คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1876

”โอ้”

ยูมิกดปุ่มและก็มีเสียงดังแหวกอากาศไป เข็มสีเงินพุ่งออกมาจากปิ่นและดูเหมือนเส้นแสงเงินสะท้อนกับแสงเทียน มันพุ่งตรงไปหาตำแหน่งหัวใจของโดน็อกด้วยความเร็วแสง

บนเข็มมีสีน้ำเงินจาง ๆ อยู่ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นพิษ

ความเคลื่อนไหวนี้เกิดขึ้นเร็วมาก โดน็อกไม่มีเวลาที่จะตอบโต้และไม่มีโอกาสที่จะหลบได้ทัน

ติ๊ง

เข็มเงินนั้นชนเข้ากับแผ่นหลังของโดน็อกแต่ว่ามันกลับไม่ได้เจาะทะลุเนื้อเขาเข้าไป มันส่งเสียงกระทบดังแหลมและกระเด้งออกมา

‘อะไรกัน?’

เมื่อได้เห็นเช่นนั้นยูมิก็ตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าเธอซีดเผือดทันใด

‘เป็นแบบนี้ได้ยังไง? การซุ่มโจมตีของฉันไม่มีช่องโหว่ ทำไมเข็มถึงไม่เจาะเข้าตัวเขา? ทำไมมันถึงกระเด็นออกมา?’

โดน็อกหันมาจ้องยูมิเขม็ง

อึดใจต่อมาเขาก็มองเห็นเข็มเงินร่วงอยู่บนพื้นและเขาก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น โดน็อกแค่นเสียงใส่เธอ “โอ้ นังสารเลว ที่ทำทั้งหมดนี่ก็เสแสร้งสินะ เธออยากจะฆ่าฉันเหรอ?”

“ฉัน–” ยูมิหน้าซีดเผือด เธอร่างเกร็งเขม็งและพูดอะไรไม่ออกสักคำ

โดน็อกพูดอย่างเหยียดหยาม “เธอสงสัยใช่ไหมว่าทำไมฉันยังปลอดภัยทั้งที่เธอทำทุกอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว?”

จากนั้นโดน็อกก็ถอดเสื้อคลุมมังกรออก เผยให้เห็นเกราะอ่อนด้านใน เกราะสีม่วงทองนั้นดูทั้งสูงส่งและหรูหรา มันแข็งแกร่งมาก

มันก็คือเกราะอ่อนม่วงทอง เป็นสมบัติที่พบในพระราชวังเวสต์ริงตัน จักรพรรดิองค์ก่อนเก็บมันไว้ในห้องบรรทม หลังจากที่โดน็อกขึ้นเป็นจักรพรรดิเขาก็คิดว่าเกราะอ่อนนี้ยอดเยี่ยมมาก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเอามาใส่

โดน็อกแค่คิดว่ามันเป็นของใหม่และน่าสนุก เขาไม่คาดคิดว่าเกราะอ่อนนี้จะช่วยอะไรได้ แต่มันกลับช่วยชีวิตเขาไว้

โอ้…

ยูมิตัวสั่นเทา เธอตกใจจนตัวแข็งเมื่อได้เห็นเกราะอ่อนม่วงทองบนตัวโดน็อก

‘ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงไม่เป็นอะไร เขาใส่เกราะไว้นี่ ทำไมกัน? ทำไมไอ้เลวนี้ถึงได้โชคดีขนาดนี้?’

โดน็อกส่งเสียงหยันขณะที่เขาก้าวเข้ามาหายูมิช้า ๆ

“แก แกจะทำอะไร?”

ยูมิตัวสั่น แววตาของโดน็อกดูชั่วร้ายมาก ชั่วชีวิตนี้เธอคงไม่มีวันลืมได้

ตึก ตึก…

องครักษ์หลวงหลายคนรีบเข้ามาในห้องและพูดอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาท”

โดน็อกชำเลืองไปที่ยูมิและพูดอย่างเย็นชา “พาหล่อนไปที่ห้องบ่มเพาะของฉัน อย่าให้มีเรื่องผิดพลาดล่ะ”

“พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์พายูมิออกไป

“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้” ยูมิหวาดกลัว แข้งขาเธออ่อนยวบ เธอยังคงร้องตะโกนไม่หยุดตอนที่องครักษ์ลากเธอไป “โดน็อก ไอ้คนสารเลว แกต้องไม่ได้ตายดี”

ยูมิเกือบจะหมดสติดเมื่อคิดว่าพวกองครักษ์พวกนี้จะข่มขืนเธอ เธออยากฆ่าตัวตายขึ้นมาทันที

แต่ที่โดน็อกพูดไปนั้นก็เพื่อขู่เธอเท่านั้น เขาจะปล่อยให้คนอื่นมาแตะต้องผู้หญิงของเขาได้อย่างไรกัน?

ก๊อก… ก๊อก… ก๊อก…

ทันทีที่ยูมิถูกพาตัวไป ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ประตู ใบหน้างดงามของเธอดูร้อนรนกังวลใจ

ซูซานนั่นเอง

ซูซานรีบมาที่ห้องยูมิเมื่อได้ยินว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ใบหน้าเธอก็ซีดเผือดและเข่าอ่อนเมื่อเธอเห็นโดน็อกยืนอยู่ในห้องสีหน้ามืดครึ้ม โดยที่ไม่บาดเจ็บเลยสักนิด