเกอร์ให้ย่อยยับไม่เหลือซากแน่ ฉันจะล้างบางพวกแกให้หมด!”

“ถ้าแกกล้าทำร้ายลิลี่ ฉันจะจัดการพวกแกให้หมดทุกคน!”

คำพูดเหล่านี้ดังกึกก้องในคุกหินไม่หยุด

เซลีนเองก็กัดฟันกรอด เธออยากที่จะช่วยแต่ว่าก็โดนสกัดจุดไว้เหมือนกัน เธอขยับตัวยังไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

วัตสันหัวเราะเสียงดัง “แดร์ริล ด้วยสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้แกยังจะกล้าขู่ฉันอีกเหรอ? ถ้าวันนี้แกไม่มอบง้าวสวรรค์มาดี ๆ ฉันจะฆ่านังขี้เหร่นี่เป็นคนแรกแล้วจากนั้นก็จะใช้ค่ำคืนนี้กับนักเปียโนผู้ทรงเกียรติ”

ตอนนี้วัตสันเองก็บ้าไปแล้ว เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ง้าวสวรรค์มาครอง

เขาง้างมือขวาขึ้นเพื่อที่จะโจมตีลิลี่อย่างรุนแรง

“สามี!”

ลิลี่ร้องไห้ไม่หยุดยามที่วัตสันทำร้ายเธอ เธอมองแดร์ริลร้องบอกว่า “เหมือนว่าฉันคงอยู่ดูแลคุณไปตลอดชีวิตไม่ได้แล้ว ไว้ชาติหน้าค่อยเจอกันใหม่นะคะ”

จากนั้นลิลี่ก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

ลิลี่ไม่มีพลังภายใน เธอไม่มีความสามารถจะรับมือกับผู้บ่มเพาะได้ ไม่นับว่านี่คือวัตสัน

แดร์ริลหลับตาลงขณะที่วัตสันเตรียมจะโจมตีลิลี่ ดวงตาของเขาแดงก่ำ

“ไอ้คนชั่วไร้ยางอาย! แกอย่าได้แตะต้องเธอเชียวนะ!” เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวดังมาจากนอกคุก

ตามมาด้วยเงาร่างสีแดงที่ดูเหมือนก้อนลูกไฟ เขาพุ่งตัวเข้ามาในห้องขัง ใบหน้าทรงอำนาจของเขาดูมีโทสะ กลิ่นอายที่เขาแผ่ออกมายิ่งน่าสะพรึง

ซู่หรงนั่นเอง

“ศิษย์พี่ซู่หรง!” แดร์ริลแปลกใจและดีใจมากจนตะโกนออกมาเสียงดัง

ซู่หรงหัวเราะก่อนจะปล่อยพลังออกมาขณะที่เขาโจมตีวัตสัน

เฮือก!

ลิลี่โดนตบก็เพราะเขาดังนั้นแดร์ริลจึงรู้สึกใจสลายมาก ลิลี่ไม่มีพลังภายในด้วยร่างกายเธอก็อ่อนแอกว่าผู้บ่มเพาะธรรมดา เธอต้องบาดเจ็บมากแน่เพราะว่าเธอโดนมัดมานานมาก

อืม

ซู่หรงพยักหน้าก่อนที่จะไปหาลิลี่และแก้มันเธอ

ฮือฮา

จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากนอกคุก

โอ้

ทันใดนั้นทางเข้าคุกก็สว่างเจิดจ้าไปด้วยแสงจากคบไฟ

‘เวรเอ๊ย’

ใจแดร์ริลสั่นสะท้าน เขาร้อนรนอย่างมาก

เขาสังเกตเห็นว่ามีผู้บ่มเพาะหลายร้อยอยู่นอกคุก พวกเขาเฝ้าทางเข้าอยู่ เมแกนนำคนเหล่านี้มา เธอนั้นใส่ชุดยาวสีดำ ใบหน้างดงามของเธอดูมุ่งร้าย

เห็นได้ชัดว่าความวุ่นวายในคุกนั้นสะดุดความสนใจของเมแกน ดังนั้นเธอจึงรีบนำคนมา