คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1722

ควีนนี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เซลีนก็หลุดยิ้มออกมา

เธอรู้ว่าอาจารย์ของเธอจะไม่เป็นอะไรหากว่าได้พี่เขยมาช่วย

ฟุ่บ!

ทันใดนั้นก็มีรังสีกลิ่นอายหนึ่งมาจากท้องฟ้า จากนั้นก็มีร่างบอบบางร่อนลงมาอย่างรวดเร็วเหมือนภูตราตรี

แดร์ริลหันหน้าไปมอง เขาตกใจมากจนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

‘ทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้?’

…

ขณะเดียวกันที่คุกในเมืองหลวงของโลกใหม่

ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดสนิท แดกซ์ เชสเตอร์ และคนอื่น ๆ ที่อยู่รายรอบต่างก็รู้สึกสิ้นหวัง พวกเขารู้สึกหมดกำลังใจหมดหวังมาก

โดน็อกฆ่าโซรันและพาซูซานไป

พวกเขาทั้งโมโหทั้งสิ้นหวังจากเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ไม่หยุดหย่อน

แดร์ริลมาช่วยพวกเขา ดังนั้นพวกเขาก็เดาว่าตอนนี้แดร์ริลเองก็ต้องเจอปัญหาอยู่เหมือนกัน

แอ๊ด…

ทันใดนั้นประตูห้องขังก็ถูกผลักเปิดออก และมีคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ เขามีรอยยิ้มชั่วร้ายประดับอยู่บนใบหน้า ฟลอเรียนนั่นเอง

มีองครักษ์หลวงหลายคนยืนอยู่ด้านหลังเขา

ไม่จริง

ทุกคนต่างก็จ้องมองเขา เวลาเดียวกันก็รู้สึกทดท้อสิ้นหวัง

วันก่อนหน้าฟลอเรียนพาโดน็อกมาที่คุก ซึ่งนำไปสู่การตายอย่างน่าเศร้าของโซรัน ‘ดึกดื่นแบบนี้เขามาทำไมกัน?’

ฟลอเรียนมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า เขามองไปรอบ ๆ สุดท้ายก็ชี้ไปที่เดบร้า “พาเธอมานี่”

ฟลอเรียนโบกมือ “พาเธอไป” เขาจากไปหลังจากที่พูดจบ

องครักษ์หลายคนพาเดบร้าเดินตามฟลอเรียนไปอย่างรวดเร็ว

“คุณเดบร้า”

“น้องสะใภ้”

“น้องสะใภ้”

ทุกคนในห้องขังต่างก็สิ้นหวังและโกรธเกรี้ยว พวกเขาสติแตก ทั้งตะโกน และร้องคร่ำครวญ

อ๊าา

ดวงตางดงามของเดบร้าฉ่ำไปด้วยน้ำตา เธอหันไปมองทุกคนด้วยความรู้สึกหดหู่สิ้นหวัง พวกเขารู้สึกอับจนหนทางแล้ว

‘แดร์ริล ทำไมคุณถึงยังไม่มาอีกนะ?’