คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1822

“โว้วว…”

เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทั้งแดร์ริล หยางเจียนและคนอื่น ๆ ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเมื่อพวกเขาตกใจอ้าปากค้างและตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ

อีกทางด้านหนึ่งของเวสต์ริงตัน!

พระราชวังอิมพีเรียลสกายในเมืองหลวง

พระราชวังอิมพีเรียลสกายเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิเวสต์ริงตันใช้จัดการเรื่องราชสำนักและรับทูตจากต่างประเทศนั้นช่างสง่างาม โออ่าและงดงามยิ่งนัก

พระราชวังอิมพีเรียลสกายเคยเป็นสถานที่เคร่งครัด แต่ทว่าวันนี้มันได้กลายเป็นงานเฉลิมฉลองอันแสนรื่นเริง

ตอนนี้งานเลี้ยงกำลังถูกจัดขึ้นในพระราชวังอิมพีเรียลสกายโดยมีขุนนางต่าง ๆ แต่งตัวเต็มยศและนั่งอยู่รอบ ๆ พวกเขากำลังเฉลิมฉลองร่วมกับจักรพรรดิเวสต์ริงตันที่อยู่บนบัลลังก์ มันเป็นบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและน่ารื่นรมย์อย่างยิ่ง

ใช่แล้ว วันนี้เป็นวันหยุดที่สำคัญสำหรับเวสต์ริงตัน เนื่องจากเป็นเทศกาลเกรทคริสตัล ซึ่งเทียบเท่ากับเทศกาลไหว้พระจันทร์ ดังนั้นจักรพรรดิเวสต์ริงตันจะจัดงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ทุกปีในวันนี้

งานเลี้ยงได้จัดขึ้นที่พระราชวังอิมพีเรียลสกายในปีนี้

ในตอนนั้นเอง โดน็อก ดิกสันอยู่ในชุดเสื้อคลุมปักลายตรงที่นั่งของหัวหน้าขุนนาง เขากำลังนั่งอย่างสบาย ๆ อยู่ตรงนั้น ขุนนางต่างก็เดินเข้ามาเพื่อดื่มอวยพรกับเขาเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ไม่ค่อยที่จะยกแก้วขึ้นในขณะที่ยังคงรักษาท่าทางที่สูงส่งและทรงพลังอยู่เช่นนั้น

เขาได้รับความเคารพอย่างมากในเวสต์ริงตันในฐานะองคมนตรี ที่อยู่ภายใต้คนเพียงผู้เดียวแต่เหนือกว่าคนนับพัน นอกจากจักรพรรดิเวสต์ริงตันแล้วโดน็อกก็ไม่เคารพใครอีก

ถัดจากโดน็อกเป็นร่างเล็ก ๆ ที่มีใบหน้างดงามและมีรูปร่างที่ดี แต่ท่าทางของเธอนั้นเย็นชาพร้อมด้วยความเศร้าโศกที่สามารถมองเห็นได้ตรงระหว่างคิ้วของเธอ

เธอคือแม่ทูนหัวของแดร์ริล ซูซาน ครีก

ซูซานถูกขังอยู่ในคฤหาสน์องคมนตรีตั้งแต่โดน็อกพาเธอมาที่เวสต์ริงตัน แต่อย่างไรก็ตามโดน็อกก็ยังยืนกรานที่จะพาซูซานไปงานเลี้ยงด้วยเนื่องจากวันนี้เป็นวันเทศกาลเกรทคริสตัล

ซูซานที่อยู่ในฐานะตัวประกันไม่มีอิสระที่จะเลือกและทำได้เพียงยอมทำตามเท่านั้น

“นี่ คนสวย”

โดน็อกยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับซูซาน “ช่างเป็นภาพที่รื่นเริงจริง ๆ แต่ทำไมเธอถึงได้หน้าบูดบึ้งนักล่ะ? มาสิ รินไวน์และดื่มกับฉันเถอะ”

“อู้วว…”

เสียงตบที่คมชัดดึงความสนใจของทุกคนในห้องโถงใหญ่ ทั้งพระราชวังอิมพีเรียลสกายตกอยู่ในความเงียบงันในทันที

“นังสารเลว ช่างอกตัญญูเสียจริง” โดน็อกไม่สนใจผู้คนที่มองอยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขาเย้ยหยันและทำให้ซูซานอับอายต่อไป “ฉันขอบอกแกไว้ก่อนนะว่าพระราชวังอิมพีเรียลสกายเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในเวสต์ริงตัน แกควรที่จะรู้สึกขอบคุณที่เข้าร่วมงานเลี้ยงครั้งนี้ได้”

“การที่ยอมให้แกรินไวน์ให้ฉันนี่ถือเป็นเกียรติอันสูงส่งมากแล้ว นังนี่ แกยังกล้าทำตัวหยิ่งผยองอีกงั้นเหรอ?”

จากนั้นโดน็อกก็นั่งลงอย่างสง่างามด้วยสีหน้ามืดมนและคำราม “ลุกขึ้นมารินไวน์ให้ฉันเร็ว ๆ ไม่งั้นฉันจะ… ให้ทุกคนชื่นชมความงามของแก”

“นี่แก…”

ซูซานจ้องมองไปที่โดน็อกเมื่อได้ยินเช่นนั้นและตัวก็เริ่มสั่นเทิ้ม เธออับอายและโกรธมากเมื่อริมฝีปากสีแดงของเธอเผยอออกเพื่อที่จะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่อาจทำต่อได้

เธอตระหนักได้ว่าโดน็อกไม่ได้พูดเล่น เขาคงทำให้เธออับอายขายหน้าที่พระราชวังอิมพีเรียลสกายนี้ถ้าเธอไม่รินไวน์ให้เขา