คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 170

เอมิลี่ตบหน้าของคลิฟฟอร์ดอย่างรุนแรงโดยไร้ซึ่งคำเตือนใด ๆ

รอยตบพลันปรากฏอยู่บนใบหน้าของคลิฟฟอร์ด

"แม่… แม่บุญธรรม คุณตบผมทำไม...?" คลิฟฟอร์ดเสียใจมากขณะที่กุมใบหน้า เขาตะลึง

แม่บุญธรรมของเขาตามใจเขามากตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอดูแลเขาเหมือนเขาเป็นลูกแท้ ๆ เขาเสียใจมากที่จู่ ๆ ก็ถูกตบ

"แกคิดว่าฉันตบแกทำไม? แกเกือบสร้างปัญหาใหญ่แล้ว" เอมิลี่เดือดจนตบเข้าซ้ำอีกรอบ

ไม่มีใครควรล่วงเกินแดร์ริล เอมิลี่คงไม่มีวันนี้หากไม่ใช่เพราะแดร์ริล

"ไป คุกเข่าแล้วขอโทษคุณแดร์ริล" เอมิลี่เปล่งเสียงหลังจากตบคลิฟฟอร์ดซ้ำไปอีกหลายฉาด

คลิฟฟอร์ดตัวสั่นเทา เขาไม่กล้าตั้งคำถามอีกในตอนนั้น เขาเดินไปแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าแดร์ริล ฝืนยิ้มออกมา "ผม...ผมผิดไปแล้ว ผมขอโทษ..."

แขกทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจอย่างหนาวเย็น

รังสีของเอมิลี่เข้มข้นมาก มันมากพอจะทำให้เหล่าบุรุษรู้สึกด้อยกว่าไปเลย

ใครจะกล้าเถียงกับสตรีผู้ทรงอำนาจคนนี้กัน?

แดร์ริลนั่งอยู่ที่เดิม ไร้ซึ่งอารมณ์ใด เขาจ้องคลิฟฟอร์ด

ทั้งโถงพลันเงียบลงในขณะที่สายตาของทุกคนจดจ้องที่แดร์ริล

เอมิลี่ที่ยืนข้าง ๆ กัดริมฝีปากของเธอและไม่กล้าพูดอะไรออกมาเมื่อเห็นความเงียบของแดร์ริล

กริ๊ง! กริ๊ง!

ทันใดนั้น มือถือของแดร์ริลก็ดังขึ้น

เขาหยิบมือถือของเขาออกมาและเห็นว่าเป็นแม่ของเขา ลูน่า ไม่กี่วันก่อน เขาออกมาแล้วไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อแม่ของเขาเลย ทำไมจู่ ๆ แม่ก็โทรมา?

หลังจากเขารับสาย เขาก็ได้ยินเสียงลูน่าร้องไห้ออกมาก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร

"แดร์ริลลิลี่ เร็วเข้า! มาเร็ว ช่วยพ่อของลูก ช่วยพ่อของลูก!" ลูน่าร้องไห้

ขนของแดร์ริลลุกทั้งตัวเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ!

"แม่ อย่าตื่นตระหนก เกิดอะไรขึ้น? แม่อยู่ไหน?" เขาตอบ

"แดเนียล ฉันได้เก็บตัวบ่มเพาะมาตลอดหลายปีนี้และไม่ได้ระวังในปัญหาของตระกูลดาร์บี้ แล้วนี่คือวิธีที่แกสอนลูกชายเหรอ ให้เขาล่วงเกินน้องสะใภ้ตัวเอง? นี่มันน่าอับอายที่สุด! แดร์ริอยู่ไหน?" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ถามอย่างเย็นชา

แม้ว่าแดเนียลจะเป็นลูกเขา แต่นายท่านชราแห่งดาร์บี้ก็ไม่ปรารี เขามักจะเข้มงวดกับการลงโทษคนในตระกูลเสมอ

แดเนียลส่ายหัว ปากของเขาซีดขาว "แดร์ริลจะไม่มีวันทำอะไรแบบนั้น ไม่มีวัน!"

"แกยังจะดื้อด้านอีก!" ยูมิเดินออกมา "แกหาว่าพวกเราโกหกเหรอ? แดร์ริลเป็นคนดีเพียงคนเดียวในตระกูลดาร์บี้รึไง แล้วพวกเราก็เป็นคนเลวที่สร้างเรื่องขึ้นมา? แดร์ริลมันเป็นสัตว์ร้าย! เขาทำร้ายน้องสะใภ้ตัวเอง มันคือความจริง ทำไมแกยังปฏิเสธมันอีก!?"

"ตอแ-ล!" แดเนียลกัดฟันแน่นแล้วถ่มน้ำลายลงพื้น

"แกยังไม่ยอมรับความผิดของตัวเองอีกเหรอ หืม? เฆี่ยนเขาจนกว่าเขาจะยอมรับความผิด!" นายท่านชราแห่งดาร์บี้ตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว

ชายร่างกำยำด้านหลังแดเนียลเงื้อไม้ในมืออีกครั้ง

เพี๊ยะ!

เสียงฟาดดังสะท้อนในห้อง ร่างของแดเนียลสะท้านในทันที เขากัดฟันแน่น ไม่แม้แต่จะร้องออกมา แต่เหงื่อกาฬนั้นชโลมใบหน้าของเขา

"หยุดตีเขาได้แล้ว พวกคุณหยุดเถอะ..." ลูน่าขอร้องและพยายามจะพุ่งเข้าไปช่วยแดเนียล ยังไงก็ตาม เธอถูกกดลงจากคนหลายคน เธอไม่สามารถห้ามน้ำตาที่ไหลรินออกมาได้เลย